Φοροαποφυγή λατρεία μου

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

[«Γι’ αυτό παλεύω να χτυπηθούν η φοροδιαφυγή και η σπατάλη, να έλθουν οι επενδύσεις, να μειωθεί η ανεργία. Γιατί όσο πιο γρήγορα τα επιτύχουμε αυτά, τόσο πιο γρήγορα θα αποκαταστήσουμε τις αδικίες που έγιναν και ..
θα ανακουφίσουμε τον κόσμο που υποφέρει» - Α. Σαμαράς, συνέντευξη στη RealNews 17.02.2013]

Εκτός από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού σε πολιτική εφημερίδα διαβάζω στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ότι με το νομοθετικό διάταγμα 248/1973, δηλαδή προ 40 ακριβώς ετών, η χούντα θέσπισε ειδικό νομοθέτημα για το αδίκημα της φοροδιαφυγής με απειλούμενη ποινή τουλάχιστον 6 μηνών [ανώτατη 5 ετών] και ειδική προθεσμία παραγραφής την 10ετή, αντί της γενικής παραγραφής των 5 ετών που ισχύει ανέκαθεν επί πλημμελημάτων [ΣΗΜ: σήμερα, βέβαια, ο χρόνος παραγραφής των φορολογικών αδικημάτων έχει γίνει λάστιχο, αλλά τέλος πάντων]. Όριζεν, επίσης, το εν λόγω διάταγμα ότι το δικαίωμα του Δημοσίου να επιβάλει φόρο δεν παραγράφεται, εφ’ όσον δεν έχει υποβληθεί η εκ του νόμου επιβαλλομένη δήλωση για τον οικείο φόρο. Επίσης, όριζεν ότι τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος πρέπει να προσυπογράφει λογιστής, ο οποίος και φέρει την ανάλογη ευθύνη επί ανακριβούς δηλώσεως [ΣΗΜ: τούτο προβλέφθηκε με τους τελευταίους φορολογικούς νόμους του 2012, εξ ου και σκούζουν οι λογιστές].

Το εν λόγω διάταγμα κατήργησεν η κυβέρνησις «Εθνικής Ενότητος» το καλοκαίρι του 1974, η οποία και επανέφερε τις προϊσχύσασες διατάξεις, οι οποίες έκαναν λόγο μόνον για πρόστιμα και δυνητικώς [=δεν ήταν υποχρεωτική η από μέρους του Εφόρου καταμήνυση του φοροφυγάδος] για ποινή φυλάκισης μέχρις 6 μηνών.

Άρα, το πρόβλημα της φοροδιαφυγής δεν είναι καινούργιο. Απλώς είχαν αποφασίσει όλοι οι ιθύνοντες να μην το λύσουν και εξακολουθούν να μη θέλουν να το λύσουν. Αλήθεια, ποίος ο λόγος να καταργηθεί το 1974 ο χουντικός νόμος του 1973, διατάξεις του οποίου βλέπουμε σε σύγχρονα νομοθετήματα λαοπροβλήτων [=μη χουντικών] κυβερνήσεων, όπως του ΓΑΠ, του Λουκά και των ΦΑΕ [Φώτη, Αντώνη, Ευάγγελου]; Μη μου πείτε «επειδή δεν ήταν δημοκρατικός», διότι θα παραθέσω σωρεία χουντικών νομοθετημάτων που έχουν επιβιώσει μέχρι και σήμερα και εφαρμόζονται με απόλυτη επιτυχία. Προσφάτως αναδυθέν παράδειγμα ο νόμος περί επιτάξεων, πολιτικής επιστρατεύσεως κ.λπ.

Βέβαια, το κύριο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η φοροδιαφυγή, η οποία δαιμονοποιήθηκε από τους ΓΑΒ και την οποία δήθεν θα πατάξουν οι ΦΑΕ. Είναι και αυτό ένα από τα πολλά προβλήματα. Το κύριο πρόβλημα, όμως, είναι η φοροαποφυγή. Και ενώ έχουν καταργήσει πλείστες όσες φοροαπαλλαγές, οι οποίες ανέκαθεν είναι κοινωνικώς δίκαιες, δεν καταργούν καμμία διάταξη που επιτρέπει στους έχοντες και κατέχοντες να μην πληρώνουν φόρο. Παράδειγμα: αγοράζει ο απλός πολίτης ένα σπίτι αντί € 250.000. Το τίμημα αποτελεί τεκμήριο δαπάνης για απόκτηση περιουσιακού στοιχείου και πρέπει να δικαιολογηθεί η προέλευσή του. Ιδρύει ο έχων και κατέχων εταιρεία με κεφάλαιο € 2.000.000. Το κεφάλαιο αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο δαπάνης για απόκτηση περιουσιακού στοιχείου, άρα δεν υποχρεούται ο «επενδυτής» να δικαιολογήσει την προέλευσή του.

Με άλλα λόγια ένας εξωγήινος θα μπορούσε να προτείνει στην κυβέρνηση τους εξής απλούς κανόνες για την πάταξη της φοροδιαφυγής [όχι της φοροαποφυγής] έχοντας μελετήσει σε βάθος τη φορολογική πολιτική των τελευταίων ολίγων δεκαετιών:

1] Καταργείται η φορολογία παντός εισοδήματος πλην μισθού και συντάξεως.

2] Καταργούνται όλοι οι άλλοι άμεσοι και έμμεσοι φόροι.

3] Κάθε συναλλαγή φορολογείται με 30% επί της αξίας της. Ο φόρος εισπράττεται επί τόπου από όργανο του κράτους, όπως γινόταν παλιά που στις εισόδους των κινηματογράφων υπήρχεν εκπρόσωπος της Εφορίας που ήλεγχε την έκδοση ή μη εισιτηρίων.

Απλά πράγματα. Για να μη σπάνε τα κεφάλια τους και οι υπουργοί.

Και με τη φοροαποφυγή; Θα κάνουμε κάτι; Δηλαδή σαν τί θα θέλατε να κάνουμε; Ρίξτε μια ματιά στις φωτογραφίες των εκάστοτε πρωθυπουργών και υπουργών, αλλά και του Προέδρου της Δημοκρατίας, με πολλούς επιχειρηματίες που ροκανίζουν το Δημόσιο Ταμείο και πείτε μου εσείς τί μπορούμε να κάνουμε εμείς τα ζώα που ψηφίζοντας αυτούς τους πολιτικούς ψηφίζουμε όλο το πακέτο. Ίσως και να ψηφίζουμε τους επιχειρηματίες, οι οποίοι πάνε πακέτο με τους πολιτικούς.