Τσίπρας στο LSE: Είμαστε ευρωπαϊκό κόμμα - Το «όχι» στη Μέρκελ θα φέρει διαπραγμάτευση
Διαβεβαιώσεις για την ευρωπαϊκή φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, επανάληψη της πρότασης για μια συμφωνία ανάλογη εκείνης του 1953 που ρύθμισε τα ...
μεταπολεμικά χρέη της Γερμανίας και μια γενικόλογη τοποθέτηση περί επαναδιαπραγμάτευσης με την Αγκελα Μέρκελ για την εξεύρεση «πραγματικής λύσης», ήταν μερικά από τα σημαντικότερα σημεία της χθεσινής ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στο London School of Economics.
Στην κατάμεστη -κυρίως από ελληνικό κοινό- αίθουσα διαλέξεων του LSE, o Αλέξης Τσίπρας ανέγνωσε στα αγγλικά την εισαγωγική του τοποθέτηση και απάντησε στις ερωτήσεις που ακολούθησαν με τη βοήθεια μεταφραστή, υπό τον συντονισμό του Kevin Featherstone
Στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε ότι οι πολιτικές λιτότητας δεν προσφέρουν βιώσιμη έξοδο από την κρίση.
«Οι πολιτικές της λιτότητας οι οποίες επιβλήθηκαν στην Ευρώπη, όχι μόνο από την Ευρωζώνη, αλλά επίσης από το Ηνωμένο Βασίλειο, δε μοιάζει να προσφέρουν μια βιώσιμη έξοδο από την κρίση. Δε μοιάζει να αποτελούν καν προϋποθέσεις για μια τέτοια έξοδο. Αντιθέτως, εξαρτώνται από την κρίση κάνοντας τη δυνατότητα μιας μελλοντικής εξόδου από αυτήν ακόμα πιο δύσκολη».
Επανέλαβε ως εναλλακτική πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση μια συμφωνία στα πρότυπα εκείνης του Λονδίνου του 1953 για την ανόρθωση της μεταπολεμικής Γερμανίας.
«Ποια είναι η εναλλακτική πρόταση; Και ποια είναι η εναλλακτική πρόταση συγκεκριμένα για την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει πει ότι η μελλοντική κυβέρνηση πρέπει να βάλει ένα τέλος σε αυτές τις πολιτικές, ενώ θα πρέπει παράλληλα να επαναδιαπραγματευθεί τη δανειακή σύμβαση με τους δανειστές μας. Έχει υποστηριχθεί μια οικονομικά βιώσιμη στρατηγική μπορεί να παραδειγματιστεί από την Συμφωνία για το Χρέος του Λονδίνου το 1953 η οποία έδωσε το έναυσμα της ανάπτυξης της Γερμανικής οικονομίας. Μια στρατηγική η οποία δημιούργησε το «οικονομικό θαύμα» της μεταπολεμικής εποχής. Επιτρέψτε μου να επιστήσω την προσοχή σας σε αυτό το σημείο: χωρίς την συμφωνία του Λονδίνου δε θα υπήρχε τέτοιο θαύμα. Ένα κούρεμα του χρέους, μια τεράστια επένδυση δια του σχεδίου Μάρσαλ, όροι χρηματοδότησης που συνδέονται με την παραγωγή και τους ρυθμούς ανάπτυξης ήταν κεντρικοί πυλώνες μιας τέτοιας συμφωνίας».
Απέδωσε την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στην απειλή του Grexit, υποστηρίζοντας όμως ότι έκτοτε συνειδητοποιήθηκαν οι συστημικοί κίνδυνοι της ευρωζώνης.
«Μετά τις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχασε οριακά την εκλογική μάχη, αναδείχτηκε η μια μελέτη μετά την άλλη δείχνοντας το τεράστιο κόστος της πιθανότητας εξόδου της Ελλάδας, η Grexit όπως έγινε γνωστή. Και η κα Merkel και η κα Lagarde παραδέχτηκαν ότι ευρωζώνη για να συνεχίσει να υπάρχει πρέπει να παραμείνει ολόκληρη. Η απειλή της Grexit ήταν κρίσιμης σημασίας για εκλογική στροφή υπέρ των κομμάτων της λιτότητας. Μετά τις εκλογές, όλα τα κόμματα ξαφνικά άρχισαν να μοιράζονται μια οξεία συνειδητοποίηση των συστημικών κινδύνων που αντιμετωπίζουν».
