Γράφει ο Δημήτρης Πανοζάχος
Την εβδομάδα που πέρασε κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον νέο αναπτυξιακό νόμο, το θεσμικό πλαίσιο που ενισχύει τις επενδύσεις. Το νέο πλαίσιο...
ενίσχυσης των επενδύσεων εντάσσεται στην κυβερνητική «βεντάλια» ανατροπής του κλίματος της ύφεσης και δημιουργίας κλίματος αναπτυξιακής πορείας της ελληνικής οικονομίας.
Η Ελλάδα έχει μακρά ιστορία σε αναπτυξιακούς νόμους και σε οικονομικές ενισχύσεις από το εξωτερικό. Η ιστορία των αναπτυξιακών νόμων στη σύγχρονη Ελλάδα ξεκινά από το 1953. Η ανάλυση αυτής της μακράς πορείας οδηγεί στα εξής συμπεράσματα:
• Οι ξένοι επενδυτές αναζητούν στην Ελλάδα, μέσω αυτών, το θεσμικό πλαίσιο που θα τους βοηθήσει και θα τους διευκολύνει στην πραγματοποίηση της επένδυσης τους ξεπερνώντας τα «γρανάζια» της γραφειοκρατίας και
• Οι Έλληνες επενδυτές αναζητούν το θεσμικό πλαίσιο οικονομικής ενίσχυσης τους στην πραγματοποίηση της επένδυσης τους.
Είναι λογικές αυτές οι συμπεριφορές των επενδυτών. Οι μεν ξένοι διαθέτουν τα οικονομικά μέσα (κοινώς τα χρήματα) και αναζητούν φιλικό επενδυτικό περιβάλλον ανά την υφήλιο, οι δε Έλληνες επενδυτές που είναι συμβιβασμένοι με το γραφειοκρατικό περιβάλλον αναζητούν χρηματοδοτική ενίσχυση γιατί ποτέ δεν υπήρχαν στην χώρα αυτοδύναμες οικονομικές μονάδες.
Η λεπτομερέστερη παρατήρηση όμως εφαρμογής του κάθε αναπτυξιακού νόμου μας οδηγεί και σε άλλα συμπεράσματα.
Οι μεν ξένοι επενδυτές που στο οπτικό τους πεδίο είναι όλη η υφήλιος, μετά το ευνοϊκό περιβάλλον για την πραγματοποίηση της επένδυσης, αξιολογούν το φορολογικό περιβάλλον που δυστυχώς στη χώρα μας σήμερα είναι αποτρεπτικό. Οι δε Έλληνες επενδυτές, μετά την κρατική ενίσχυση, εξετάζουν –και σωστά– τη συνεργασία με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (τις Τράπεζες δηλαδή) που δυστυχώς στην πατρίδα μας αυτήν την περίοδο η «υπόθεση ρευστότητα της οικονομίας» είναι στο ναδίρ.
Η κυβέρνηση με τον νέο αναπτυξιακό νόμο δίνει ένα ουσιαστικό χτύπημα στη γραφειοκρατία με τη νομοθέτηση της «μίας άδειας πολλαπλής χρήσης» αφού μόνο μία κρατική αδειοδότηση θα καλύπτει μια σειρά από επιμέρους κρατικές αδειοδοτήσεις που χρειάζονται σήμερα. Επίσης επιδιώκει να εμπλουτίσει τη «φαρέτρα» των επιχειρήσεων που επενδύουν, έναντι του προβλήματος της ρευστότητας, με τη νομοθέτηση της δυνατότητας εκταμίευσης της συνολικής επιχορήγησης πριν την ολοκλήρωση της επένδυσης.
Αν όμως το επικείμενο νομοσχέδιο της συνολικής αναμόρφωσης του φορολογικού καθεστώτος στη χώρα δεν ανατρέψει τη δυσμενή εικόνα που εκπέμπει σήμερα η πατρίδα μας στους παγκόσμιους επενδυτές, δύσκολα θα τους πείσουμε να αποκτήσουν «επιχειρηματική κατοικία» στον τόπο μας. Καθίσταται επιτακτική ανάγκη, η κυβέρνηση να ξεκινήσει από το μηδέν τη σύνταξη του νέου φορολογικού καθεστώτος αλλιώς θα έχει προβεί σε μια ημιτελή προσπάθεια όπως πολλές προηγούμενες.
Αν δεν επιβάλλει άμεσα στις τράπεζες να μετατραπούν σε συνεργάτες των επιχειρήσεων από δυνάστες που είναι σήμερα, δύσκολα θα δει Έλληνες να ξεκινούν νέες επενδύσεις. Το τραπεζικό σύστημα είναι μέρος του κοινωνικού συστήματος, γιατί η βασική πηγή χρηματοδότησης του είναι οι καταθέσεις του λαού και σε αυτόν πρέπει να επιστρέφει μέρος της κερδοφορίας τους. Μια τέτοια μέθοδος είναι η χρηματοδότηση των παραγωγικών μονάδων που στον σύγχρονο καπιταλισμό αποτελούν κοινωνικούς εταίρους.
Η κυβέρνηση με την κατάθεση του νέου αναπτυξιακού νόμου κάνει ένα βήμα μπροστά. Για να μην είναι μετέωρο όμως, υποχρεούται να ανακοινώσει την ημερομηνία έναρξης επεξεργασίας του νέου φορολογικού καθεστώτος όπως και την έναρξη αλλαγής νοοτροπίας και λειτουργίας των τραπεζών αλλιώς θα μιλούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα για μια ακόμη έωλη προσπάθεια.
Δημήτρης Πανοζάχος
Οικονομολόγος,
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΝΔ
Πολιτευτής Α Θεσσαλονίκης
