Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης
Τα επεισόδια στην Ιερισσό θα πρέπει να μας προβληματίσουν όλους, τουλάχιστον όσους ενδιαφέρονται για τη...
διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης στην (ταλαιπωρημένη) Πατρίδα μας και όχι μόνο όσους ονειρεύονται την επικράτησή τους μέσα από παρόμοιες εκρήξεις.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που στο πάντα φιλόξενο για μένα αυτό blog (και για το λόγο αυτό για μία ακόμη φορά ευχαριστώ θερμά τους διαχειριστές του), παρατηρούσα σε ένα άρθρο μου ότι το ζήτημα σε σχέση με τις Σκουριές και την αντίδραση κάποιων κατοίκων είναι ότι έχει εγκαθιδρυθεί μέσα στο μυαλό τους μία αυθαίρετη εξίσωση: μεταλλεία ίσον καταστροφή του περιβάλλοντος, προσφυγή της δημόσιας υγείας δηλαδή ασθένειες και θάνατος για ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει στην ύπαρξη μας: για τα παιδιά μας.
Όσο λοιπόν η εξίσωση αυτή υπάρχει μέσα στο μυαλό των κατοίκων τόσο τα προβλήματα θα διοργκώνονται και τόσο η επένδυση δεν θα προχωρά!
Όσο η εξίσωση αυτή διατηρείται τόσο οι κάτοικοι (και όσοι τους υποστηρίζουν) θα πιστεύουν ότι δίνουν τον αγώνα τον καλόν...
Άρα, η εξίσωση αυτή θα πρέπει να διαλυθεί όχι μόνο στο μυαλό τους αλλά -κυρίως- στο δημόσιο διάλογο.
Υπάρχουν δύο "σκληροί" παράγοντες που κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο "τραχιά"! Ο λαϊκισμός, που κάνει τα συνθήματα πιο ελκυστικά και δημιουργεί ένα έδαφος ιδιαίτερα εύφορο για να επικρατήσει η επανάσταση, η αντίδραση και ο ξεσηκωμός...
Αλλά και η ασφυκτική πίεση που ζει σήμερα -λόγω κρίσης- ολη η ελληνική κοινωνία. Ο πολίτης σήμερα, που βρίσκεται εντός ή στα πρόθυρα μίας οικονομικής στενότητας ή ακόμη και καταστροφής, αισθάνεται τεράστια πίεση. Η απειλή μίας "καταστροφικής" επένδυσης στην περιοχή του λειτουργεί ως τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Ο απλός πολίτης νιώθει την ανάγκη να ξεσηκωθεί, να αντιδράσει γιατί βιώνει μία αληθινά δύσκολη κατάσταση. Και η αντίδραση αυτή μπορεί να εκδηλωθεί σε άσχετα με την κρίση θέματα!
Η κρίση κάνει τον Έλληνα να χάνει την υπομονή του και να μην έχει ανοχή σε καμία "προσβολή" που νιώθει ότι απειλεί τα συμφέροντά του.
Αυτό είναι το στοιχείο που θα πρέπει να προσέξουν οι πάντες, ιδίως όλοι όσοι εμπλέκονται σε θέματα που προκαλούν έστω και αδικαιολόγητα και αβάσιμα την κοινωνική αντίδραση. Ιδίως όσοι την προκαλούν γιατί πιστεύουν ότι μέσω αυτής θα επιτύχουν προσωπικά ή κομματικά οφέλη. Ας προσέξουν. Παίζουν με τη φωτιά. Δημιουργούν ένα κοινωνικό εκρηκτικό μείγμα το οποίο εάν ανάψει θα παρασύρει τα πάντα. Τώρα νομίζουν ότι το μείγμα αυτό τους συμφέρει. Αλλά αν έρθει η... ώρα η κακιά, θα τους εξαϋλώσει...
Ένα ακόμη ιδιαίτερα κρίσιμο στοιχείο, που είδαμε στα γεγονότα της Ιερισσού και πολύ φοβάμαι ότι θα μας απασχολήσει τις επόμενες εβδομάδες είναι ο προσωπικός χαρακτήρας που προσλαμβάνει σταδιακά η αντίδραση. Έχω παρατηρήσει αλλά και έχω διαβάσει επιστημονικές μελέτες που το επαληθεύουν, ότι η αντίδραση των πολιτών γίνεται σε κάποια φάση προσωπική υπόθεση. Άτομα που συμμετέχουν σε πορείες, καταλήψεις και άλλες κινητοποιήσεις και έρχονται σε επαφή με συνθήκες έντασης αλλά και με τη δραστηριότητα της Αστυνομίας και των μηχανισμών καταστολής γενικά, σταδιακά υιοθετούν προσωπικά κριτήρια δράσης. Δεν κινητοποιούνται μόνο για τα αιτήματά τους αλλά σιγά-σιγά ξεσηκώνονται γιατί έφαγαν δακρυγόνα ή ξύλο, γιατί αντιπαρατέθηκαν με άτομα της "αντίπερα όχθης", γιατί αρνούνται να αποδεχθούν την ήττα. Ο "αγώνας" γίνεται προσωπική τους υπόθεση. Αυτό σημαίνει ότι η εμμονή και ο φανατισμός εντείνονται, κάτι ιδιαίτερα αρνητικό για όλους...
Το έχω ξαναγράψει: προσοχή! Ακόμη και ο εμφύλιος πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε από ένα γαμήλιο γλέντι.
