[«Το δίλημμα»]
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Πήγα προχθές σε ταβέρνα να τα «σπάσω» μετά από μακροχρόνια αποχή αποφασισμένος να κραιπαλέψω με τα € 35 που είχα βάλει στην άκρη για τον ιερό αυτό σκοπό. Μόνος στο ταβερνείο. Ψυχή δεν υπήρχε. Ένοιωσα άσχημα καθώς ....
αναλογίστηκα ότι είμαι προνομιούχος. Κάποια στιγμή εντελώς ασυναίσθητα ύψωσα την δεξιά για να κάνω νεύμα στον ταβερνιάρη, ο οποίος λόγω αναδουλειάς χάζευε. Πήρε το μάτι του το χέρι μου και αστειευόμενος αντιχαιρέτισε με το χέρι υψωμένο και την παλάμη τεντωμένη. Άρα, του είχε φανεί σαν να χαιρετώ ναζιστικά.
Μετά άρχισε ο νους τις περίεργες διαδρομές. Θυμήθηκα τον Μιχαλολιάκο που είχε πει ότι «αυτά τα χέρια μπορεί να χαιρετούν καμμιά φορά υψωμένα, αλλά είναι καθαρά». Η επόμενη σκηνή ήταν τα όσα διαδραματίσθηκαν στην Προανακριτική Επιτροπή για τον Παπακωνσταντίνου. Έσπασε λέει ένα ποτήρι ο Κασιδιάρης και απεκάλεσε τον Βενιζέλο «γελοίο και χοντρό» αντί να του πει «γελά ο ευτραφής καν τι μη γελοίον εστί». Έτσι περιέγραψε ο Μπουμπούκος το περιστατικό από του βήματος της Βουλής. Ο Καπερνάρος, στον οποίον ασφαλώς και έχω εμπιστοσύνη, ενώ στον Μπουμπούκο καμμία, είπε ότι έπεσε ένα πλαστικό μπουκάλι νερό από αδέξιο χειρισμό. Κι’ αμέσως οι Δημοκράτορες ξεσηκώθηκαν. Πρέπει αυτό το όνειδος που λέγεται «Χρυσή Αυγή» να αποκλεισθεί από παντού. Το μίασμα [κάτι μου θυμίζει αυτό, κάτι μου θυμίζει]. Όποιος δεν σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς εις το πυρ το εξώτερον. Όλοι οι πρώην Πασόκοι και νυν ΔΗΜΑΡ ή ΣΥΡΙΖΑ διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους. Όλοι αυτοί οι σεβόμενοι ευλαβικώς τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Ο πράσινος δημοσιογράφος Χαρδαβέλλας δήλωσε ότι από τις εκπομπές του είναι αποκλεισμένη η Χρυσή Αυγή. Και τούτο, διότι αυτό που κατακτήσαμε πρέπει να το διατηρήσουμε πάση θυσία. Και τί είναι αυτό που κατακτήσαμε; Να διαβάζουμε ό,τι θέλουμε, να λέμε ό,τι θέλουμε, να πλακωνόμαστε με την Αστυνομία κ.λπ. Ουάου. Μιλάμε, δηλαδή, και για πολλή Δημοκρατία την οποία κατακτήσαμε.
Και καθώς σκεφτόμουν όλ’ αυτά καταναλώνοντας τα € 35, μού ήλθε στον νου, αναπόφευκτο ήταν, όλη η Δημοκρατορία την οποίαν έχω κατακτήσει μαζί με άλλα 10.000.000 Ελλήνων. Η Δημοκρατορία του άρθρου 86 του Συντάγματος, η Δημοκρατορία του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», η Δημοκρατορία του χαρατσιού, επειδή ήμασταν κακά παιδιά και καταναλώναμε περισσότερα από όσα μας επέτρεπαν τα οικονομικά μας, η Δημοκρατορία του «στα τέσσερα», η Δημοκρατορία του τενεκέ Στουρνάρα, η Δημοκρατορία του λέμε και ξελέμε, η Δημοκρατορία της νομιμοποίησης πάσης ανομίας, η Δημοκρατορία που ανεκάλυψε πόσο ρατσιστές είμαστε. Με λίγα λόγια η Δημοκρατορία της αρπαχτής, του ρουσφετιού, της ασυδοσίας, της απάτης και της ατιμωρησίας. Η Δημοκρατορία των 4.000 αυτόχειρων, για τους οποίους έχουμε, ελέω Δημοκρατίας, το δικαίωμα να γράφουμε και να αγανακτούμε, των 500.000 τροφίμων των συσσιτίων, των 400.000 πεινασμένων μαθητών, των δεκάδων χιλιάδων νοικοκυριών χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, των σχολείων και σπιτιών χωρίς θέρμανση, των υπερήλικων χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, των …. ,των …, των ….
Ο κ. Βασίλειος Οικονόμου που κατεψήφισε το πρώτο Μνημόνιο και διεγράφη από το ΠΑΣΟΚ βρήκε στέγη στη ΔΗΜΑΡ, όπου ψήφισε το τρίτο Μνημόνιο, επικυρώνοντας, έτσι, το πρώτο και το δεύτερο. Αυτός, λοιπόν, ο Δημοκράτορας δεν ανέχεται τη συμπεριφορά των χρυσαυγιτών και πρότεινε να αλλάξει ο Κανονισμός της Βουλής. Θα λέει, εικάζω, ο Κανονισμός ότι όποιος αποκαλεί γελοίους τους γελοίους θα αποβάλλεται επί διήμερον από τις εργασίες της Βουλής, όποιος αποκαλεί καραγκιόζηδες τους καραγκιόζηδες θα αποβάλλεται επί τριήμερον. Όποιος αποκαλεί λαδιάρηδες τους λαδωμένους, θα αποβάλλεται επί πενθήμερον κ.ο.κ. Όποιος, όμως, εξυμνεί τη Δημοκρατορία και τους άρπαγες του μόχθου του ελληνικού λαού λοιδωρών τους αντιπάλους με εκφράσεις τύπου «τζάμπα μάγκες», «άντε καλέ», θα λαμβάνει εύφημον μνείαν. Όποιος αντικρούει τους έωλους ισχυρισμούς ότι όλο το πολιτικό σύστημα είναι πουλημένο στους ξένους πάτρωνες, όποιος λέει ότι το σημερινό πολιτικό «προσωπικό» [πολύ μου αρέσει ο όρος «προσωπικό», διότι είναι απολύτως ακριβής: αναφέρεται στο υπηρετικό προσωπικό των ξένων επιχειρηματικών συμφερόντων που διαφεντεύουν την Ελλάδα] μοχθεί για το καλό του λαού θα είναι άξιος συγχαρητηρίων και θα καταγράφεται εις τα χρυσάς δέλτους του Κοινοβουλίου, οι οποίες θα είναι εντοιχισμένες εις περίοπτον θέσιν του περιστυλίου αυτού.
Πώς θα απαντήσω, λοιπόν, σ’ αυτό το δίλημμα; Τί να διαλέξω; Τον δυνάστη που μου τα αρπάζει από την τσέπη χλευάζοντάς με ή τον δυνάστη που θα μου στερήσει το δικαίωμα να πλακώνομαι με την Αστυνομία, να εκλέγω κάθε τέσσερα χρόνια τους εκλεκτούς του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος, να βρίζω τον εκλεκτό μου που με κλέβει και με κοροϊδεύει στα μάτια μου και να διαβάζω περισπούδαστες παπάρες που γράφει ο Πρετεντέρης και πολλοί άλλοι υπάλληλοι του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος; Κι’ αν η Χρυσή Αυγή αποδειχθεί μία από τα ίδια, όταν καταλάβει την εξουσία δι’ εκλογών; Τί προτιμώ, λοιπόν; Μία χούντα με επίχρισμα Δημοκρατίας ή μία ατόφια χούντα; Πάντοτε δεν είναι προτιμότερο το αυθεντικό πράγμα;
Ιδού και η διαταξούλα (http://taxalia.blogspot.com/2013/04/blog-post_8971.html) που ψηφίστηκε και αποσπά από τα χέρια του Πεπόνη τους τραπεζίτες που χρηματοδότησαν τα κόμματα, το Μέγαρο Μουσικής και άλλα λαμόγια για τα δάνεια που πήραν και δεν θα αποπληρώσουν ποτέ, αφού και αυτά θα τα πληρώσω εγώ και όλοι εσείς που διαβάζετε τούτο το αρθρίδιο:
«Δεν συνιστά κατά τη έννοια των άρθρων 256 και 390 του Ποινικού Κώδικα για τον πρόεδρο τα μέλη του Δ.Σ και τα στελέχη των τραπεζών, η σύναψη δανείων πάσης φύσεως με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπως αυτός οριοθετείται κατά νόμο καθώς και η εν γένει παροχή πιστώσεων σε αυτά, εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) υφίστανται αποφάσεις των θεσμοθετημένων εγκριτικών επιτροπών ή οργάνων κάθε τράπεζας και β)τηρήθηκαν, κατά τη χορήγησή τους, οι σχετικές κανονιστικές πράξεις της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤΠΔΕ)»*
Οι θεόπνευστοι βουλευτές Δημήτριος Χριστογιάννης, Δημήτριος Τσουμάνης και Διονύσιος Σταμενίτης** που υπέγραψαν την τροπολογία θα καταγραφούν, επίσης, στις χρυσές δέλτους του Κυνοβουλίου.
