Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης
Η μόνη αποκρατικοποίηση και απόπειρα αξιοποίησης δημόσιας ακίνητης περιουσίας που προωθήθηκε σοβαρά έως σήμερα ήταν αυτή της Κασσιόπης στην Κέρκυρα... Μέχρι μόλις την...
Παρασκευή, όπου τις διαδικασίες μπλόκαρε το Συμβούλιο της Επικρατείας (το οποίο σε μερικούς κύκλους των Αθηνών καλείται πλέον Συμβούλιο της Επικαρπίας)!
Το "ευαίσθητο" Ε' Τμήμα έκρινε την Παρασκευή ότι τα πάντα πρέπει να παγώσουν γιατί υπάρχουν κενά στο σχέδιο αξιοποίησης. Το... "τρελό" στην υπόθεση είναι ότι η απόφαση του Τμήματος εδράζεται στους λόγους εθνικής ασφαλείας, επειδή εντός της έκτασης που παραχωρείται υπάρχει ένα ξεχασμένο ναυτικό φυλάκιο, που θα μετακινηθεί. Για το θέμα αποφάσισε το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού κάτι το οποίο μάλλον δεν ήταν αρκετό για το "ευαίσθητο" Τμήμα του ΣτΕ!
Το ΣτΕ, που αισθάνεται μάλλον ως πολύ καλύτερος γνώστης των ναυτικών θεμάτων της χώρας αλλά και ότι διαθέτει μεγαλύτερη τεχνοκρατική επάρκεια στο σχεδιασμό της θαλάσσιας άμυνας από το ΑΝΣ, έκρινε ότι στο φάκελο δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τη μετακίνηση του φυλακίου με αποτέλεσμα το κυρίαρχο αγαθό της άμυνας της χώρας και της ασφάλειας του πληθυσμού να τίθεται εν αμφιβόλω!
Έτσι αδέλφια δεν πάμε πουθενά... Όταν σε μία χώρα ανατίθεται σε κάποιους δικαστές ο σχεδιασμός της άμυνας της χώρας και τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα να γνωρίζουν τα θέματα καλύτερα από τους στρατιωτικούς, πολλά δεν πάνε καλά...
Όποτε έχουμε την περίπτωση μίας επένδυσης, μίας αποκρατικοποίησης όλο το σύμπαν συνομωτεί για να μη γίνει τίποτε. Η επένδυση του χρυσού στην Χαλκιδική κολλάει επειδή κάποιοι (πολύ κακώς) την ταυτίζουν με την καταστροφή του περιβάλλοντος, η επένδυση στην Κέρκυρα κολλάει στο ΣτΕ, η αντίστοιχη της Ρόδου είναι στα χαρτιά, το Ελληνικό ακόμη στροβιλίζεται επειδή ο ΓΑΠ ήθελε να το δώσει με απ' ευθείας ανάθεση στους Καταριανούς, ακόμη και ένας ΣΜΑ στην Ευκαρπία δεν κατασκευάζεται επειδή κάποιοι (πολύ κακώς) νομίζουν ότι απειλεί τον τόπο τους...
Το μόνο που ακολουθεί αυτές τις απόπειρες είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως άλλος λύκος να χαίρεται στην αναμπουμπούλα και σ' αυτή τη χώρα όλα τριγύρω να αλλάζουνε και όλα τα ίδια να μένουν...
Το μόνο που μας σώζει είναι να χωρίσουμε τους ρόλους μας και ο καθένας να κάνει τη δουλειά του και να την κάνει σωστά. Στο πλαίσιο αυτό οι στρατιωτικοί θα ρυθμίζουν τα δικά τους θέματα, οι οικονομολόγοι και όχι οι δικαστές θα γνωμοδοτούν για τις βιώσιμες επενδύσεις, οι περιβαλλοντολόγοι και όχι οι φωνασκούντες τοπικοί συντονιστές των συνιστωσών θα ορίζουν ποια επένδυση μπορεί να λειτουργεί χωρίς να βλάπτει το περιβάλλον και οι πολιτικοί ως συντονιστές και όχι ως δυνάστες θα φροντίζουν ώστε όλα αυτά να λειτουργούν αρμονικά...
Γιατί αν συνεχίσουμε έτσι... πραγματικά δεν πάμε πουθενά...
