Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Παρακολουθώ τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες των βορειοελλαδιτών συμπατριωτών μας που αγανακτούν με τις καθυστερήσεις ολοκλήρωσης του υπόγειου σιδηροδρόμου της πόλης τους. Έχετε δίκηο αδέλφια, αλλά, για σκεφτείτε πώς μελετήθηκε και αυτό το έργο.
Όταν οι Γάλλοι έχτισαν αυτή την καταπληκτική γέφυρα στο Ρίο-Αντίρριο ασφαλώς και είχαν μελετήσει επί αρκετό διάστημα τη σεισμικότητα της άκρως σεισμογόνου περιοχής και όλα τα σεισμικά δεδομένα των τελευταίων 100 ετών. Επίσης, δεν έχω καμμία αμφιβολία ότι είχαν μελετήσει επί μήνες την ταχύτητα, με την οποία πνέουν οι άνεμοι στο στόμιο του Κορινθιακού κόλπου. Σίγουρα δε είχαν εκπονήσει και μελέτη περιβαλλοντική, ώστε να μη θιγεί το περιβάλλον. Το αποτέλεσμα το καμαρώνουμε όλοι.
Στο μετρό της Αθήνας είχαμε καθυστερήσεις και εξακολουθούμε να έχουμε. Στο υπέδαφος άπειρα τα αρχαία ευρήματα. Πολλά από αυτά διασώθηκαν και κοσμούν τους σταθμούς του Μετρό. Άλλα μεταφέρθηκαν σε άλλες τοποθεσίες. Πάρα πολλά, όμως, έκαναν φτερά, ενώ πολλές μπουλντόζες πήραν εντολή να σαρώσουν τα πάντα, ακόμη και τα κειμήλια του Έθνους. Έχω παρακολουθήσει αναγκαστικά λόγω επαγγέλματος πολλές ποινικές δίκες με κατηγορούμενους απλούς εργάτες που είχαν πάρει στα σπίτια τους περί τα 50 ευρήματα έκαστος. Σταγών εν τω ωκεανώ. Και στο Μετρό της Αθήνας έγιναν ανοσιουργήματα. Τύφλα νάχουν τα αρχαία κειμήλια μπροστά στο τσιμέντο και στους υπαλλήλους που δεν αντέχουν μία απεργία των εργαζομένων του Μετρό για να μπορούν να πάνε στη δουλειά τους μέχρι να την χάσουν και αυτοί και οι εργαζόμενοι του Μετρό.
Το θέμα, λοιπόν, είναι ένα: έγινε μελέτη για την αντιμετώπιση των αρχαίων που θα αποκάλυπτε η μη αρχαιολογική σκαπάνη; Αυτό δεν ήταν ένα ενδεχόμενο. Ήταν κάτι το απολύτως βέβαιο με πιθανότητες ένα εκατομμύριο τοις εκατό. Τί προβλέπει αυτή η μελέτη, μια και ακούω ότι η μετακίνηση ορισμένων ευρημάτων θα κοστίσει πολλές χιλιάδες ευρώ, οι οποίες δεν υπάρχουν; Μάλλον εκ των ενόντων κατασκευάζεται και τούτο το έργο.
Είναι γεγονός ότι οι αρχαιολόγοι δεν είναι και οι πιο νευρώδεις υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού. Έχω παρακολουθήσει περιπετειώδεις υποθέσεις για μία μαρμάρινη στήλη που πάνε από συμβούλιο σε συμβούλιο, από τη μία περιφέρεια στην άλλη, από την τάδε Διεύθυνση στη δείνα. Σκέτη δυσκοιλιότητα. Αλλά ρε γαμώ το, δεν υπάρχει γι’ αυτούς «επείγον»; Δεν μπορούν να εργασθούν ένα πλήρες και εντατικό οκτάωρο ημερησίως επί δύο μήνες για να δώσουν λύσεις;
Κι’ ας πούμε ότι κινητοποιούνται οι αρχαιολόγοι και δίνουν λύσεις σε χρόνο dt. Αν δεν υπάρχουν λεφτά για τις εργασίες που πρέπει να γίνουν; Τότε θα θάψουμε τα αρχαία ρε, για να πηγαίνει ο κόσμος στη δουλειά του.
Σαπίλα παντού. Πάλι μου θύμισε η περίπτωση τον βουλευτή τής ΝΔ Πολύζο, ο οποίος την 07.09.2005 είχε τολμήσει να εκστομίσει την καλά κρυμμένη αλήθεια: «σε όλα τα κόμματα, και στη ΝΔ υπάρχουν άνθρωποι που χρηματίζονται». Αυθημερόν διεγράφη δια την ύβριν. Ο αναιδής. Η λέξη-κλειδί είναι «χρηματίζονται». ΟΛΟΙ!
Για σκεφτείτε αδέλφια μου βορειοελλαδίτες, πόσα παραπάνω θα πληρώσουμε όλοι για να προστατευθούν τα πανάρχαια μνημεία της ιστορίας μας που κείνται κάτω από τα πόδια σας. Επειδή δεν υπάρχει μελέτη, δεν υπάρχει σχέδιο. Το μόνο σχέδιο είναι τα έργα με το βλέμμα καρφωμένο στην αρπαχτή.
Και αυτοθρόως ταξίδεψε η σκέψη μου στην προκήρυξη των τεσσάρων ληστών του Βελβεντού. Γράφουν οι μεμωλωπισμένοι νέοι στο μακροσκελές κείμενό τους ότι «η ληστεία είναι πολιτική πράξη». Μη μου πείτε πως δεν συμφωνείτε. Μη μου πείτε ότι η ληστεία στο Βελβεντό δεν αποτελεί μικρογραφία της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Η ληστεία που υφιστάμεθα ως λαός από όλα αυτά τα γομάρια που μας κυβερνούν τόσα χρόνια δεν είναι πολιτική πράξη; Μοναδική διαφορά αποτελεί το γεγονός ότι η ληστεία του Βελβεντού ήταν στιγμιαία και ανεπιτυχής, ενώ η πολιτική ληστεία είναι διαρκής και πάντοτε τροπαιοφόρος. Κατά τα λοιπά τόσο τους νεαρούς ληστές όσο και όλους εμάς τους ληστευομένους μωλωπίζουν τα ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της ακινητοποίησης λόγω αντίστασης κατά των Αρχιδίων.
Σωτήριος Καλαμίτσης
