Η μοναδική "κόκκινη γραμμή" που δεν παραβιάστηκε στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση ξεκαθάρισε στην τρόικα ότι συζητά οποιαδήποτε μέτρα, εκτός από το να μειώσει το δημόσιο. Η βασική παραδοχή "κρατάμε ανέπαφο το δημόσιο, ακόμη κι αν οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα ξεπεράσουν το ...101% ή γίνουν 5.000.0000", είναι...

η κόκκινη γραμμή. Η μοναδική "κόκκινη γραμμή" που δεν παραβιάστηκε στην Ελλάδα.

650 αλλαγές που τσακίζουν την κοινωνία ζήτησε η τρόικα και οι κυβερνήσεις αποδέχθηκαν τις 649. Όλες δηλαδή, εκτός από απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Όλα τα άλλα τα εφάρμοσαν πιστά επειδή "δεν γίνεται αλλιώς" Και γιατί στο ν.650 μέτρο, γίνεται αλλιώς ωρέ λεβέντες; 

Δέχθηκαν βεβαίως τα μέτρα τα οποία οδήγησαν στην απόλυση 900.000 ιδιωτικούς υπαλλήλους.

Τα επιχειρήματα λογικά: "και τι θα κερδίσουμε αν απολύσουμε 2.500 δημοσίους υπαλλήλους; Τα εισοδήματά τους θα λείψουν από την αγορά και θα εντείνουν την ύφεση". 

Λογικό. Λογικότατο.

Γιατί όμως δεν βάλατε την ίδια κόκκινη γραμμή και για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, δηλαδή : "αν απολυθεί έστω και ένας ιδιωτικός υπάλληλος, σε οποιαδήποτε επιχείρηση, σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας, καταργούμε τα μνημόνια και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Άλλωστε τα εισοδήματα των 900.000 ιδ.υπ. που απολύθηκαν επί μνημονίων, ενέτειναν την ύφεση".

Αυτό δεν είναι λογικό;

"Μα, θέλει κανείς να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι;"

Και γιατί να τριγυρίζουμε γύρω από αυτό το ερώτημα και να μην το αντιστρέψουμε:

"Θέλει κανείς να απολυθούν ιδιωτικοί υπάλληλοι;"

Η απάντηση προφανής: όλοι θα πουν ένα ηρωικό "όχι".

Όμως, εδώ είναι όλη η ουσία: 

παρά το λεκτικό "όχι" της απάντησης, απολύονται 1.000 κάθε μέρα !

Λοιπόν; Δεν πρέπει πλέον να μετατοπιστεί η κόκκινη γραμμή στον ιδιωτικό τομέα, όπου κάθε απόλυση ιδιωτικού υπαλλήλου, θα θεωρείται αιτία πολέμου με την τρόικα;

"Ε, κι αν απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, θα γλιτώσουν την απόλυση οι ιδιωτικοί;"

είναι η ερώτηση που συνήθως ακολουθεί;

Και η απάντηση είναι πάλι στην ίδια λογική:

"και γιατί να βρισκόμαστε να συζητάμε αυτή την εκδοχή και να μη βρισκόμαστε σε μια άλλη κατάσταση, όπου θα είχαν απολυθεί ήδη 300.000-500.000 δημόσιοι υπάλληλοι και κανένας ιδιωτικός, και οργισμένοι οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, θα αναρωτιόταν "μα γιατί απολύονται μόνο δικοί μας και κανείς στον ιδιωτικό τομέα; - και τότε οι "ιδιωτικοί" να ρωτούσαν "ε, κι αν απολυθούν ιδιωτικοί υπάλληλοι, θα γλιτώσουν την απόλυση οι δημόσιοι;"

Να σταματήσει λοιπόν η καραμέλα "μα θέλετε να απολυθούν οι τάδε; Είστε θύματα της προπαγάνδας του κοινωνικού αυτοματισμού, που θέλει να διαχωρίζει την κοινωνία, να την αποδυναμώνει και να την πετσοκόβει;"

Βρε, καλά όλα αυτά στη θεωρία και οι απαντήσεις αυτονόητες και ανιαρές.
Φυσικά και δεν θέλει κανείς, να απολυθεί κανείς. Aλλά αυτό έχει ειπωθεί εκατομμύρια φορές.
Δεν χρειάζεται καν να μπαίνει το ερώτημα.

Έλα όμως που στην πράξη απολύονται κάθε χρόνο 350.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι!