«δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης».
Του Δημήτρη Γαρούφα
Δικηγόρου-πρώην προέδρου του Δ.Σ.Θ
Αναντίρρητα η χώρα μας βιώνει δεινή οικονομική κρίση που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην υπολειτουργία των θεσμών και σε..
συμπτώματα διαφθοράς που ταλανίζουν την πολιτική μας ζωή για δεκαετίες και ναρκοθετούν την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος. Γι΄ αυτό από πολλές πλευρές αναφέρεται ως επιτακτική ανάγκη η θέσπιση κανόνων διαφάνειας στην πολιτική μας ζωή με στόχο την ουσιαστική λειτουργία των θεσμών και φυσικά την απομάκρυνση από τον κρατικό μηχανισμό των επίορκων υπαλλήλων.
Κι΄ ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και καλύπτουν την επικαιρότητα διώξεις κατά πολιτικών προσώπων για «προμήθειες» και δίκες «επίορκων» υπαλλήλων, το Ελληνικό κοινοβούλιο πριν μερικές μέρες ψήφισε τον νόμο 4139/2013 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 74 τχ Α/19-3-13 με τίτλο «νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις». Το άρθρο 68 του νόμου αυτού αναφέρεται στην παθητική δωροδοκία δημοσίων υπαλλήλων(γιατρών του δημοσίου, εφοριακών, υπαλλήλων πολεοδομίας κλπ.) και ενώ υποτίθεται ότι αυστηροποιεί την ποινική μεταχείριση αυτών, στην παρ.3 του άρθρου αυτού αναφέρεται επί λέξει «δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης».
Δηλαδή με απλά λόγια δεν θα αποτελεί αδίκημα το να δίνει κάποιος κάποιο ποσό σε υπάλληλο του δημοσίου και αυτός να το δέχεται , αν γίνεται «προς έκφραση ευγνωμοσύνης..».Απορώ με το σκεπτικό του συντάκτη της σχετικής διάταξης αλλά και με την «επιπολαιότητα» των Βουλευτών που ψήφισαν τη σχετική διάταξη…Σε μια χώρα που πασχίζει για κάθαρση, απομάκρυνση επίορκων κλπ. ουσιαστικά νομιμοποιείται η δωροδοκία και δωροληψία που πλέον θα βαπτίζεται ως «παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης»…Αυτοί που ψήφισαν τη σχετική διάταξη κατανοούν τι θα γίνει; Κατανοούν τι μήνυμα στέλνουν στην κοινωνία;
Φοβούμαι πως η σχετική διάταξη θα οδηγήσει σε γενίκευση της διαφθοράς με δωροδοκίες δημοσίων υπαλλήλων που θα ζητούν και θα λαμβάνουν(χωρίς φόβο τιμωρίας πλέον) υλικές παροχές με το πρόσχημα «έκφρασης ευγνωμοσύνης»των πολιτών προς αυτούς.
Στο χωριό μου λένε πως «το παλιάλογο καινούργια περπατησιά δεν μαθαίνει» και η ψήφιση τέτοιων διατάξεων δίνει την εντύπωση πως το πολιτικό μας προσωπικό δεν έβαλε μυαλό και σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης ενδιαφέρεται να προστατέψει και νομοθετικά κάποιους επίορκους υπαλλήλους. Τι νόημα έχει να συζητούμε και να προτείνουμε τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση για να γίνει πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας και να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο οι θεσμοί και τι νόημα έχει να μιλούν οι πολιτικοί μας για υψηλά ιδανικά και διαφάνεια όταν με διάταξη προστατεύουν τους επίορκους κρατικούς λειτουργούς οι οποίοι θα μπορούν πλέον ατιμώρητοι να ζητούν και να εισπράττουν υλικές παροχές από τους πολίτες «προς έκφραση ευγνωμοσύνης»;
