Πληθαίνουν τα ερωτήματα του τύπου: Για ποιο λόγο ελληνικός λαός παραμένει ακόμα αδρανής, παρά τη βάρβαρη, χρόνια και καθημερινή κτηνωδία εναντίον του από τις δωσίλογες δυνάμεις του ευρω-φασιστικού ολέθρου;
Διαβάζουμε, τελευταίως, πολλά κείμενα που κινούνται στην ακόλουθη λογική:
«Οι πληροφορίες και εξελίξεις των τελευταίων ημερών μας κάνουν να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει τελικά στην Ελλάδα. Και μπορεί να θυμίζει λίγο σενάρια συνωμοσιολογίας το αν μας ψεκάζουν ή αν μας ποτίζουν με κάτι, όμως η πραγματικότητα είναι σίγουρα μία. Για κάποιο λόγο έχουμε γίνει χαλβάδες ως λαός!».
Το απόσπασμα αυτό το πήραμε από ένα «φρέσκο» κείμενο, με υπογραφή«Διογένης ο Κυνικός», το οποίο διαβάσαμε εδώ:
Στο ίδιο μήκος κύματος είχε γραφεί τελευταία και ένα κείμενο με τον τίτλο«Επαναστατικός Μεσσιανισμός», πάνω στο οποίο ασκήσαμε σκληρή κριτική και εξηγήσαμε του λόγους της «λαϊκής αδράνειας».
Διαβάστε ΕΔΩ:΅
Και παλιότερα φυσικά πολλοί έθεταν τέτοια ερωτήματα για να καταλήξουν στο: «Ο λαός φταίει».
Σήμερα πυκνώνουν τέτοιου είδους απορίες και διαπιστώσεις που, εμμέσως ή ευθέως, καταλήγουν στο «ο λαός φταίει», ή σε συνωμοσιολογικές «θεωρίες» του τύπου: «Μας ψεκάζουν» κ.λπ…
ΟΛΑ τα κείμενα, ή τουλάχιστον τα περισσότερα, μένουν απλώς στη ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ή στις «συνωμοσίες». Δεν επιχειρείται καμία ΕΞΗΓΗΣΗ, καμιά ανάλυση γύρω από την αδράνεια και την παθητικότητα του λαού.
Αν και έχουμε διεξοδικά αναλύσει όλα αυτά θα συγκεκριμενοποιήσουμε και εδώ, συνοπτικά, κάποια ζητήματα.
Σχετικά διαβάστε ΕΔΩ:
Η «σαφήνεια της διαπίστωσης» και όχι της εξήγησης δεν είναι ένα τέχνασμα δίχως δόλο και υπολογισμό: Διαπιστώνω απλώς για να αποφύγω να μιλήσω για τα ουσιώδη και τη διαλεκτική των πραγμάτων, για να επικαλύψω και να αποκρύψω τα αίτια και τους υπεύθυνους μας άθλιας κατάστασης.
Όταν διαπιστώνει κανείς τη λαϊκή ακινησία και παθητικότητα χωρίς να τα εξηγεί τότε το κενό γεμίζει με κάθε μύθο περί «χαλασμένου λαού», περί «ψεκασμού» κ.λπ…
Αυτό που συγκαλύπτουν όλοι αυτοί οι μύθοι είναι τούτο: ότι κάθε λαός για να κινηθεί, ακόμα και στις υποτυπώδεις μορφές του ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ, πρέπει να υπάρχουν και τα ΑΝΑΓΚΑΙΑ οργανωτικά έμβρυα και ιμάντες της λαϊκής κίνησης.
Στους παλιούς καιρούς κάθε μέτρο λιτότητας προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων και δυναμικές συγκρούσεις του λαού με τις κυβερνήσεις και τα κρατικά, κατασταλτικά τους όργανα.
Τότε, όμως, υπήρχαν σωματεία, εργατικά συνδικάτα, Εργασιακές Επιτροπές, Επιτροπές Αγώνα, ακόμα και πολιτικές δυνάμεις που, έστω ρεφορμιστικά, συμμετείχαν ενεργά ή σέρνονταν σ’ αυτούς τους αγώνες.
Υπήρχε με πιο απλά λόγια μια ΔΥΝΑΜΙΚΗ πρωτοπορία, μια μαγιά ταξικών δυνάμεων, που αποτελούσε το «έμβολο» και τον «ιμάντα» της λαϊκής αγανάκτησης και της μαζικής κίνησης.
ΣΗΜΕΡΑ, όλα αυτά έχουν καταστραφεί εντελώς.
Το θανατηφόρο όπλο αυτής της ισοπεδωτικής καταστροφής: Οι εισαγόμενες στρατιές των αλλοδαπών δούλων.
Αυτή η εισαγόμενη και καθοδηγούμενη εισβολή λαθρομεταναστών κονιορτοποίησε κυριολεκτικά κάθε πολιτική και οργανωτική προϋπόθεση αγώνα, κάθε κύτταρο και ιμάντα δυναμικού αγώνα.
