Τελικά ο Τσώρτσιλ είχε δίκηο. Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή.

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Άκουγα δημοσιογράφο ασχολούμενο με το ποδόσφαιρο να διερωτάται πώς είναι δυνατόν η ΝΕΤ να διακόπτει τη μετάδοση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ ξένων ομάδων για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, για να προβάλει μέρος της ομιλίας του Ευάγγελου Βενιζέλου στο..

συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τη στιγμή που η κρατική τηλεόραση διαθέτει άλλα δύο κανάλια [ΕΤ1, ΕΤ3], τα οποία θα μπορούσαν να προβάλουν τον κ. Βενιζέλο. Τόλεγε, το ξανάλεγε, το ματαξανάλεγε, σταυροκοπιόταν, διαμαρτυρόταν που το κρατικό κανάλι, το οποίο όλοι πληρώνουμε, έκανε αυτή την απρέπεια στερώντας από τους τηλεθεατές τη θέαση του αγώνα και αδυνατούσε να το χωνέψει. Όταν ένας άνθρωπος της πιάτσας που βγαίνει στα ερτζιανά και στο γυαλί αδυνατεί να κατανοήσει ότι η χειραγωγημένη κρατική τηλεόραση θα διέκοπτε το πρόγραμμα που είχε εκείνη τη στιγμή τη μεγαλύτερη τηλεθέαση και όχι τα προγράμματα με τα ντοκιμαντέρ και τις γλυκανάλατες εκπομπές, προκειμένου να προβάλει έναν από τους ολετήρες του Έθνους, έχουμε σοβαρό πρόβλημα.

Αυτά σκεφτόμουν καθώς έβλεπα ειδήσεις στο χαζοκούτι. Και ξάφνου κεραυνοβολούμαι από την είσοδο του ΓΑΠ στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Τί φιλιά, τί ζητωκραυγές, τί ιαχές, τι χειροκροτήματα. Φάτσες μισητές που βούλιαξαν αυτόν τον τόπο με οράματα τύπου ΔΝΤ ξανά μανά πρώτες μούρες. Να δεις που θα μας ξανακυβερνήσουν, μονολόγησα. Έχουν όραμα οι άνθρωποι. Η αρπαχτή ουκ εά αυτούς καθεύδειν. Και κατά πως φαίνεται έχουμε πολύ λίπος ακόμη να κάψουμε. Αυτοί είναι που θα καταβροχθίσουν και τις σκουριές, if you know what I mean!!

Είναι τόσο αναίσθητα αυτά τα τομάρια που δεν τα σταματάει τίποτε. Ούτε οι άνεργοι, ούτε οι αυτόχειρες, ούτε οι νεκροί φοιτητές της Λάρισας.

Και μετά σκέφτηκα την ατάκα μεγάλου δημοσιογράφου, ο οποίος, πράσινος ων, το παίζει πολύ αντικειμενικός. Είπε, λοιπόν, ότι «Αυτό που πρέπει να του αναγνωρίσουμε όλοι του Σαμαρά είναι ότι κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ με κάθε κόστος». Πες το στους γονείς των φοιτητών που έχασαν τη ζωή τους ή χαροπαλεύουν στη Λάρισα μεγάλε δημοσιογράφε.

Όταν η εγχείρηση πετυχαίνει, αλλ’ ο ασθενής πεθαίνει, ο χειρουργός με την ομάδα του πανηγυρίζουν. Το ίδιο και όσοι θα ‘κονομήσουν από την πώληση των δικαιωμάτων του video της εγχείρησης. Πενθούν οι οικείοι του ασθενούς. Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική.

Δεν πάμε καθόλου καλά. Έχουμε τεράστιο πρόβλημα. Δεν αποκλείω, βεβαίως, να είμαι εγώ που παραλογίζομαι. Όλα παίζουν, όταν όλοι τα έχουμε παίξει μ’ αυτά που βιώνουμε.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Φίλος του γιατρού Γωγούση