του Παναγιώτη Τσολάκη | tsolakispanos
Δημοσιεύματα φέρουν τον Μαρκόπουλο να επιστρέφει ξανά στην Ν.Δ με την αιτιολογία ότι «είναι επιθυμία των ψηφοφόρων μου!». Είναι ο ίδιος άνθρωπος που....
απεχώρησε από την Ν.Δ με τη δήλωση «Δεν μπορεί να ήμουν το βαρύ πυροβολικό του αντιμνημονιακού αγώνα και ξαφνικά να εμφανίζομαι υποστηρικτής!»
Δεν είναι βέβαια ο μόνος πολιτικός που αυτοδιαψεύδεται και αυτοαναιρείται. Οι περισσότεροι έγλυψαν εκεί που έφτυναν! Θυμίζουν όλοι άντρες που χαρακτήριζαν την γυναίκα τους με τα χειρότερα λόγια, που πήραν σκληρό διαζύγιο κι ύστερα λιβάνιζαν τις αρετές της (τις πορνικές κατά δηλώσεις τους) και ξαναέσμιξαν για να σώσουν την οικογένεια τους (αυτήν που οι ίδιοι διέλυσαν την συνοχή της, με μη αναστρέψιμα τραύματα).
Από τον Σαμαρά που δήλωνε πως «Δεν γυρνάω ούτε ως αρχηγός στην Ν.Δ», τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ που έλουζαν χυδαία τον Σαμαρά και σήμερα γλύφουν τα «σκατά» που του έριχναν και ο ίδιος τους χρησιμοποιεί ως πρωτοπαλίκαρα, ως άλλος Πασάς, μέχρι το ΠΑΣΟΚ που δεν ξεχνούσε τι σημαίνει δεξιά και σήμερα την στηρίζει με πρωτόγνωρο πάθος! Από την Δαμανάκη του πολυτεχνείου στην Δραχμανάκη που άλλαξε όνομα για να στηρίξει τα μνημόνια, μέχρι όλους που ασχολήθηκαν με την πολιτική για να προσφέρουν, το μόνο που έπραξαν ήταν να διασπαθίσουν το δημόσιο χρέος ή το λιγότερο, να μην το προστατέψουν ή να συγκαλύψουν ή να σιωπήσουν!
Όταν οι πολιτικοί και η πολιτική εκπορνεύεται τόσο ξετσίπωτα και ασύστολα, κατά συρροή, καθ’ έξη, φύση και παρά φύση τότε δεν μιλάμε για μια δίκαιη, ηθική και δημοκρατική κοινωνία αλλά για ένα άναρχο μπορδέλο όπου όποιος μπορεί , πηδάει τον οποιοδήποτε! Όπου δεν υπάρχουν φραγμοί και όρια!
Κι όμως, μια τέτοια κοινωνία την αποδέχονται οι πολίτες. Στηρίζουν την Ν.Δ σε υψηλό ποσοστό, ανασταίνουν το σαπισμένο και μολυσμένο ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα ζητούν εξυγίανση! Μέσα σε αυτό το πλήθος δυστυχώς και νέοι άνθρωποι!
Άνθρωποι που ρίχνουν ροδοπέταλα (την ψήφο τους) στην πολυτελή μπανιέρα των σωτήρων της κοινωνίας για να τους ευχαριστήσουν. Κι εκείνοι (οι πολιτικοί) να ανταποδίδουν με την δική τους ψήφο, να κάνει μπάνιο η κοινωνία με την τέφρα, με την πτώχευση, με τα ροδοπέταλα των χαρατσιών, των φόρων και κυρίως με την ανασφάλεια που ροκανίζει τις ζωές, όπως το μπάνιο που ξεφλουδίζει το πετσί τους και σιγά – σιγά περνάει στην σάρκα!
Τι μαζοχισμός και τι ξεπεσμός για μια κοινωνία που ακόμα γεννά και συντηρεί χαμαιλέοντες που προσαρμόζονται από φόβο, μόνο και μόνο για την επιβίωση!
Μια νέα γενιά που δεν δέχεται να μεγαλώσει ποτέ ή που δέχεται να γεράσει πρόωρα! Μια γενιά που θέλει να την αποκαλούν περήφανο αητό αλλά συμπεριφέρεται σαν κότα.
Μια γενιά έγκλειστη σε ένα πορνείο, όπου οι πελάτες θα παίρνουν ότι γουστάρουν και θα αποδίδουν ότι έχουν ευχαρίστηση! Μια γενιά που αποδέχεται την μεταλλαγμένη δημοκρατία. Την δημοκρατία των ισχυρών και των αγορών. Την δημοκρατία της επιβολής με κάθε μέσο, όλων των υποχρεώσεων που επιβάλουν οι τοκογλύφοι, αλλά χωρίς δικαιώματα της κοινωνίας.
«Σήμερα με την τρόικα και τα μνημόνια υφιστάμεθα ως Ελλάδα την πιο σφοδρή επίθεση των δανειστών, που συνθέτει νέο είδος αποικιοκρατίας». Αυτό δεν είναι του συντάκτη, αλλά γραφή του βουλευτή της Ν. Δ., Βύρων Πολύδωρα!
Ο μύθος στην αρχαία Ελλάδα απελευθέρωνε. Απελευθέρωνε με το δικό της τρόπο την αλήθεια. Ο μύθος του Προμηθέα, ο μύθος του Μινώταυρου και πολλοί άλλοι, διδάσκουν και νουθετούν. Σήμερα ο μύθος χειραγωγεί και υποδουλώνει. Ο μύθος της χρεοκοπίας και της πτώχευσης, υποδουλώνει ως «νόμιμο» ναρκωτικό τις κοινωνίες, έναντι του «παράνομου» ναρκωτικού, που χρησιμοποιούνταν κι ήταν ο πόλεμος.
Ο στάση της Αντιγόνης, δηλαδή η εναντίωσή της στον απάνθρωπο νόμο του Κρέοντα, της εξουσίας δηλαδή, που διαβάζεται σε όλο τον κόσμο ως μήνυμα ενάντια στην αυθαιρεσία της εξουσίας, σήμερα τέτοιες στάσης αντίστασης, η εξουσία τις χαρακτηρίζει ως βία, ως τρομοκρατία, ως «στάση» έναντι του δόγματος «Νόμος και τάξη» που διαταράσσει την κοινωνική ειρήνη. Δηλαδή την οικονομική κατοχή!
Στην μάχη μεταξύ πολιτικής εξουσίας και αγοράς, το αποτέλεσμα έχει ήδη κριθεί. Η πολιτική συνθηκολόγησε άνευ όρων, με αντάλλαγμα την επιβίωσή της!
Στο χέρι της κοινωνίας, η οποία θα υποστεί της συνέπειες αυτής της ανίερης συνθηκολόγησης, είναι ο χρόνος αυτής της κατοχής και υποτέλειας.
Εκτός κι αν ο σπόρος του Ρήγα ξαφνικά φυτρώσει και πάλι…
Ή εκτός κι αν τον Ρήγα η κοινωνία τον γνωρίζει μόνο ως τραπουλόχαρτο….
