Άκρως παραπλανητικό, απόλυτα κατευθυνόμενο και με σωρεία ψευδών στοιχείων δημοσίευμα για την Άμυνα της χώρας φιλοξενεί η εφημερίδα New York Times, το οποίο ανακάλυψε μία δήλωση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Anders Fogh Rasmussen στις....
12 Νοεμβρίου 2012 ότι μόνο δύο ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της Συμμαχίας δαπανούν για την Άμυνα ποσοστό μεγαλύτερο του 2% του ΑΕΠ. Το δημοσίευμα με τίτλο «Military in Greece Is Spared Cuts» έρχεται να προστεθεί στα δεκάδες παρόμοια του ξένου Τύπου που στοχοποιούν ουσιαστικά την αμυντική ικανότητα της Ελλάδας, παραπληροφορώντας τη διεθνή κοινή γνώμη. Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι το 2008, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα δαπάνησε το 3,1% του ΑΕΠ για την Άμυνα όταν είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος των δαπανών αφορούσε την αποπληρωμή παλαιοτέρων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Στη συνέχεια, το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι οι ελληνικές αμυντικές δαπάνες ανέρχονται τα δύο τελευταία χρόνια στο 2,1% του ΑΕΠ, στοιχείο απόλυτα ψευδές αφού κατά την έκθεση της Τρόικας «οι αμυντικές δαπάνες μειώθηκαν ήδη από το 2010 κατά 1,2% του ΑΕΠ, στο επίπεδο του 2,2% του ΑΕΠ, τοποθετώντας έτσι το 2012 την Ελλάδα στην τρίτη θέση μεταξύ των 27 κρατών-μελών σε όρους συνολικών αμυντικών δαπανών. Το 2011 προωθήθηκαν περαιτέρω περικοπές ύψους 0,5% του ΑΕΠ ενώ πρόσθετες υλοποιούνται στο πλαίσιο του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-16». Επομένως, οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας τη διετία 2011-12 αποτελούσαν το 1,7% του ΑΕΠ και όχι το 2,1%.
Το δημοσίευμα υποστηρίζει πως οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις υπέστησαν μέχρι στιγμής ελάχιστες μειώσεις δαπανών σε σχέση με τις περικοπές που έχουν εφαρμοστεί σε άλλους τομείς, όπως οι μισθοί, οι συντάξεις, η υγεία, η εκπαίδευση. Παράλληλα, φιλοξενεί την άποψη κάποιου ομογενή ονόματι, Alexander S. Kritikos, οικονομολόγου ενός γερμανικού ινστιτούτου με έδρα το Βερολίνο, ο οποίος θεωρεί ότι “οι αμυντικές δαπάνες στην Ελλάδα παραμένουν υψηλές”!
Το δημοσίευμα ψεύδεται ασύστολα, αναφέροντας ότι ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας το 2012 ανερχόταν σε €10 δισ. (ή $13 δισ.), όταν είναι γνωστό ότι ο αμυντικός προϋπολογισμός του 2012 ανήλθε σε €4,1 δισ. και πως το 2013 θα διαφορφωθεί σε προ-Ιμίων εποχής με μόλις €2.6 δισ. διαθέσιμα για την Άμυνα της χώρας.
Το δημοσίευμα επιχειρεί να μειώσει τη συμβολή της Ελλάδας στις συμμαχικές ειρηνευτικές επιχειρήσεις, αναφέροντας επιλεκτικά τα πρόσφατα στοιχεία του ΝΑΤΟ, και συγκεκριμένα πως στο Αφγανιστάν υπηρετεί δύναμη 10 στελεχών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων συγκριτικά με 102.011 στρατιωτικούς από 50 κράτη και πως στο Κόσοβο υπηρετούν 118 στελέχη από σύνολο 5.565 στρατιωτικών από 30 κράτη. Εντέχνως παραλείπεται δηλαδή η συμμετοχή -αθροιστικά- 3.225 στελέχων των Ενόπλων Δυνάμεων που υπηρέτησαν στην Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν μεταξύ 2002-2012 και η συμβολή της Ελλάδας στην ανασυγκρότηση της ασιατικής χώρας, όπως επίσης και τα υπόλοιπα χιλιάδες στελέχη που υπηρέτησαν σε δεκάδες αποστολές στο εξωτερικό.
Το δημοσίευμα, αφού προτρέπει εμμέσως πλην σαφώς στη μείωση της οροφής του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, επικαλείται την άποψη του Kritikos, κατά τον οποίο η στρατιωτική ηγεσία αντιστέκεται στις περικοπές των αμυντικών δαπανών, παίζοντας το “χαρτί” της Τουρκίας! Αναφερομένο στις παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου στο Αιγαίο, το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι τα ελληνικά ΜΜΕ κατέγραψαν τουλάχιστον μία παραβίαση του ΕΕΧ από την Τουρκία τους τελευταίους μήνες, ενώ το τουρκικό Γενικό Επιτελείο καταγράφει συνεχείς παραβιάσεις από την Ελλάδα, την Ιταλία και το Ισραήλ! Ουσιαστικά το δημοσίευμα εξωραΐζει την παραβατική έως εγκληματική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο και εμφανίζει την ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να διακατέχεται από αντιλήψεις και συμπεριφορές αντίστοιχες με εκείνες που εφαρμόζει η φασιστική-κεμαλική στρατοκρατία της Άγκυρας.
Συμπερασματικά, το κατά παραγγελία λιβελογράφημα των New York Times δίνει την ευκαιρία και στον τελευταίο Έλληνα πολίτη να αντιληφθεί το διακύβευμα από περαιτέρω μείωση των αμυντικών δαπανών, τη σπουδαιότητα της στρατιωτικής διπλωματίας και της συμμετοχής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ειρηνευτικές αποστολές, την αντίληψη των ξένων για τα Ελληνοτουρκικά και τη διαχρονική αξία της στρατιωτικής ισχύος στις διακρατικές σχέσεις.
