Μιλώντας από αυτό εδώ το βήμα πριν από μερικούς μήνες με αφορμή την επανασύσταση του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης είχα αναφέρει ότι για να μπορέσουμε να έχουμε ανάπτυξη χρειάζονται τέσσερις παράγοντες. Κατ’ αρχάς, χρειαζόμαστε:
1ον) Την απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας
2ον) Χτύπημα της γραφειοκρατίας
3ον) Σταθερό φορολογικό πλαίσιο, και βεβαίως,
4ον) Έναν σύγχρονο αναπτυξιακό νόμο.
Χωρίς την απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας, όταν εκ προοιμίου κάθε επιχειρηματίας μπορεί να θεωρείται απατεώνας, κανείς δεν θα έρθει να επενδύσει εδώ στον τόπο μας.
Επομένως, είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μπορούμε κάποιον που αποφασίζει να επιχειρήσει εδώ στην Ελλάδα να τον θεωρούμε πως έρχεται για να κλέψει. Αντιθέτως, να υπάρχουν όλες εκείνες οι δικλίδες ώστε να ελέγχεται από την πρώτη στιγμή μέχρι την ώρα που τελειώνει την επένδυση του.
Το δεύτερο είναι το χτύπημα της γραφειοκρατίας. Πως θα έρθει κάποιος να επενδύσει στην Ελλάδα, όταν για να ολοκληρωθεί μια επένδυση χρειάζονται χρόνια, ενώ όταν πάει σε γειτονικές χώρες χρειάζεται κάποιες εβδομάδες; Αυτή η γραφειοκρατία, η οποία βάζει συνεχώς εμπόδια σε όποιον αποφασίζει να στήσει μία επιχείρηση, αποτελεί σίγουρα ανασταλτικό παράγοντα και γι’ αυτόν υπάρχει επενδυτική άπνοια στην Ελλάδα.
Τρίτον, είχα αναφέρει ότι χρειαζόμαστε ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Ο επιχειρηματίας εκείνο που θέλει είναι να ξέρει ότι από την ώρα που θα ξεκινήσει οι όροι είναι συγκεκριμένοι. Αν αλλάζουν συνεχώς – όπως γίνεται εδώ στην Ελλάδα, που κάθε λίγο και λιγάκι έχουμε ένα καινούργιο φορολογικό νόμο – αντιλαμβάνεσθε ότι δεν αποφασίζει να έρθει και να βάλει τα λεφτά του στον τόπο μας.
Επίσης είναι απαραίτητο το φορολογικό μας σύστημα να δίδει την δυνατότητα στους επενδυτές να μπορούν να ανταγωνιστούν τις γειτονικές χώρες. Στην Βουλγαρία έχουν υποτετραπλάσιο φόρο απ’ ότι στην Ελλάδα, το ίδιο και στην Τουρκία.
Επειδή είμαι από τη Θράκη και συγκεκριμένα από τον Έβρο και επειδή η Βουλγαρία και η Τουρκία αποτελούν τους ανταγωνιστές μας, αντιλαμβάνεσθε ότι κανείς δεν θα έρθει να επενδύσει στη δική μου πατρίδα, όταν δίπλα μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα – ισχύει ένα τελείως άλλο φορολογικό πλαίσιο.
Οφείλουμε αυτά να τα δούμε, εάν πραγματικά ενδιαφερόμαστε να φέρουμε επενδυτές στην Ελλάδα ή – εάν θέλετε – να κρατήσουμε τους Έλληνες εδώ στον τόπο μας. Διότι όχι μόνο δεν φέρνουμε απέξω επενδυτές, αλλά – αντιθέτως – διώχνουμε και τους Έλληνες, οι οποίοι αποφασίζουν να πάνε στις γειτονικές χώρες να επενδύσουν.
Τέλος, χρειάζεται ένας επενδυτικός νόμος σύγχρονος, αλλά σε καμμία περίπτωση να μη θεωρήσουμε ότι από μόνος του θα φέρει επενδύσεις. Διότι και νόμος για fast track υπάρχει αλλά καμμία επένδυση δεν είδαμε να ολοκληρώνεται μέσω αυτού του νόμου.