Και για να είναι αρτιότερο τούτο το αρθρίδιο παραθέτω το άρθρο 43§4 ν. 4071/2012 που ορίζει:
"4. Η τέταρτη δόση του έτους 2011, καθώς και η πρώτη και δεύτερη δόση του έτους 2012 της χρηματοδότησης των άρθρων 1 και 3 του ν. 3023/2002 (Α` 146), καθώς και οι αντίστοιχες δόσεις της οικονομικής ενίσχυσης του άρθρου 4 του ίδιου νόμου, δεν κατάσχονται και δεν εκχωρούνται, καταβάλλονται δε υποχρεωτικά στα δικαιούχα κόμματα και συνασπισμούς σε λογαριασμό πιστωτικού ιδρύματος που δηλώνεται από τον δικαιούχο στο Υπουργείο Εσωτερικών, μέσα σε προθεσμία ενός μηνός από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου."
Δεν κατάσχονται, λοιπόν, οι κρατικές επιχορηγήσεις των κομμάτων, ώστε να μην μπορεί οποιοσδήποτε δανειστής του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, κυρίως δε οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, να ικανοποιηθούν. Γουστάρω Δημοκρατορία ρε. Πολύ γουστάρω. Αυτό κατέκτησα με τον μόχθο μου και τους αγώνες μου, αυτό μου αξίζει ξεφτιλισμένα παπαγαλάκια της διαπλοκής.
Ευτυχώς ρε Χαρδαβέλλα που η Δημοκρατία που κατέκτησα μού επιτρέπει να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, αλλά δεν μου επιτρέπει να ξεσπάσω πουθενά, ώστε να μην αυτοτραυματισθώ.
Την ανερχόμενη Χρυσή Αυγή, λοιπόν, ή την Επίχρυση Αυγή που μας κυβερνά δεκάδες χρόνια; Την επώνυμη Χρυσή Αυγή ή τη Χρυσή Αυγή με το ψευδώνυμο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
*Ως νομικός διατηρώ επιφυλάξεις ως προς το κατά πόσον πέτυχαν τον σκοπό τους για τα πολιτικά κόμματα, δοθέντος ότι αυτά αποκτούν άμα τη ιδρύσει των νομική προσωπικότητα, αλλά για να επιτελέσουν τη συνταγματική αποστολή τους κατά τη ρητή επιταγή του άρθρου 29§6 ν. 3023/2002 και όχι π.χ. για να κάνουν business ή να παίρνουν δανεικά και αγύριστα. Μήπως, λοιπόν, δεν εμπίπτουν στην εν λόγω απαλλακτική διάταξη τα golden boys που συμπεριφέρονται στις καταθέσεις ΜΟΥ σαν να είναι δικές τους και τις θέτουν στη διάθεση των λαμογίων κατά το δοκούν; Ίδωμεν!
** Βουλευτής Πέλλας ΝΔ, ο οποίος με ενημέρωσε αφοπλιστικά για τα εξής: «Η σημερινή κυβέρνηση όχι μόνον προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση, αλλά και να ξεριζώσει τα αίτια που την προκάλεσαν. Και το πράττει με διαρθρωτικές αλλαγές». Σαφέστατος ο τύπος και ακριβολόγος.
