Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης
Πολλοί Έλληνες, ιδίως όσοι διακρίνονται για την ικανότητά τους να κάνουν θόρυβο με δημοσιεύσεις, παρεμβάσεις στα ΜΜΕ, διαδηλώσεις κλπ. θέλουν τα κινητά τηλέφωνα αλλά όχι τις κεραίες εκπομπής, το μετρό αλλά όχι τις εργασίες κατασκευής του, θεωρητικολογούν κουραστικά για την ανάγκη μείωση της ανεργίας αλλά αντιστρατεύονται σε κάθε σοβαρή επένδυση, μάχονται για την...
κατανάλωση αλλά αντιμάχονται τους ΧΥΤΑ, ζητούν φθηνότερο ρεύμα αλλά απαγορεύουν τα αιολικά πάρκα, φλυαρούν για τον εκσυγχρονισμό αλλά αρνούνται πεισματικά κάθε μεταρρύθμιση που τους αγγίζει...
Το ρητό περί ομελέτας και αναγκαστικής... θραύσης των αυγών μήτε που το έχουν ακούσει ποτέ και εάν το έχουν τότε σίγουρα είτε δεν το αντιλήφθηκαν είτε αρνούνται πεισματικά να το αντιληφθούν.
Αυτά μου έρχονται στο μυαλό διαβάζοντας τα (εκτενέστατα) αφιερώματα στον κυριακάτικο Τύπο στις υποθέσεις των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική, την περιπέτεια του μετρό Θεσσαλονίκης με τα τελευταία αρχαιολογικά ευρήματα αλλά και αυτήν του ΣΜΑ Ευκαρπίας με τις αντιδράσεις κάποιων κατοίκων...
Τα θέματα αυτά έχουν έναν κοινό παρανομαστή: τις αντιδράσεις ατόμων, φορέων και κομμάτων, που συμπτωματικά ή όχι είναι προερχόμενα από το ίδιο σημείο του πολιτικού φάσματος: την Αριστερά. Φαίνεται πως οι επίγονοι του Λένιν ακολουθούν πιστά το δόγμα του, που έλεγε πως πρέπει να ταυτιζόμαστε με κάθε επαναστατικό κίνημα της εποχής μας, να συμπορευόμαστε, να κυριαρχούμε στην ηγεσία του ούτως ώστε στην κορύφωσή του να το στρέφουμε προς τη Δικτατορία του Προλεταριάτου...
Εδώ, στην Ελλάδα του 2013, στη θέση της Επανάστασης μπαίνει η "Λαϊκή Αντίδραση" και της ΔτΠ η εκλογική νίκη...
Οι άνθρωποι που πλαισιώνονται στις διαμαρτυρίες τους, από βουλευτές ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ας μην έχουν καμία αμφιβολία: το κόμμα αυτό δεν βρίσκεται στο πλευρό τους λόγω αγαθών προθέσεων! Τους εκμεταλλεύονται για να διοργκώσουν το πολιτικό τους εκτόπισμα. Πολύ σύντομα, όταν ένα άλλο πιο φαντεζί project εμφανιστεί τότε θα τους εγκαταλείψουν...
Γενικά, η ανάλυση παρομοίων υποθέσεων θα πρέπει να γίνονται με πολύ μεγάλη προσοχή! Για πολλούς λόγους αλλά κυριότερα επειδή αυτές είναι πολύ εύκολο να διχάσουν τους πολίτες, να δημιουργήσουν κοινωνικά χάσματα και να θέσουν τμήματα του Λαού στο περιθώριο, δηλαδή το τελευταίο που χρειάζεται η Ελλάδα της κρίσης...
Έχω παρατηρήσει σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, ότι εκεί που η ένταση επιμένει η υπόθεση για τους "αντιδρώντες" παύει να είναι μία κοινωνική και γίνεται προσωπική! Το άτομο επιμένει στην αντίδραση ενθυμούμενος, όχι τόσο τον πραγματικό λόγο της αντίδρασής του αλλά επειδή έχει αναποπτύξει προσωπικά σύνδρομα, επειδή συμμετείχε σε κινητοποιήσεις, επειδή ήρθε σε αντιπαράθεση, επειδή έφαγε ξύλο... Εφόσον έχει εμπλακεί προσωπικά σε μία υπόθεση δεν θέλει απλώς να κερδίσει ο αντίπαλος... Και αυτά τα προσωπικά σύνδρομα τα πληρώνει μία ολόκληση κοινωνία...
Όπως μία ολόκληρη κοινωνία θα πληρώσει εάν δεν προχωρήσει η επένδυση στις Σκουριές. Εκεί οι άνθρωποι βγάζουν χρυσάφι από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Είναι δυνατό να πιστέψουμε ότι το ίδιο δεν μπορεί να κάνει και ο σύγχρονος άνθρωπος, που διαθέτει σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους πλέον;
Είναι τρομερά άδικο, όσο και στρεβλό να ταυτίζεται η εξόρυξη με την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Τέτοια στενομυαλιά αποτελεί πολυτέλεια στον καιρό της κρίσης! Εκεί που ψάχνουμε τις επενδύσεις με το τουφέκι δεν δικαιούμαστε απέναντι στα παιδιά μας να διώχνουμε τις υφιστάμενες.
Η Ελλάδα πονάει, άνθρωποι καταστρέφονται, επιχειρήσεις κλείνουν, οι άνεργοι αυξάνονται και πληθύνονται. Την πληρώνουμε όλοι μας. Δε θα ήταν αδαής όποιος σχολίαζε ότι μέσα στην κατάσταση αυτή θα την πληρώσει κάπως και το περιβάλλον... Αντίθετα θα ήταν χρήσιμα ρεαλιστής...
Δυο λόγια και για το μετρό: μερικοί "ευαίσθητοι κατ' επάγγελμα" συμπεριφέρονται λες και στο σταθμό Βενιζέλου βρέθηκε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Η υπερβολή περισσεύει στις δημόσιες εκφράσεις!
Σίγουρα τα ευρήματα είναι σημαντικά και θα πρέπει να διασωθούν και να αναδειχθούν. Σ' αυτό συμφωνούν οι πάντες. Οι τρόποι με τους οποίους αυτό θα επιτευχθεί δεν θα (πρέπει να) επιλεγούν ούτε από τους τρολιάρηδες ούτε από τους επαγγελματίες αντιδρώντες, ευαίσθητους και προοδευτικούς. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λιώσει τα παντελόνια τους στη δουλειά αυτή και αυτοί πρέπει να αποφασίσουν...
ΥΓ: Παρακαλώ θερμά τους συναδέλφους μου που έχουν αντιληφθεί τη θέση του Δήμου Θεσσαλονίκης και του ανεκδιήγητου Δημάρχου για το τελευταίο θέμα να μου την πληροφορήσουν γιατί προσωπικά αδυνατώ να την καταλάβω. Αλλά είμαι βέβαιος ότι ο Δήμος θα είχε θέση -και μάλιστα ξεκάθαρη- εάν στο σημείο -ή πλησίον του- κατοικούσε αντιδήμαρχος ή κάποιος από τους δεκάδες ανηψιούς του Δημάρχου... Όπως άλλωστε συνέβη παλαιότερα με παρτέρια, πεζοδρομήσεις, υπογειοποιήσεις καλωδίων και διαπλατύνσεις πεζοδρομίων...
