"...οι Ολλανδοί εμπειρογνώμονες, η Task Force και οι άνθρωποι που σιτίζονται στο Invest in Greece, γνωρίζουν πώς σπέρνονται τα αγγουράκια;"
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Οι όροι «Ενιαίος Φορέας» και «εξωστρέφεια» μού είναι απεχθέστατοι. Κάθε φορά που τους ακούω παθαίνω κάτι. Σαν να με χτυπάει αστροπελέκι, μολονότι τους έχω ακούσει εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, φορές στη ζωή μου. Ο Μπαμπινιώτης περιλαμβάνει στο λεξικό του τον όρο «εξωστρέφεια» ως όρο της ψυχολογίας που σημαίνει «κατεύθυνση των ενδιαφερόντων και έκφραση των συναισθημάτων ενός ατόμου προς τον εξωτερικό κόσμο, η εκδηλωτικότητα, η εξωτερίκευση των συναισθημάτων και των σκέψεων». Ο άνθρωπος που είναι κλεισμένος στον εαυτό του ή κρυψίνους ή ανασφαλής είναι προφανώς εσωστρεφής, ενώ ο άνθρωπος που είναι ανοιχτόκαρδος, νοιώθει ασφαλής και είναι εκδηλωτικός είναι εξωστρεφής. Έτσι, όταν πρωτάκουσα τον όρο εξωστρέφεια για πολιτικό κόμμα [έχω την εντύπωση ότι τον πρωτοχρησιμοποίησε η Ντόρα ή, μήπως, ο Αρούλης; Μπορεί κι’ ο Δακρυοχοΐδης ή ο Καρχιδάκης] σκέφτηκα ότι θα εννοούν κάθοδο του κόμματος στον λαό για να του εξηγήσουν τί πρεσβεύει το κόμμα για τα ενδιαφέροντα του λαού και για συγκεκριμένα προβλήματα που τον απασχολούν.
Έτσι, λοιπόν, όταν ακολουθείς αντιμνημονιακή γραμμή, πηγαίνεις στον λαό και του εξηγείς με το νι και με σίγμα πόσο κακό πράγμα είναι το Μνημόνιο και πόσο αυτό θα επηρεάσει δυσμενώς τη ζωή του, ώστε να καταλάβει γιατί το Μνημόνιο είναι κακό.
Όταν είσαι Μνημονιακός, εξηγείς στον λαό με λεπτομέρεια πόσο καλό είναι το Μνημόνιο και τί καλά έφερε στον τόπο, άμα δε και πώς λύνει τα καθημερινά προβλήματα του λαού. Του λες π.χ. του λαού: με το Μνημόνιο μπορεί να μην έχεις να φας, αλλά θα έχεις τούτο ή εκείνο τότε με συγκεκριμένες χρονολογίες. Δεν του λες: αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο δεν θα είχες να φας, διότι δεν έχει να φάει. Ούτε ότι χωρίς Μνημόνιο δεν θα είχες καθόλου σύνταξη, οπότε πρέπει να είσαι ευχαριστημένος που έχεις τώρα το 40% της σύνταξής σου. Ούτε «Το Μνημόνιο είναι ευτυχία». Προ πάντων, όμως, του εξηγείς πόσο είναι το χρέος, πώς δημιουργήθηκε το χρέος και ποιος έφαγε αυτά που αποτελούν το χρέος. Δεν του λες «Μαζί τα φάγαμε», διότι δεν γίνεσαι κατανοητός από αυτόν που δεν έχει φάει ούτε μία δραχμή και εικάζει βασίμως βάσει ισχυροτάτων ενδείξεων ότι υπάρχουν στην Ελλάδα χιλιάδες λαμόγια που όχι μόνον ρούφηξαν το μεδούλι του λαού, αλλά εξακολουθούν να το ρουφάνε και σήμερα.
