του Βασίλη Βιλιάρδου
Όλα όσα συμβαίνουν τεκμηριώνουν μία καθόλου ομαλή πραγματικότητα η οποία, εάν δεν διορθωθεί άμεσα, θα οδηγήσει σε εκρηκτικές καταστάσεις - σε συνθήκες αναρχίας, όπου ...
συνήθως κερδίζει το παιχνίδι ο πλέον πονηρός και ασυνείδητος παίκτης.
"Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, οι Αμερικανοί στρατιωτικοί και οι φυσικοί επιστήμονες κατάφεραν τελικά να κερδίσουν το σοβιετικό αντίπαλο δέος, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά τα εργαλεία της θεωρίας των παιγνίων.
Όταν έπαψαν πλέον να υπάρχουν οι Σοβιετικοί, οι επιστήμονες του κλάδου των μαθηματικών και της Φυσικής πήγαν στη Wall Street και στα υπόλοιπα κέντρα της οικονομικής εξουσίας - στους εργοδότες ουσιαστικά της Πολιτικής.
Έκτοτε, προσπαθούν να κυβερνήσουν τον πλανήτη, καταστρέφοντας και υποτάσσοντας ολόκληρους λαούς - με τη βοήθεια της συγκεκριμένης θεωρίας, καθώς επίσης των υπολοίπων όπλων αιχμής της υπερδύναμης.
Μεταξύ άλλων, είμαστε αντιμέτωποι με τον καπιταλισμό της χειραγωγούμενης πληροφορίας, καθώς επίσης με αλγορίθμους, οι οποίοι καθορίζουν αυτόματα την ψηφιακή αλήθεια – η οποία διεισδύει παντού, καλύπτοντας όλο και περισσότερο την ίδια την πραγματικότητα μας".
Άρθρο
Είναι γνωστό ότι, η άνοδος της ισοτιμίας ενός νομίσματος ισοδυναμεί, έχει δηλαδή τα ίδια σχεδόν αποτελέσματα, με την αύξηση του βασικού επιτοκίου. Επομένως, η σημερινή υψηλή ισοτιμία του ευρώ, σε σχέση με το δολάριο και άλλα νομίσματα, ωφελεί κυρίως τη Γερμανία - στην οποία είναι απαραίτητο το υψηλό βασικό επιτόκιο, για να μην προκληθεί υπερθέρμανση στην οικονομία της (φούσκα ακινήτων κλπ.).
Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με τις ελλειμματικές κυρίως χώρες της Ευρωζώνης - για τις οποίες η άνοδος της τιμής του ευρώ είναι καταστροφική, ειδικά όσον αφορά τις εξαγωγές τους εκτός Ευρωζώνης.
Η εσωτερική διαμάχη λοιπόν στην Ευρώπη, όσον αφορά το κοινό νόμισμα, συνεχίζεται - με τον πρόεδρο της γερμανικής κεντρικής τράπεζας να προειδοποιεί την ΕΚΤ για τους κινδύνους μίας ενδεχόμενης χειραγώγησης της τιμής του ευρώ εκ μέρους της. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον ίδιο, οι υποτιμήσεις των νομισμάτων στην ιστορία έχουν οδηγήσει πολύ συχνά σε φαινόμενα υπερπληθωρισμού - όπως στο παράδειγμα της Ιταλίας στην οποία συνέβησαν τα εξής:
"Μεταξύ των ετών 1975 και 1981, η κεντρική τράπεζα της Ιταλίας υποχρεώθηκε να αγοράζει εκείνα τα ομόλογα του ιταλικού δημοσίου, τα οποία δεν μπορούσαν να πουληθούν σε επενδυτές (όπως συμβαίνει με τη Fed σήμερα, την οποία ακολουθούν έμμεσα η τράπεζα της Ιαπωνίας, καθώς επίσης η τράπεζα της Αγγλίας). Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, το δημόσιο χρέος της Ιταλίας αυξήθηκε από 18 τρις λιρέτες στις 100 τρις λιρέτες, ενώ ο μέσος πληθωρισμός κυμάνθηκε στο 17% - όταν την ίδια εποχή ο πληθωρισμός στη Γερμανία ήταν 4,5% και στην Ελβετία 3%".
η συνέχεια στο http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2810.aspx