Άσκησε κριτική στη «νεοφιλελεύθερη λογική απελευθέρωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι νεοφιλελεύθεροι υποστηρίζουν ότι μία απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα μπορούσε να διασφαλίσει το ότι η χρηματοδότηση θα κινούνταν προς την κατεύθυνση όπου θα υπήρχε πραγματική ανάγκη. Αυτό είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει συμβεί. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπήρξε ανέκαθεν έτοιμο να πυροδοτήσει με φούσκες τις αγορές συναλλάγματος, τις χρηματαγορές, τις αγορές ακινήτων και βεβαίως όλα αυτά τα καινούργια χρηματοοικονομικά εργαλεία τα οποία εμφανίστηκαν μόλις η οικονομική κρίση εξαπλώθηκε. Τα θύματα της χρηματιστηριοποίησης της οικονομίας και της κοινωνίας αποτελούν οι φτωχοί , οι άστεγοι, οι φτωχοί εργαζόμενοι, οι επισφαλώς απασχολούμενοι και κυρίως αυξανόμενα τμήματα της μεσαίας τάξης.
Παραδέχθηκε ότι η κρίση της μεσαίας τάξης όπως εκφράστηκε από το κίνημα των αγανακτισμένων άσκησε επιρροές στον ΣΥΡΙΖΑ.
«Μέσω της εκπαίδευσης, οι εκσυγχρονιστές, από τον Tony Blair έως τον Κώστα Σημίτη, υπόσχονταν ότι η μεσαία τάξη θα μπορούσε να επιβιώσει από τις διαταραχές που προκαλούσε η παγκοσμιοποίηση. Όμως φοιτητές προερχόμενοι από τη μεσαία τάξη όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από το Κάιρο, τη Βαρκελώνη ή τη Λισσαβώνα, έχοντας αποκτήσει τους μεταπτυχιακούς τους τίτλους σπουδών από το LSE, στους τομείς των χρηματιστηριακών είτε στη διοίκηση επιχειρήσεων, φαίνεται ότι επέστρεφαν στις πατρίδες τους πριν από την κρίση για να δουλέψουν στις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις ή καταλήγοντας άνεργοι. Το φαινόμενο ακόμα των «αγανακτισμένων» ήταν ένα φαινόμενο που άγγιξε κατά κύριο λόγο τη μεσαία τάξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συνέβαλε και δέχτηκε επιρροές από αυτό το κίνημα.
Μίλησε για ενδείξεις επιδείνωσης των δημοκρατικών διαδικασιών επικαλούμενος τα εξής παραδείγματα:
- Οι οικονομικές αποφάσεις που ελήφθησαν ανάμεσα στην Γερμανία και τη Γαλλία επιβάλλονται χωρίς καν την πρόφαση της διευρυμένης προσπάθειας διαβούλευσης.
- Η επιβολή τεχνοκρατών, όπως ο Μάριο Μόντι στην Ιταλία και ο Λουκάς Παπαδήμος στην Ελλάδα.
- Ζητήθηκε από τους πολιτικούς ηγέτες του Νότου να υπογράψουν τις πολιτικές λιτότητας, ακόμη και πριν την διεξαγωγή των εκλογών.
Εδωσε διαβεβαιώσεις για την ευρωπαϊκή φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ:
Δεν είμαστε ένα κόμμα αντιευρωπαϊκό. Είμαστε ένα κόμμα που πιστεύουμε στην Ευρωπαϊκή ιδέα. Γιατί στο πυρήνα της ευρωπαϊκής ιδέας είναι η αλληλεγγύη. Αυτός που έχει σήμερα πιο αντιευρωπαϊκή πολιτική στην Ευρώπη είναι η κυρία Μέρκελ. Πότε άλλοτε συζητήσαμε στην Ευρώπη αν πρέπει να διατηρηθεί ή να διαλυθεί το ευρώ; Όταν βάθυναν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όταν βάθυναν τα προγράμματα λιτότητας στον ευρωπαϊκό νότο. Συνεπώς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και άλλες πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στον λιτότητα σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο δεν το κάνουμε γιατί θέλουμε να διαλύσουμε την Ευρώπη αλλά γιατί θέλουμε να διατηρηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ερωτηθείς τι θα έπραττε εάν η Γερμανία διέκοπτε τη βοήθεια προς την Ελλάδα ο κ. Τσίπρας χαρακτήρισε υποθετική την ερώτηση και πρόσθεσε:
«Μέχρι τώρα έχουμε γνωρίσει κυβερνήσεις που έλεγαν ναι στην κυρία Μέρκελ. Θα είχε λοπόν ενδιαφέρον να πει κάποιος «όχι» στην κυρία Μέρκελ. Τότε θα βλέπαμε την πραγματική της αντίδραση. Και θα μπορούσα να στοιχηματίσω ότι αυτή θα ήταν «να καθήσουμε να βρούμε μια πραγματική λύση»
ethnos.gr
