Στη χώρα των ατέλειωτων διαρθρωτικών οργασμών

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

1] Μία φανταστική ιστορία αφάνταστης ταλαιπωρίας

            Εκεί που λέτε που πολίτης τις εκάθητο αμέριμνος εις την οικίαν του και απελάμβανε την φραπεδιάν του, σκάει μύτη κλητήρ τής ΔΟΥ  τάδε και του επιδίδει κατασχετήριο για...

χρέη τού παππού του ως εγγυητού τραπεζικού δανείου, το οποίο δεν πλήρωσε ο δανειστής και αναγκάστηκε να πληρώσει το Δημόσιο ως συνεγγυητής. Μιλάμε για χρέος του 1977 σχετικό με την τότε Ανάπτυξη. Ο παππούς-εγγυητής εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο το 1990, η κόρη του, μαμά του αμέριμνου πολίτου, τον ακολούθησε το 1999 και ο πολίτης ως κληρονόμος της κληρονόμου του παππού του έλαβε το μπουγιουρντί το 2005. Ο πολίτης, νευρικός ων, πλακώνει τις ανακοπές, νικά πρωτοδίκως και κατ’ έφεση το κράτος κατά κράτος, αλλά οι άγρυπνοι κέρβεροι του δημοσίου συμφέροντος έχουν κατάσχει στο μεταξύ όλη την περιουσία του. Εν μέσω κρίσης ο πολίτης έχει να πληρώσει φόρους άνεργος ων, αλλά δεν μπορεί να εκποιήσει περιουσία του, η οποία είναι δεσμευμένη από το Δημόσιο, για να πληρώσει τους φόρους, εξ ου και χρεώνεται και με προσαυξήσεις. Στο τσακ γλίτωσε το αυτόφωρο του τρισμέγιστου Απαπαπαπακωνσταντίνου! [ΣΗΜ: εκάγχασα όταν άκουσα προχθές τον Λοβέρδο - που ψήφισε τον νόμο του Απαπαπαπακωνσταντίνου περί επιμήκυνσης του αυτοφώρου για χρέη προς το Δημόσιο από 48 ώρες σε 20 μήνες – να καταφέρεται κατά του εν λόγω νόμου ως απαράδεκτου. Θέλει πολλές κλωτσιές.]

            Αφού εκδόθηκε αισίως η εφετειακή απόφαση μετά επταετίαν, άρχισε ο πολίτης να απαιτεί την άρση των κατασχέσεων, αλλά το Δημόσιο αγρόν ηγόραζε, αφού, όπως είναι γνωστόν, οι μανδαρίνοι υπάρχουν για να προασπίζουν το δημόσιο συμφέρον και μόνον, εξ ου και μπορούν να παρανομούν προκειμένου να διασφαλίσουν ακόμη και το ανύπαρκτο λαβείν τού Δημοσίου. Ο πολίτης περνάει από σαράντα κύματα, οπότε το Νομικόν Συμβούλιον του Κράτους γνωμοδοτεί ότι πρέπει να αρθούν οι κατασχέσεις. Ο πολίτης, έχων κέφια, καταγγέλλει τον τύπο που πεισμόνως ηρνείτο να άρει τις κατασχέσεις παρά την τελεσίδικη δικαστική κρίση, οπότε διατάσσεται ΕΔΕ. Μετά από 3 μήνες αναζητεί ο πολίτης την έκβαση της ΕΔΕ. Κατόπιν αλλεπαλλήλων τηλεφωνημάτων πληροφορείται το όνομα του διενεργούντος την ΕΔΕ, ο οποίος τον ενημερώνει ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη και ότι έχει φόρτο εργασίας. Απευθύνεται ο πολίτης σε διάφορα ανώτερα κλιμάκια, από τα οποία πληροφορείται ότι ο αναλαβών τη διενέργεια της ΕΔΕ είναι ο μοναδικός διαθέσιμος και ότι αναπληρώνει τον με αναρρωτική άδεια απουσιάζοντα προϊστάμενο της Υπηρεσίας του, εξ ου και δεν μπορεί πράγματι να ασχοληθεί με την υπόθεση, προ πάντων αν λάβει κανείς υπόψη του ότι για να λάβει κατάθεση του καταγγελθέντος υπαλλήλου θα πρέπει να λείψει τρεις ημέρες από την Υπηρεσία του για να μεταβεί εκτός έδρας κ.λπ. Ο πολίτης αναμένει καρτερικά, αφού στερείται βασικών πληροφοριών, όπως αυτή: ο υπάλληλος στον οποίον ανετέθη η ΕΔΕ είναι πράγματι ο μόνος που θα μπορούσε να την αναλάβει;

            Ποιος είπε ρε ότι το Δημόσιο δεν είναι οργανωμένο και ότι μόνον για PSI και μάσα είναι ικανοί οι πολιτικοί ταγοί μας;

            Γιατί παραπονείσθε ότι καθυστερούν τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, όταν τα μέλη τους είναι επιφορτισμένα και με τόσο εξοντωτική εργασία για την εξυπηρέτηση του πολίτη που είναι ανθρωπίνως αδύνατον να αντεπεξέλθουν, ενώ από την άλλη μεριά απαιτείτε όλως υποκριτικώς να γίνουν και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Αχάριστοι!!