Από ότι συζητούσα σήμερα με τον Υφυπουργό κ. Μηταράκη, όλες κι όλες έχουν γίνει 11 αιτήσεις! Από αυτές τις 11 αιτήσεις, καμμία δεν έχει γίνει μέσα στο 1ο τρίμηνο του 2013 και καμμία από αυτές τις αιτήσεις δεν έχει προχωρήσει. Επομένως, δεν είναι μόνο ο νόμος, είναι το γενικό κλίμα το οποίο υπάρχει.
Ο επενδυτικός νόμος πρέπει να βάζει κάποιες προτεραιότητες. Επιτέλους, να δούμε ποιον τομέα θέλουμε να αναπτύξουμε. Βεβαίως και δεν θα διώξουμε καμμία επένδυση, όταν εξασφαλίζει το περιβάλλον και όταν εξασφαλίζει ότι εδώ θα τηρούνται οι νόμοι και οι κανονισμοί της χώρας μας, αλλά – από την άλλη μεριά – να ξέρουμε που θα δώσουμε το βάρος.
Θέλουμε να δώσουμε το βάρος στον πρωτογενή τομέα; Στον δευτερογενή, στον τριτογενή, στις επενδύσεις, οι οποίες είναι στις νέες τεχνολογίες; Διότι όταν ένας νόμος βάζει στο ίδιο καλάθι ΠΑΡΚΙΝΓΚ και τις εταιρίες Ανάπτυξης Λογισμικού καταλαβαίνετε ότι τα πράγματα κάπου είναι θολά.
Είναι απαραίτητη η διαφάνεια, για να μην τολμάει κανείς – όπως έκανε προηγουμένως η συνάδελφος – να μιλάει για «κλεπτοκρατία». Αυτό το κλίμα που έχει δημιουργηθεί είναι αντίθετο σε οποιονδήποτε θέλει να επενδύσει. Από την άλλη μεριά, καταλαβαίνετε ότι τα φαινόμενα τα οποία έχουν δημιουργηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα μας οδηγούν να βλέπουμε με υποψία πολλούς από τους επενδυτές.
Στην πατρίδα μου υπήρχε ένας αναπτυξιακός νόμος για την ανάπτυξη της Θράκης. Εκείνο το οποίο βλέπουμε στον Έβρο, στη βιομηχανική ζώνη, είναι να υπάρχουν «κουφάρια» από μονάδες, διότι κάποιοι ήρθαν πήραν τα λεφτά, έφτιαξαν τέσσερις κολώνες και έφυγαν…
Επίσης, ο νόμος καλά κοιτάζει τις μεγάλες επενδύσεις, αλλά χρειάζεται να δούμε και τις μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις.
Η οικονομία στη χώρα μας στηρίζεται στη μικρομεσαία οικογενειακή επιχείρηση και επομένως δεν πρέπει αυτές να τις βάζουμε σε δεύτερη θέση. Είναι απαραίτητο να δώσουμε και σε αυτές το ίδιο βάρος. Διότι, ουσιαστικά η οικονομία στον τόπο μας σε αυτές στηρίζεται.
Στόχος είναι να δημιουργηθούν επιτέλους θέσεις εργασίας. Όταν είμαστε πρωταθλητές στην ανεργία σε όλη την Ευρώπη, με 27% στο γενικό πληθυσμό και περίπου 60% στους νέους ανθρώπους, καταλαβαίνουμε όλοι μας πως ότι και να κάνουμε, διώχνοντας αυτόν τον κόσμο από τον τόπο μας, μόνο χαμένοι θα βγούμε. Χρειάζεται, λοιπόν, μέσα από αυτές τις επενδύσεις η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Κύριε Υπουργέ, πολύ καλά κάνουμε με αυτόν τον αναπτυξιακό νόμο, σίγουρα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, σίγουρα θα υπερψηφιστεί από τη Βουλή, αλλά το βέβαιο είναι ότι από μόνος του, εάν δεν κινήσουμε και όλα τα υπόλοιπα, δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε απολύτως τίποτα.