Καταρχήν αντικατέστησε την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, αλλά και το σύνολό της από ξένους δούλους οι οποίοι ήταν δραματικά καθυστερημένη: Ούτε ίχνη συνδικαλιστικής συνείδησης δεν είχαν, για να μη μιλήσουμε για πολιτική συνείδηση και ιστορία αγώνων…
Μία, συνεπώς, εργατική τάξη (η ελληνική), από τις πιο πρωτοπόρες, μαχητικές και πολιτικοποιημένες της Ευρώπης, με πλούσια αποθέματα αγωνιστικών εμπειριών, «αποσύρθηκε» και αντικαταστάθηκε από αλλοδαπούς δούλους, πολιτικά και συνδικαλιστικά υποζύγια.
Αυτό έγινε και στο ΣΥΝΟΛΟ των κοινωνικών δομών κάθε λαϊκής δραστηριότητας και οργάνωσης.
Το συνακόλουθο αποτέλεσμα αυτής της λαθρομεταναστευτικής εισβολής και κατοχής της χώρας ήταν να τιναχτεί στον αέρα κάθε εργατικό σωματείο και συνδικάτο. Τα συλλογικά αυτά όργανα-«εργαλεία» αγώνα άδειασαν κυριολεκτικά και μετατράπηκαν σε σφραγίδες» των εργατοπατέρων και πειθήνιους κομματικούς στρατούς.
Με το θανατηφόρο αυτό όπλο και ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ του καθεστώτος (τη λαθρομετανάστευση) καταστράφηκαν οι ιμάντες της εργατικής και λαϊκής κίνησης, οι όροι (πολιτικοί και οργανωτικοί) και οι προϋποθέσεις κάθε δυναμικού αγώνα.
Οι αγώνες πλέον έγιναν ειρηνικές παρελάσεις των «αριστερών» κομμάτων, του ΚΚΕ και των εργατοπατέρων, παρελάσεις εκλογικού κρετινισμού και εκλογικής κερδοσκοπίας.
ΟΛΟΙ αυτοί, συνεπώς, που μιλούν για τον «κακό», «χαλασμένο» και «ναρκωμένο» ελληνικό λαό, για «ψεκασμούς» και άλλα παραμύθια, ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ το μεγάλο ΕΓΚΛΗΜΑ που συντελέστηκε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ εναντίον της ελληνικής κοινωνίας από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, με πρωτοπόρους (ιδεολογικά και πολιτικά) αυτού του εγκλήματος, τους πρώτους ψάλτες: Το σύνολο σχεδόν της «αριστεράς», κάθε εκδοχής και απόχρωσης…
ΟΛΟΙ αυτοί ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ και δεν ΕΞΗΓΟΥΝ ακριβώς για να μη μιλήσουν για το θανατηφόρο καθεστωτικό όπλο της καταστροφής μας, για να παρασιωπήσουν το «λαθρομεταναστευτικό» ΚΑΙ να ΣΥΣΚΑΛΥΨΟΥΝ το ΕΓΚΛΗΜΑ της «αριστεράς» και των συνακόλουθων νεοταξικών ιδεολογημάτων: Του «αντιρατσισμού», του «αντιεθνικισμού», της «πολυπολιτισμικότητας, και CIA…
Βεβαίως, όταν, συγκαλύπτεις αυτό το «αριστερό» έγκλημα παραμορφώνεις κάθε πτυχή της πραγματικότητας και συγκαλύπτεις και την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ενσωμάτωση της «αριστεράς», σε όλες τις εκδοχές της, την αυθάδεια της «νομιμότητάς» της και την ανυπόφορη εκλογική της κερδοσκοπία.
Συγκαλύπτεις πρώτα απ’ όλα και τούτο: Ότι και σήμερα παρά τις μεγάλες καταστροφές που επήλθαν από το λαθρομεταναστευτικό ΕΓΚΛΗΜΑ, οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός ΣΥΝΟΛΙΚΑ, πολλές φορές δείξανε την αγωνιστική τους διάθεση και αναζήτησαν εναγωνίως ένα πολιτικό στήριγμα.
ΟΛΕΣ όμως οι αγωνιστικές διαθέσεις του λαού για αγώνα βρήκαν τοίχο (τον τοίχο της υποταγής στην «νομιμότητα» της κατοχής μας) ή αποτέλεσαν το αντικείμενο εκλογικής εμπορίας και κερδοσκοπίας…
Οι «αριστερές» ηγεσίες, κάθε κοπής και χρώματος, έκαναν ό,τι μπορούσαν να «σπάσουν» κάθε έμβρυο δυναμικής απεργιακής και λαϊκής κινητοποίησης, έβαζαν σιδεριές και φράγματα (της κατοχικής «νομιμότητας»), στέλνοντας στο σπίτι τους, με το κεφάλι κάτω, τον ελληνικό λαό…
ΟΛΑ αυτά οι ταρτούφοι και οι «προφήτες» των διανοουμενίστικων «διαπιστώσεων» δεν τα βλέπουν. Βλέπουν την απάθεια, μόνο του ελληνικού λαού, ή «φάρμακα» που τον ποτίζουν και «ψεκασμούς»…
Αν δεν ήταν ηλίθιοι («χρήσιμοι ηλίθιοι»), θα τους λέγαμε: «Άξιος ο μισθός σας»…
ΠΗΓΗ:
