Κείμενο – φωτογραφίες: Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος / gkessopoulos@gmail.com
Δείτε την πορεία του πολυσυζητημένου ομογενούς:
Κείμενο – φωτογραφίες: Γιάννης Θ. Κεσσόπουλος / gkessopoulos@gmail.com
Ο Ιβάν Σαββίδης δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση. Τον γνώρισα από κοντά τον Αύγουστο του 2008, στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο. Είχε φροντίσει για τη μεταφορά μας από τη Θεσσαλονίκη, κάποιοι δημοσιογράφοι που είχαμε το προνόμιο να είμαστε αυτόπτες μάρτυρες σε ένα γεγονός ιστορικό: για πρώτη φορά αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας Σουμελά επέστρεφε στον τόπο της, στο ιστορικό μοναστήρι (η εικόνα σώθηκε από τους πρόσφυγες και βρήκε καταφύγιο στην Παναγία Σουμελά του Βερμίου).
«Μόνο ο Ιβάν» θα μπορούσε να το κάνει αυτό, ήταν το συμπέρασμα. Άνθρωπος του Πούτιν, απόλαυσε –μαζί του κι εμείς- την προστασία των τουρκικών αρχών για να πραγματοποιήσει το ιστορικό εγχείρημα.
Σοβαρός, ολιγομίλητος, δίνει την εντύπωση του ανθρώπου που σκέπτεται διαρκώς. Παράλληλα, απλός, προσιτός, Πόντιος. Φορούσε μια γραβάτα με σχέδιο την ελληνική σημαία. Στο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας τον υποδέχτηκαν μια λύρα ποντιακή κι ένα νταούλι. Χόρεψε κι εκείνος τους χορούς της πατρίδας μαζί με τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί εκεί.
Κι αργότερα, αφού ανηφορίσαμε όλοι μαζί μ’ εκείνον μπροστά να κρατά στα χέρια του την εικόνα της Παναγίας, στη Μονή, πλάι στους Ρώσους ιερείς, χωρίς ακρότητες, χωρίς προκλήσεις.
Ο Ιβάν που μπήκε στον ΠΑΟΚ και πήρε το Μακεδονία Παλλάς, δύο σημαίες της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, δεν είναι σαν τους άλλους που πέρασαν έκαναν αρπαχτή ή έκαναν πατάτες και την κοπάνησαν. Στα χρόνια που ακολούθησαν τη συνάντησή μας, έδειξε ότι δεν τα πάει καλά με τους κόλακες και τους επιτήδειους που τον πλευρίζουν. Το μάτι του κόβει. Δεν είναι τυχαίο ότι παρά το δηλωμένο ενδιαφέρον του για τον ΠΑΟΚ, περίμενε υπομονετικά για να επενδύσει τώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι πατά το πόδι του στη Θεσσαλονίκη σε μια περίοδο με πολλές προκλήσεις.
Ο Ιβάν έχει μεγάλα σχέδια και θα τα πετύχει. Τα προσεκτικά του βήματα από την Παναγία Σουμελά στην Τούμπα το μαρτυρούν. Η Θεσσαλονίκη τον χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.