Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Όταν δεν μας αρέσει η πλειοψηφία, επικαλούμαστε τη μειοψηφία. Έτσι και ο Μπένι διάλεξε την «ισχυρή», όπως είπε, μειοψηφία της απόφασης 460/2013 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματικός ο νόμος Ραγκούση περί ...
απονομής ελληνικής ιθαγενείας σε λαθρομετανάστες. Μέτρησα τους δικαστές της πλειοψηφίας που είναι 30 και της μειοψηφίας που είναι 15. Το 33,4%, δηλαδή, είναι καλλίτερο από το 66,6%. Και τούτο τη στιγμή που γίνονται σεβαστές αποφάσεις της Ολομελείας των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, οι οποίες έχουν ληφθεί με διαφορά μίας ψήφου.
Από την άλλη μεριά κυκλοφορεί η φήμη ότι η συγκυβέρνηση σκέφτεται να ψηφίσει νόμο, με τον οποίο θα ορίζεται ότι οποιαδήποτε απεργιακή κινητοποίηση θα πρέπει να αποφασίζεται από τη Γενική Συνέλευση των μελών της οικείας οργάνωσης με την πλειοψηφία του συνόλου των μελών της οργάνωσης και όχι την πλειοψηφία των παρισταμένων στη Συνέλευση, μια και έχει παρατηρηθεί ότι είναι η πλειοψηφία του 20% π.χ. των μελών που αποφασίζει τις κινητοποιήσεις. Σηκώνει πολλή συζήτηση το αν νομιμοποιούνται 100 μέλη μίας οργάνωσης που αριθμεί π.χ. 700 μέλη να αποφασίζει την κάθοδο σε απεργία. Θα πρέπει, όμως, να ορισθεί στον ίδιο νόμο ότι αν αποφασισθεί μία απεργία από το 51% του συνόλου των μελών της οργάνωσης, δεν θα μπορεί το υπόλοιπο 49% να σπάει την απεργία επικαλούμενο το δικαίωμα στην εργασία.
Πάντως, για την ιστορία και μόνον, αυτό το περίφημο 50+1 είχε θεσπισθεί από τον Αντρέα Παπανδρέου με το άρθρο 4 του ν. 1365/1983, το οποίο δεν έτυχε ευρείας εφαρμογής, για να καταργηθεί με το άρθρο ν. 1766/1988 πάλι από τον Αντρέα Παπανδρέου. Ο νόμος 1365 έφερε τον βαρύγδουπο τίτλο «κοινωνικοποίηση των ΔΕΚΟ». Άλλος ένας όρος κενός περιεχομένου που εξυπηρετούσε τις επικοινωνιακές ανάγκες της εποχής.
Μια και μιλάμε, όμως, για πλειοψηφίες και μειοψηφίες, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί, γιατί δεν ισχύει το ίδιο στις ψηφοφορίες της Βουλής! Όλες οι αποφάσεις της να λαμβάνονται με το 50+1 του όλου αριθμού των βουλευτών και όχι με πλειοψηφία ακόμη και 121 βουλευτών, ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια για παιχνιδάκια τύπου «απέχω», «ανέχομαι» κ.λπ.
Αλλά γιατί να μην να πάμε ακόμη παραπέρα; Γιατί στις ανώνυμες εταιρείες να επιτρέπεται να λαμβάνονται αποφάσεις με βάση τo εκπροσωπούμενο στις Γενικές Συνελεύσεις μετοχικό κεφάλαιο και όχι με το 50+1 του κεφαλαίου; Μάλλον ανέφικτο κάτι τέτοιο. Πώς αλλοιώς θα μπορεί ο Κωστόπουλος να διοικεί την Αλφα και ο Σάλλας την Πειραιώς. Ή πώς αλλοιώς θα μπορεί η κάθε ανώνυμη εταιρεία να αυξάνει το κεφάλαιό της δια δημοσίας εγγραφής μέσω του Χρηματιστηρίου και αφού έχει ξαφρίσει τις οικονομίες των αδαών, να συνεχίσει ο κατέχων το 10% ή 15% του κεφαλαίου να ελέγχει και διοικεί την εταιρεία χωρίς να δίνει ουσιαστικό λογαριασμό σε κανέναν; Ούτε καν στο κράτος, το οποίο βεβαίως κλείνει τα μάτια όταν πρόκειται για μεγάλες αρπαχτές!
Σωτήριος Καλαμίτσης
