Είναι γνωστό σε όλους ότι η οργάνωση του ελληνικού κράτους, η δημόσια διοίκηση, οι υπηρεσίες και οι φορείς που ελέγχει χρειάζονται μεταρρυθμίσεις, διαρθρωτικές αλλαγές και..
αξιολόγηση για να ανταποκρίνονται στη βασική τους αποστολή, που είναι η διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος και η εξυπηρέτηση των πολιτών. Πρέπει οι όποιες αλλαγές να επηρεάζουν θετικά την ανάπτυξη, τον ανταγωνισμό, την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή .
Είναι αυτά προαπαιτούμενα για την αποτελεσματική λειτουργία του κράτους και για αυτό χρειάζεται σωστή οργάνωση και κατάλληλη προετοιμασία για να έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα. Τώρα που αχνοφαίνεται ότι υπάρχει φως για έξοδο από την κρίση, χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού και στις ακολουθούμενες πολιτικές - παρά τα σοβαρά λάθη- υπάρχει άμεση ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης της προγραμματικής συμφωνίας της κυβέρνησης, αλλά και των υποχρεώσεων που απορρέουν από την συμφωνία με τους δανειστές.
Στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη, έχουν δρομολογηθεί ή έχουν ήδη προχωρήσει , διαγωνισμοί πώλησης οργανισμών με εθνική ή τοπική σημασία, όπως η ΕΥΑΘ, ο ΟΛΘ, η ΕΒΖ.
Θέλουμε να εκφράσουμε τη διαφωνία μας στην πώληση των κερδοφόρων, δημόσιων εταιριών. Δεν πρέπει κάτω από το άγχος της πίεσης των δανειστών να πωληθούν χρήσιμοι φορείς, μόνο για εισπρακτικούς, δημοσιονομικούς λόγους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι φορείς αυτοί πρέπει να μείνουν με το ίδιο καθεστώς λειτουργίας.
Σε κάθε περίπτωση, για την ΕΥΑΘ, η δημιουργία ενός ιδιωτικού μονοπωλίου στη θέση ενός κρατικού μονοπωλίου δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση. Πρόσφατα παραδείγματα μεγάλων πόλεων στην Ευρώπη και όχι μόνο, που με δημοψήφισμα αποφάσισαν οι εταιρίες ύδρευσης να παραμείνουν σε κοινωνικό, αυτοδιοικητικό και δημόσιο έλεγχο, μας δείχνουν την κατεύθυνση. Η διεθνής εμπειρία αποδεικνύει ότι το ιδιωτικό μονοπώλιο εγκυμονεί κινδύνους υποβάθμισης της ποιότητας του νερού, αύξηση των πωλήσεων των εμφιαλωμένων νερών και τιμολογιακές πολιτικές εις βάρος των πολιτών, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ρυθμιστικών αρχών.
Το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης πρέπει να παραμείνει, ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς υπό δημόσιο έλεγχο, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους με βάση την κερδοφορία του, αλλά και για εθνικούς λόγους, δίνοντας βαρύτητα παράλληλα στην αξιοποίηση όλων των αναπτυξιακών του δυνατοτήτων. Πρέπει η όποια διαδικασία να αφορά μακροχρόνια παραχώρηση – αξιοποίηση χώρων και να μην αγγίζει την μετοχική σύνθεση του ΟΛΘ.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης αποτελεί βασικό πυλώνα του αγροτοδιατροφικού τομέα της χώρας μας και η διασφάλιση της συνέχειας της παραγωγικής δραστηριότητας πρέπει να είναι στις προτεραιότητές μας. Η συνέχιση της τευτλοκαλλιέργειας μόνο οφέλη μπορεί να προσκομίσει στη εθνική οικονομία και τους αγρότες μας. Οι δικλίδες ασφαλείας για την παραγωγική δραστηριότητα στη χώρα μας (λειτουργία εργοστασίων- ολοκληρωμένη καλλιέργεια τεύτλων) τουλάχιστον των 158.000 τόνων της εθνικής ποσόστωσης πρέπει να διασφαλίζονται και να αποτελούν αναγκαίο όρο αλλά και κόκκινη γραμμή για την υπογραφή οποιασδήποτε σύμβασης από τους ιθύνοντες.
Σε κάθε περίπτωση, λύση αποτελούν η καλύτερη οργάνωση, η ανάπτυξη και η επέκταση των εταιριών με κοινωνικό έλεγχο και μεγαλύτερη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και των φορέων της. Θέλουμε το κράτος ουσιαστικό, αποτελεσματικό, ευέλικτο, εγγυητή και αρωγό της ανάπτυξης, ρυθμιστικό παράγοντα ελέγχου και λειτουργίας της οικονομίας.