2] Και οι έσχατες διαρθρωτικές αλλαγές έσονται πρώτες  - διαφάνεια γαρ

Με αγορανομική διάταξη που υπέγραψε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Αθανάσιος Σκορδάς [ΣΗΜ: θυμηθείτε τον στις εκλογές. Είναι για μεγάλα έργα.], για κάθε δαπάνη σχετική με τη λειτουργία των κοινοχρήστων εγκαταστάσεων και χώρων των πολυκατοικιών, επιβάλλεται η ανάρτηση αντιγράφου του παραστατικού της δαπάνης στον πίνακα μαζί με την συγκεντρωτική κατάσταση οφειλών κάθε διαμερίσματος. Η ρύθμιση υπαγορεύθηκε από την ανάγκη διαφάνειας στις εν λόγω δαπάνες, ώστε να εξαλειφθούν οι αντιδικίες που προκαλούνται μεταξύ «περίεργων» διαχειριστών και ιδιοκτητών διαμερισμάτων, αλλά και αντιμετώπισης φαινομένων προμήθειας αγαθών και εκτέλεσης έργων χωρίς την ύπαρξη των νόμιμων παραστατικών. Μη τήρηση της διάταξης τιμωρείται με πρόστιμο € 2.000.

3] Εξοστρακισμός του Ελεγκτικού Συνεδρίου – διαφάνεια γαργάρ

Κατετέθη στη Βουλή προς ψήφιση διάταξη, με την οποία καταργείται ο προληπτικός έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε δημόσιες συμβάσεις αξίας € 10.000.000 [το μέχρι τώρα όριο ήταν € 5.000.000, κάκιστα βέβαια]. Και τούτο, για να επιταχυνθεί η διαδικασία εκτέλεσης των δημοσίων συμβάσεων, ώστε να απορροφηθούν τα κονδύλια των ΕΣΠΑ. Πώς αλλοιώς θα έλθει η ανάπτυξη της τσέπης των εθνικών εργολάβων;

Και εις επιστέγασμα, ας ρίξουμε μια ματιά σε εισαγγελική διάταξη, με την οποία τέθηκε στο Αρχείο μήνυση, ορθώς [ΣΗΜ: είπαμε να κάνουμε μηνύσεις, αλλά να μην το παρακάνουμε], που είχαν υποβάλει δύο ΄Ελληνες πολίτες για εσχάτη προδοσία διαπραχθείσα από όλα τα μέλη της Βουλής που ψήφισαν την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, περίοπτη θέση στην οποία καταλαμβάνει το  άρθρο 86 φυσικά.

«Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών - 20.01.2012

.. το άρθρο 86 του Συντάγματος θεσπίσθηκε κατόπιν τηρήσεως όλων των προβλεπόμενων από το ίδιο το Σύνταγμα διαδικασιών και σύμφωνα με ανάλογης βαρύτητας αρχές, και δη εκείνες της λαϊκής κυριαρχίας και του κοινοβουλευτικού-αντιπροσωπευτικού συστήματος.

          Είναι δε άλλης τάξεως το ζήτημα της αντιπροσωπευτικότητας και του τρόπου κατά τον οποίον ασκείται η νομοθετική εξουσία …, καθώς επίσης η διαπιστούμενη κατίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας έναντι αυτής, επί του οποίου, πάντως, το ίδιο το Σύνταγμα δίνει τη λύση, πρωτίστως και κυρίως δια της λαϊκής κυριαρχίας».

            Τί δεν καταλαβαίνουμε όλοι εμείς, στο όνομα των οποίων γίνονται όλα αυτά τα αίσχη; Ο εισαγγελέας το έγραψε πεντακάθαρα: η εκτελεστική εξουσία έχει ισοπεδώσει τη νομοθετική, αλλά είναι θέμα δικό μας να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση δια της ψήφου μας, της οποίας, προσθέτω εγώ, ασφαλώς και κάνουμε ανέκαθεν ορθότατη χρήση  καθοδηγούμενοι δεόντως από τα παπαγαλάκια του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Φίλος του γιατρού Γωγούση