Επειδή, λοιπόν, δεν βλέπω κανένα κόμμα να κάνει τέτοιου είδους καθόδους στον λαό, συμπεραίνω ότι τα κόμματα είναι εσωστρεφή και δεν τολμούν να κατέβουν στον λαό, διότι δεν έχουν τί να του πουν για τις διαχρονικές ρεμούλες του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος.
Αυτά σκέφτηκα ακαριαίως, ων αμετακλήτως διαζευγμένος με τους όρους «ενιαίος φορέας» και «εξωστρέφεια», μόλις έσκασε η είδηση ότι ο τεράστιος, το πνεύμα, υφυπουργός Ανάπτυξης ανεκοίνωσε τα εξής:
«Σε συνεργασία με την Task Force προχωράμε με ταχείς ρυθμούς για την δημιουργία ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού ενιαίου φορέα εξωστρέφειας με τη συγχώνευση του Invest In Greece, του ΟΠΕ και τη συμμετοχή των Οικονομικών και Εμπορικών Ακολούθων. Παράλληλα, κινούμαστε και εντός των στοχοχρονοδιαγραμμάτων που έχουμε θέσει σχετικά με την απλούστευση των εξαγωγικών διαδικασιών η οποία αποσκοπεί στο να μειωθούν ο εξαγωγικός χρόνος κατά 50% και τα κόστη κατά 20% έως το 2015».
Κεραυνοβολήθηκα. Ένα σε δύο. «Ενιαίος Φορέας Εξωστρέφειας». Και γαμώ τους φορείς αναλογίσθηκα. Κι’ όλ’ αυτά μετά την 4η Συνεδρίαση της (Μικτής) Συντονιστικής Επιτροπής Εξωστρέφειας. Όχι μόνον «ΕΦΕξ» αλλά και «ΜΣΕΕξ». Και διαβάζω ότι μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν και τα οποία άπτονται της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας ήταν:
- Η πορεία εκπόνησης του Οδικού Χάρτη για το νέο Οργανισμό Εξωστρέφειας, με τη συνεργασία Ολλανδών εμπειρογνωμόνων και της Task Force.
- Οι ενέργειες που πραγματοποιούνται για τη διευκόλυνση των εξαγωγικών διαδικασιών ειδικά σε ότι αφορά τα προϊόντα υψηλής ζήτησης.
- Η συζήτηση των προτάσεων για την ολοκληρωμένη προβολή των Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών στις αγορές του εξωτερικού.
- Η ανάλειψη πρωτοβουλιών για την ανάδειξη της μεσογειακής διατροφής μέσα από τις τουριστικές μονάδες.
- Την ενίσχυση των Ελληνικών διπλωματικών αρχών σε αγορές στόχους.
- Η δημιουργία ενιαίου διαδικτυακού τόπου που θα συμπεριλαμβάνει το σύνολο της πληροφόρησης για την πορεία της Ελληνικής οικονομίας, τις εξαγωγές, τις επενδυτικές ευκαιρίες, τον τουρισμό κ.α.
Ξεχνώ προς στιγμήν ότι η «ανάληψη» δεν γράφεται με «ει» και αρχίζω να αναρωτιέμαι:
- Ποια είναι τα στοχοχρονοδιαγράμματα για την απλούστευση των εξαγωγικών διαδικασιών; Και γιατί δεν είναι απλά χρονοδιαγράμματα, αλλά έγιναν στοχοχρονοδιαγράμματα;
- Τί εστί ολοκληρωμένη προβολή των ελληνικών προϊόντων; Μέχρι σήμερα δεν ήταν ολοκληρωμένη; Κι’ αν όχι, γιατί;
- Ποιά είναι τα προϊόντα υψηλής ζήτησης, για τα οποία υπάρχει ειδικό ενδιαφέρον διευκόλυνσης των εξαγωγικών διαδικασιών;
- Τί είδους οδικός χάρτης είναι αυτός; Είχα ακούσει για οδικό χάρτη προς επίλυση του Παλαιστινιακού και αρκετών άλλων διεθνών ζητημάτων, αλλά οδικό χάρτη για τον νέο Οργανισμό εξωστρέφειας δεν είχα ακούσει.
- Ποιες είναι οι «αγορές-στόχοι», όπου θα γίνει ενίσχυση των διπλωματικών Αρχών μας;
Μοιραίως ήλθαν στο νου μου ημέρες του 1982. Τότε που το ΠΑΣΟΚ μόλις είχε αναλάβει την εξουσία και γίνονταν συζητήσεις για τον «Ενιαίο Φορέα Ιδιωτικής Ασφάλισης». Διεξήγοντο συσκέψεις επί συσκέψεων. Προσπαθούσα να καταλάβω τί εννοούσαν με τον προεκλογική εξαγγελία γι’ αυτόν τον Φορέα και δεν καταλάβαινα τίποτε. Μετά από αρκετές συσκέψεις κατάλαβα ότι αυτοί που είχαν εκπονήσει το σχετικό πρόγραμμα δεν είχαν ιδέα από ιδιωτική ασφάλιση και απλώς αλίευαν πληροφορίες για να δουν μήπως τους βγει το πρόγραμμα του εν λόγω ενιαίου φορέα. Δεν τους βγήκε φυσικά, διότι δεν μπορείς να μιλάς για ενιαίους φορείς, αν δεν γνωρίζεις το αντικείμενο της αγοράς, το οποία θέλεις να «ενιαιοφορέσεις». Και τελικά δεν άλλαξε τίποτε στην ιδιωτική ασφάλιση εκτός από τα πρόσωπα που κατείχαν θέσεις-κλειδιά στον τομέα [υπουργείο και κρατικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις], ώστε τα υπαρκτά πράσινα πρόσωπα να εφαρμόζουν το ανύπαρκτο πράσινο πρόγραμμα της ανύπαρκτης πράσινης Αλλαγής στην υπαρκτή ιδιωτική ασφάλιση.
Έτσι και τώρα άρχισα να αναρωτιέμαι ως αδαής περί τις εξαγωγές: ο κ. υφυπουργός, οι Ολλανδοί εμπειρογνώμονες, η Task Force και οι άνθρωποι που σιτίζονται στο Invest in Greece, γνωρίζουν πώς σπέρνονται τα αγγουράκια, πώς φυτρώνουν, πώς κόβονται, πώς συσκευάζονται, πού διοχετεύονται, πώς μεταφέρονται στους τόπους πώλησης, με ποιο κόστος, αν ασφαλίζεται η μεταφορά τους, με ποιο κόστος, πώς γίνεται η πληρωμή της εξαγομένης ποσότητας, ποιές αγορές διψούν για αγγουράκια κ.ο.κ., ώστε να μπορούν να σκεφθούν πώς θα βελτιώσουν την εξαγωγή τους; Κάλεσαν στις συσκέψεις τους έναν παραγωγό και έναν έμπορο αγγουριών, ώστε να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι «πού πονάει» ο τομέας, για να ληφθούν τα κατάλληλα μέρα;
Έτσι λοιπόν, για μία ακόμη φορά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Μοναδικό μέλημά τους να συσκέπτονται και να ανακοινώνουν αόριστα πράγματα.
Ο «Ενιαίος Φορέας Μπαρουφολογίας» πανταχού παρών. Ο μόνος φορέας, στον οποίο μετέχει ενιαίως το όλον εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα. Δυστυχώς, δεν υπάρχει περίπτωση να σοβαρευτούν όσο δεν τους παίρνουμε με τις πέτρες. Αλλά για να τους πάρουμε με τις πέτρες, πρέπει να σοβαρευτούμε εμείς προηγουμένως. Και πριν από εμάς πρέπει να σοβαρευτούν τα πρακτορεία ειδήσεων και οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι έπρεπε, πριν διαδώσουν την ανωτέρω είδηση, να ρωτήσουν: «Τί εννοείτε με αυτά που είπατε κ. υπουργέ; Δεν καταλάβαμε τίποτε».
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
