Μεταρρυθμίσεις και πατριωτισμός

του δικηγόρου Σωτήριου Καλαμίτση
Είναι πασίγνωστη πλέον η διάταξη του άρθρου 120§4 του Συντάγματος που ορίζει ότι η εφαρμογή του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Παρόμοια διάταξη υπήρχε και στο Σύνταγμα του 1952, αλλά ..
δεν εμπόδισε τους συνταγματάρχες να το καταλύσουν από «αγνό πατριωτισμό». 

Αρκετοί «πατριώτες» θα γιορτάσουν αύριο την επέτειο της κατάλυσης του Συντάγματος, ενώ άλλοι θα γιορτάσουν την 23.07.2013 την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας που άνοιξε τον δρόμο για το νέο Σύνταγμα του 1975. Για το νέο αυτό Σύνταγμα δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη επέτειος είτε ως προς την εισαγωγή του είτε ως προς την κατάλυσή του. Και τούτο, διότι την κατάλυσή του γιορτάζουμε κάθε μέρα. Κι’ έτσι έχουμε μείνει με τη μονοδιάστατη έννοια του όρου πατριωτισμός που είναι η αγάπη προς την πατρίδα, η διατήρησή της αλώβητης και η διαιώνιση των αρετών και παραδόσεων της φυλής.

Τί είναι, όμως, αγάπη προς την πατρίδα; 

Είναι κυρίως η αλληλεγγύη προς τον συμπατριώτη και η επιτέλεση του καθήκοντος εκάστου από το πόστο στο ποίο έχει ταχθεί. Όταν, λοιπόν, εγώ ο επιθεωρητής οδικών δικτύων διαπιστώνω ότι υπάρχει μια τεράστια λακκούβα σε έναν αγροτικό δρόμο που εγκυμονεί κινδύνους ακόμη και για ανθρώπινη ζωή, αλλά την προσπερνώ χωρίς να αναφέρω το παραμικρό στην αρμόδια Υπηρεσία, επειδή η αρμοδιότητά μου περιορίζεται στο εθνικό δίκτυο, δεν μπορώ να λέγομαι πατριώτης. Όταν με την ψήφο μου απαλλάσσω πάσης ποινικής ευθύνης τους τραπεζίτες που χρηματοδότησαν το κόμμα μου χωρίς τραπεζικά κριτήρια δεν μπορώ να λέγομαι πατριώτης. Όταν είμαι διοικητής του ΟΓΑ και διαπιστώνω ότι κατά τη νομοθεσία που διέπει τον οργανισμό, είναι υποχρεωμένοι να εγγράφονται εκεί μόνον οι εταιρείες που απασχολούν εργάτες γης, τους και πρέπει να ασφαλίζουν, και τα φυσικά πρόσωπα που έχουν ατομικές επιχειρήσεις καλλιέργειας γης, αλλά χωρίς υποχρέωση να ασφαλίζουν τους εργάτες που απασχολούν, δεν είμαι πατριώτης που δεν έχω σπεύσει 50 χρόνια τώρα να εισηγηθώ κατ’ ελάχιστον την αλλαγή της νομοθεσίας. 

Προ καιρού είχε διαδοθεί στο διαδίκτυο η περίπτωση μίας ταμίου σούπερ μάρκετ, η οποία πλήρωσε εξ ιδίων τα τρόφιμα που αγόρασε ένας υπέργηρος πενόμενος συνταξιούχος. Οι περισσότεροι σπεύσαμε συγκινημένοι να επαινέσουμε την άγνωστη κοπέλα. Υπήρξαν, όμως, και μερικοί μίζεροι που αμφισβήτησαν το περιστατικό. Να δεχθώ ότι το περιστατικό ήταν μούφα. Δεν δέχομαι, όμως, ότι εκατοντάδες τέτοια περιστατικά δεν συμβαίνουν καθημερινά.

Μετά έπεσε το μάτι μου στη φωτογραφία που παραθέτω στην αρχή αυτού του αρθριδίου. Από τη μαρτυρική Κύπρο. Να δεχθώ ότι και αυτή είναι μούφα, ότι κάποιος την τράβηξε για μια στιγμή και μετά απέσυρε τον δίσκο με τα μεταλλικά νομίσματα. Είναι, όμως, τόσο ωραία ως ορισμός του πατριωτισμού. 

Δεν περιμένω, λοιπόν, τίποτε από τους μεταρρυθμιστές. Δεν περιμένω τίποτε από τον κ. Σόιμπλε που μας προτείνει να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις. Και τούτο, διότι οι μεταρρυθμίσεις δεν άρχισαν ποτέ και ποτέ δεν θ’ αρχίσουν. Κάθε λίγο και λιγάκι θα ανακαλύπτουμε πράγματα και καταστάσεις γνωστά σε πάρα πολλούς συνοδευόμενα από την ολιγωρία των κρατούντων και την άρνησή τους να βελτιώσουν την κατάσταση. Και κρατούντες είμαστε εμείς οι ίδιοι που απεχθανόμαστε κάθε μεταρρύθμιση.

Πατριωτισμός, λοιπόν, είναι πρωτίστως η ανατροπή όλων αυτών που συνεχίζουν την ακατάσχετη μπουρδολογία στο όνομα της Δημοκρατίας. 
Και κάθε φορά που προσερχόμαστε στις κάλπες να πάψουμε να αποδεικνύουμε ότι το άρθρο 120§4 του Συντάγματος είναι κενό περιεχομένου. Για να εφαρμοσθεί πρέπει να υπάρχουν πατριώτες. Και τέτοιοι δεν είμαστε, πρέπει να γίνουμε. Το μάτι μας πρέπει να πάψει να πιάνει μέχρι τη γωνία του οικοδομικού τετραγώνου, στο οποίο ζούμε, αν δεν περιορίζεται εντός των τοίχων [τειχών] του σπιτιού μας. 

Σωτήριος Καλαμίτσης

Φίλος του γιατρού Γωγούση