Γράφει ο Παναγιώτης Τσολάκης
Παρατηρώντας τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας, στα μνημονιακά χρόνια, οι θεσμικοί φορείς της περιοχής σε δημόσιες δηλώσεις τους, είτε σε συνέδρια, είτε μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, προβαίνουν μονίμως σε διαπιστώσεις και ποτέ σε...
προτάσεις τις οποίες να υποστηρίζουν με διεκδικήσεις, διαμαρτυρίες ή καταγγέλλοντας τους έχοντες τις ευθύνες των λύσεων.
Διαπιστώνουν τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, τόσο σε ιατρικό προσωπικό όσο και σε φαρμακευτικό υλικό, διαπιστώνουν ότι τουλάχιστον το Μαμάτσειο Νοσοκομείο Κοζάνης λειτουργεί περισσότερο ως νεκροτομείο, παρά ως θεραπευτήριο.
Αντί για λύσεις αναλίσκονται (σκοπίμως με ταπεινά κίνητρα) σε επουσιώδη προβλήματα που διχάζουν παρά ενώνουν, στοιχείο απαραίτητο για να εξασφαλιστεί μια άρτια και ποιοτική παροχή υγείας στους πολίτες της ευρύτερης περιοχής.
Διαπιστώνουν περιβαλλοντικό χάος στην περιοχή, διαπιστώνουν πως υπάρχουν οικισμοί που αργοπεθαίνουν ανάμεσα στα ορυχεία και στις αποθέσεις, αλλά ποτέ δεν επέβαλλαν ένα θεσμικό χρονικό πλαίσιο που να λύνει τα κάθε φύσεως προβλήματα που προκύπτουν από τις δραστηριότητες της ΔΕΗ.
Πρωτοπόρα στην ανεργία τα τελευταία χρόνια η περιοχή, το μόνο που πράττουν οι θεσμικοί άρχοντες και οι θεσμικοί φορείς είναι η διαπίστωση!
Διαπίστωση ότι οι πολίτες δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν την θέρμανση, διαπίστωση ότι οι πολίτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, διαπίστωση ότι οι επιχειρήσεις κλείνουν, διαπίστωση ότι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται, διαπίστωση ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα μεταναστεύουν μαζί με τους χιλιάδες νέους πτυχιούχους ανέργους, διαπιστώσεις ότι αντί για ανάπτυξη της περιοχής έρχεται υπανάπτυξη, διαπιστώσεις ότι ο Καλλικράτης νοσεί βαρύτατα.
Υποτίθεται, πως όλοι αυτοί θεσμικοί που διαπιστώνουν, είχαν και έχουν την ευθύνη να σχεδιάζουν και να πράξουν όλα εκείνα, για να μην διαπιστώνουν και κυρίως να μην διατυπώνουν και μάλιστα πρώτοι τα συσσωρευμένα προβλήματα.
Κανείς δεν παραιτήθηκε, κανείς δεν ξεσήκωσε την κοινωνία, κανείς δεν κατήγγειλε επώνυμα, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, που δημιούργησαν όλα αυτά τα προβλήματα που γονατίζουν την κοινωνία αλλά απεναντίας συνεχίζουν να διαπιστώνουν και να δηλώνουν ξεδιάντροπα. «εμείς τα λέγαμε, εμείς κάναμε, εμείς προτείναμε, εμείς…..»
Εξακολουθούν να στηρίζουν τις ίδιες πολιτικές που δημιούργησαν όλα αυτά τα προβλήματα που φυλακίζουν σαν συρματοπλέγματα το μέλλον της κοινωνίας.
Εξακολουθούν ως υπάκουα και φρόνιμα «παιδιά» να στηρίζουν αυτούς που αύριο θα τους στηρίξουν να είναι και πάλι οι θεσμικοί εκπρόσωποι της κοινωνίας!
Μια συνουσία μυστική που αποκαλύπτεται πάντα από αυτό που γεννά!
Κι αυτό γιατί γνωρίζουν, κεντρικοί θεσμοί και περιφερειακοί, πως η κοινωνία κινείται και συμπεριφέρεται με το ίδιο σλόγκαν: «Ο βασιλιάς απέθανε, ζήτω ο βασιλεύς!»
Εκ του αποτελέσματος κρίνονται όλοι!
