Γράφει ο Φώτης Μακρίδης
Πρόσφατα, παρουσιάστηκε μια δημοσκόπηση, κατά την οποία το 70% των Ελλήνων λέει "ναι" στο κοινό νόμισμα. Όλοι εσείς που διαβάζετε αυτό το άρθρο όμως, δεν περιμένετε ...
από τις δημοσκοπήσεις να σας διαφωτίσουν. Έχετε την προσωπική σας άποψη, μιλάτε με ανθρώπους τριγύρω σας και "παίρνετε το σφυγμό" για το συγκεκριμένο ζήτημα.
Το ίδιο κι εμείς, μέσα από άρθρα αναγνωστών και κυρίως σχόλια σε ανεξάρτητα ιστολόγια όπως αυτό, αλλά και παρεμβάσεις ακροατών σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Δεν μπορεί λοιπόν να μην αναγνωρίζουμε όλοι, ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο από το ευρώ. Κατά την προσωπική μου άποψη, είναι πλειοψηφία οι Έλληνες που πιστεύουν ότι μετά την είσοδό μας στο ευρώ, έγιναν φτωχότεροι και έχασαν κάθε εμπιστοσύνη στο κοινό νόμισμα, αφού όλα αυτά που είχαν στο μυαλό τους ότι θα συμβούν, αποδείχθηκαν πομφόλυγες.
Τη δεκαετία του '90, όταν άρχισαν οι συζητήσεις για τη νομισματική ολοκλήρωση της Ευρώπης, μας έλεγαν ότι όσο περνούν τα χρόνια, θα συγκλίνουμε σε αποδοχές με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αργότερα μας έλεγαν ότι το ευρώ προσφέρει σταθερότητα κι αντί για σταθερότητα, είδαμε ...κούρεμα καταθέσεων!
Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα, ότι ο λεγόμενος "ευρωσκεπτικισμός" κέρδισε τόσο τα τελευταία δύο χρόνια, που οι "ευρωσκεπτικιστές", αυτοί που έχουν ζωηρές αμφιβολίες δηλαδή, για το αν η "Ενωμένη Ευρώπη" αυξάνει τη σταθερότητα και την ευημερία, έχουν γίνει πλειοψηφία.
Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που δεν τρομάζουν καθόλου από την απειλή "θα βγούμε από το ευρώ", αντιθέτως ζητούν να συμβεί αυτό.
Η πολιτική ορθότητα επιβάλλει να είμαστε προσεκτικοί με τέτοιες "ευχές", καθώς τα νερά μιας εξόδου είναι αχαρτογράφητα, αφού κάτι τέτοιο δεν συνέβη σε άλλη χώρα και δεν έχουμε εμπειρία.
Μπορεί, ίσως, πιθανώς, λοιπόν εκ των πραγμάτων μια τέτοια επιλογή να αποδειχθεί καταστροφική.
Όμως ο ελληνικός λαός είναι τόσο απαγοητευμένος από τα συνεχή μέτρα λιτότητας, από την αδυναμία των πολιτικών να ανατάξουν την ασθενούσα οικονομία κι από την αποτυχία των τροϊκανών να συμβάλλουν με τις (αποτυχημένες) ιδέες τους στην ανάκαμψη, που λειτουργεί πλέον αυθόρμητα και χωρίς πολλή σκέψη, ζητεί την "έξοδο από το ευρώ κι ό,τι γίνει".
Αυτή είναι η δική μου αίσθηση από τις συζητήσεις μου με πολύ κόσμο και βλέπω ότι γιγαντώνεται η δυσαρέσκεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία ο κόσμος βλέπει πλέον εχθρικά.
Για αυτό, βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να αλλάζει ξανά θέση κι από εκεί που καταδίκαζε κάθε "κατηγορία" ότι βλέπει σαν λύση και τη δραχμή, να μην ενοχλείται πλέον από τέτοια ρητορική του αντιπάλου και να έρχεται στην άκρως αποδοτική πολιτικά και ψηφοθηρικά θέση "ούτε το ευρώ, ούτε η δραχμή είναι ταμπού". Θέση για πάσα χρήση, που όσο περνά ο καιρός θα γίνεται πιό αρεστή, από τη στείρα θέση της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ "ευρώ πάση θυσία" και την αντιστοίχως στείρα -αλλά απολύθτως ξεκάθαρη και έντιμη- θέση του ΚΚΕ "έξοδο τώρα από ευρώ και Ε.Ε.".
Έξυπνη πολιτική τοποθέτηση λοιπόν το "και μέσα και έξω αναλόγως" του ΣΥΡΙΖΑ, που φαντάζομαι ότι θα στριμώχνει όλο και περισσότερο την κυβέρνηση, που επιμένει στο ευρώ, δίνοντας στους ψηφοφόρους την αίσθηση, ότι αυτή η επιμονή είναι συνυφασμένη με τα συνεχή μέτρα λιτότητας, αφού η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης ότι "έξοδος από το ευρώ θα είναι καταστροφική" δεν πείθει, αφού ο κόσμος βλέπει να καταστρέφεται εντός του ευρώ !
Επαναλαμβάνω, ότι πιθανότατα η έξοδος από το ευρώ, να αποδειχθεί τραγική, όμως ο ελληνικός λαός θέλει να δοκιμάσει, να κάνει το απονενοημένο ίσως διάβημα, αλλά νοιώθει ότι θα έχει την ικανοποίηση, ότι αυτός το διάλεξε !
