12 Μαρ 2013

Είναι θέμα αρχής ή ποσού;

[τα πράγματα παίρνουν το χρώμα τησκουράδας]
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Εμείς οι χαμουτζήδες ασχολούμαστε και με τις Σκουριές. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τον «πόλεμο» που μαίνεται εκεί. Ξυπνούν μνήμες Κερατέας, πράγμα που..
μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τί παίζεται. Το ματς είναι πάλι επενδυτής/ΜΑΤ/Μουμπούκος/Σαμαράς/Βορίδης-Λαός [όχι ΛΑ.Ο.Σ.] στη ρεβανς. Αντιλαμβανόμαστε και εμείς ότι εκεί πάνω έχει ξεφύγει μια σπίθα που μπορεί να λάβει απρόβλεπτες για τους μνημονιάκηδες διαστάσεις, εξ ου και τσακίστηκαν οι Αρχές να κατευνάσουν τα πνεύματα με διάλογο σε μία προσπάθεια εκτόνωσης της κρίσης.
Ακούμε για καταστροφή 320.000 στρεμμάτων, τα οποία παραχωρήθηκαν αντί € 11 εκ. στην κατ’ ευφημισμόν «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ» δια της τεθλασμένης προς εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Χαλκιδικής. Τί σημαίνει, όμως, 320.000 στρέμματα; Σημαίνει όλη η επιφάνεια του Υμηττού. Ας φαντασθούμε, λοιπόν, ότι μία «επένδυση» αποψιλώνει τον Υμηττό και από καταπράσινο βουνό γίνεται κρανίου τόπος, ενώ 6.000 ή και 60.000 άνεργοι θα έχουν βρει εργασία επί μερικά χρόνια. Κι’ όποιος δεν διαθέτει τη δέουσα φαντασία, ας ανέβει στον Λυκαβηττό και ας αντικρύσει τα Τουρκοβούνια που ορθώνονται σαν ποντικοφαγωμένο παξιμάδι για να προσφέρουν στην πρωτεύουσα τα αναγκαία αδρανή υλικά, ώστε αυτή να μετατραπεί σε τσιμεντούπολη. Δύο εκτρώματα σε ένα. Πώς θα μας φαινόταν, αν βλέπαμε τον Υμηττό να είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση των Τουρκοβουνίων; Με ποιο τίμημα θα ήμασταν διατεθειμένοι να απολαύσουμε αυτό το θέαμα; Με € 1 δισ., € 5 δισ. ή € 100 δισ.; Είναι αυτό δίλημμα; Είναι θέμα στάθμισης κόστους-οφέλους;

Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να πει κανείς και για τα αρχαία στη Θεσσαλονίκη. Μετρό ή αρχαία; Να έχουν οι βορειοελλαδίτες αδελφοί μας υπόγειο σιδηρόδρομο για να πηγαίνουν γρήγορα στους προορισμούς τους θάβοντας τους αρχαιολογικούς θησαυρούς ή να αναδείξουν τα μνημεία της ιστορίας όλων μας και της πολιτιστικής κληρονομιάς μας είτε μεταφέροντάς τα σε κατάλληλο τόπο είτε αναζητώντας εναλλακτική συγκοινωνιακή λύση;

Να το πω χοντροκομμένα: υποθέτουμε ότι η κ. Μέρκελ προσφέρει € 1 εκ. εις έκαστον εξ ημών [=€ 10 τρισ. εν συνόλω] με αντάλλαγμα να μετοικήσουμε στην Κεντρική Ασία ή Αφρική, όπου θα ιδρύσουμε τη Νέα Ελλάδα. Τί θα αποφασίζαμε; [ΣΗΜ: ας σημειώσουμε ότι το 1903 η Μεγάλη Βρεταννία είχε προτείνει να δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ στην Αφρική καταλαμβάνοντας μέρος του εδάφους της σημερινής Κένυας. Η πρόταση απερρίφθη, όπως και προηγούμενες που έκαναν λόγο για Αργεντινή στα σύνορα με τη Χιλή, στον Νιαγάρα κ.λπ. Οι ανέστιοι Εβραίοι ήθελαν την Παλαιστίνη και τα κατάφεραν το 1948].

Από την άλλη μεριά διαβάζω ότι «Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, η εξάρτηση από το εργασιακό αντικείμενο, το βιοτικό επίπεδο ενισχύουν τις πιθανότητες κοινωνικής έκρηξης» στις Σκουριές. Πρόκειται για αναφορά στους κατοίκους της περιοχής. ΄Ωστε έτσι! Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων τούς οδηγεί να αρνούνται την επένδυση. Σε όλες τις μεγαλειώδεις στιγμές της ιστορίας μας, ήταν διαφορετικό το επίπεδο των ανθρώπων που εγκαταβιούν σ’ αυτόν τον τόπο; [Θυμηθείτε τον Πάγκαλο που απεφάνθη ότι οι πρόγονοί μας ήρωες του ΄21 ήταν κατσαπλιάδες]. Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο ήταν αυτό που δεν τους επέτρεψε να μεγαλουργήσουν διατηρώντας ανέπαφη την ακεραιότητα της πατρίδας; Ή μήπως ήταν το υψηλό μορφωτικό επίπεδο του Κολωνακίου που τέθηκε επί κεφαλής κάθε εθνικής προσπάθειας;

Πάντως, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο μάλλον αλλού βρίσκεται αν κρίνω από την απορία πολίτη τινός, ο οποίος διερωτήθηκε: «Πώς θα έλθει ένας άνθρωπος να αγοράσει ένα χρυσό σταυρουδάκι για ένα νεογέννητο, αν δεν βγάλουμε τον χρυσό; Κάποιοι σκάπτουν κάπου». Εκτός αν η χρήση του ρήματος «σκάπτω» αντί «σκάβω» τον μετατάσσει αυτομάτως στο υψηλό μορφωτικό επίπεδο.
Αυτά σκεφτόμουν, όταν έπεσε το μάτι μου σε κυριακάτικη εφημερίδα που φιλοξενεί άρθρο για τις σπατάλες των Ολυμπιακών Αγώνων. Έπρεπε να περάσουν 10 χρόνια για να μιλήσει κάποιος με όλως ενδεικτικούς αριθμούς και όλως ακροθιγώς για το μεγάλο φαγοπότι και μετά να το ξαναξεχάσουμε το θέμα. Και νάσου η φάτσα της Γιάννας με την πουράκλα. Αμέσως μπήκε το δίλημμα: ποιάν προτιμώ; Την φερομένη ως υψηλού μορφωτικού επιπέδου Γιάννα που διασπάθισε τα λεφτά μου ή την αποδεδειγμένως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου γιαγιά μας που προκαλούσε στην Ιερισσό τα ΜΑΤ λέγοντας «Ελάτε εδώ ρε σεις αν σας βαστάει. Ελάτε να δείτε τη γενιά του ‘40».

Προτιμώ τη γιαγιά μας. Αυτήν μπορεί να την καθοδηγήσει στον σωστό στόχο ένας υψηλού μορφωτικού επιπέδου συμπατριώτης μας που δεν είναι πουλημένος. Κανένας, όμως, πουλημένος δεν μπορεί να την κοροϊδέψει.

Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη