Περί γενναιότητας

Πρέπει να είσαι πολύ γενναίος για να μιλήσεις φωνακτά για κείνα που όλοι οι άλλοι γνωρίζουν αλλά μιλάνε χαμηλόφωνα. / Α.Γκέρτσεν
Του Παναγιώτη Τσολάκη


Πανεπιστήμιο στην Δυτική Μακεδονία, στην έδρα της περιφέρειας, τέλος και με τη βούλα! Δυστυχώς με την ψήφο και των τοπικών βουλευτών της κυβερνητικής τρόικας! Κανένας όμως επίσημος και θεσμικός φορέας δεν κατήγγειλε και δεν αντέδρασε δημόσια με αυτήν την πράξη τους, που ήταν πράξη «εγκληματική» για τον Νομό και την Περιφέρεια. Οι μόνες αντιδράσεις τα σχόλια (πολλά ομολογουμένως) κάποιων αναγνωστών σε διάφορα μπλοκ.

Στους εκπροσώπους του λαού, οφείλουμε να θυμίσουμε την φράση του Μιραμπώ:
«Εμείς οι αντιπρόσωποι του λαού, μην ξεχνούμε ότι οφείλουμε να συμβουλευόμαστε και όχι να υποτάσσουμε την κοινή γνώμη. Είμαστε οι εκπρόσωποι του λαού. Όχι ο κυρίαρχος λαός.»

Κι όμως οι βουλευτές της συμπολίτευσης της περιοχής αγνόησαν την θέληση και την γνώμη της περιοχής που ήταν αντίθετη με το κλείσιμο του Πανεπιστημίου και με την ψήφο τους, υπέταξαν στην ουσία, την κοινή γνώμη. Δεν συμπεριφέρθηκαν ως εκπρόσωποι του λαού, αλλά αντικατέστησαν τον λαό και την θέλησή του!

Δυστυχώς όμως η τοπική κοινωνία με την ανοχή και την σιωπή της, αποδέχεται και νομιμοποιεί ότι την πληγώνει και την καταστρέφει. Απ’ όλες τις αμφισβητήσεις, έγραψε ο Μπρεχτ, ομορφότερη είναι σαν οι φοβισμένοι και οι αδύναμοι σηκώνουν το κεφάλι και παύουν να πιστεύουν στη δύναμη των τυράννων.

Η κοινωνία πρέπει να πιστέψει πως η ελπίδα είναι πάντοτε επαναστατική, επειδή αυτή αρνείται να αποδεχθεί ότι το παρόν είναι αμετάβλητο.

Όταν η κοινωνία εξακολουθεί να αποδέχεται μια αλήθεια που αποδείχτηκε πως ήταν παραμύθι, δεν έχει καμιά δικαιολογία για όσα βιώνει και για όσα θα υποστεί. Δεν θα δικαιούται να επικαλείται ούτε την αμάθεια που αναφέρει ο Ρήγας Φεραίος. «Τους δούλους δεν τους παρασκευάζει μόνο το δόρυ του κατακτητή αλλά και των καταδυναστευομένων η αμάθεια.

Συνεπώς, κατά τον Ρήγα, δεν θα γίνουμε δούλοι μόνο μέσω κατακτητή, αλλά λόγο της αμάθειας. Αν αποδέχεται σήμερα η κοινωνία, ότι είναι αμαθής, σε ότι της συμβαίνει, τότε ας αφήνει ελευθέρα στους γνώστες εκπροσώπους της να ψηφίζουν ότι γουστάρουν( κι ύστερα να να απολαμβάνουν ότι γουστάρουν)

Tο πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του, (εντός και εκτός) οφείλουν να θυμούνται πάντα την φράση του Νικολάι Σμιλιώφ. «Η προσπάθεια να επιβάλεις 100% έλεγχο πάνω σε όλα, οδηγεί σε τέτοια θεομηνία που σε σύγκριση με την αναρχία, αυτή να φαίνεται σαν μητέρα της τάξης»

Η κοινωνία οφείλει να θυμάται την φράση του Ε. Παπανούτσου: Δε θα θυσιάζω για τις ανέσεις την Ελευθερία μου.