Τον τελευταίο διάστημα έχουν φουντώσει οι ενδείξεις ότι η Τρόικα δεν επιθυμεί για τους δικούς της λόγους την ολοκλήρωση της ήδη πραγματοποιηθείσας συγχώνευσης ανάμεσα στην Εθνική Τράπεζα και την EurobanK.
Το περίεργο είναι ότι η Τρόικα ήταν εκείνη που το φθινόπωρο είχε επί της ουσίας υποδείξει την εν λόγω συγχώνευση, όταν δε ανακοινώθηκε, ουδεμία αντίρρηση εξέφρασε. Τουναντίον μάλιστα, αφού οι εκπρόσωποί της ομιλούσαν για θετικό βήμα προς τη σταθεροποίηση του ελληνικού τραπεζικού τομέα.
Ούτε όμως όταν ξεκίνησαν οι διαδικασίες συγχώνευσης και οι ΓΣ των μετόχων των δύο τραπεζών, απεδέχθεισαν τη δημόσια προσφορά της διοίκησης της Εθνικής, η Τρόικα διαφώνησε, τουλάχιστον δημοσίως και επισήμως.
Επειδή όμως τίποτε δεν γίνεται χωρίς αιτία, είναι σαφές, τουλάχιστον για τον γράφοντα, ότι οι προσφάτως εκφρασθείσες αντιρρήσεις για τη συγχώνευση των δύο τραπεζών, έχουν συγκεκριμένο σκοπό.
Ενδεχομένως, να μην επιθυμούν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες τη δημιουργία μίας ελληνικής υπερ-τράπεζας, η οποία θα δρα ανταγωνιστικά στις χώρες της Βαλκανικής και της Αν. Μεσογείου. Δεν θέλουν να επιστρέψει δυναμικά το ελληνικό κεφάλαιο στις βαλκανικές χώρες και να διεκδικήσει εκ νέου την πρωτοκαθεδρία, όπως πριν 2-3 χρόνια.
Το χειρότερο όμως σενάριο είναι εκείνο που θέλει αυτές τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες να μην επιθυμούν τη συγχώνευση, ούτως ώστε να τις αγοράσουν ξεχωριστά. Το κύριο ενδιαφέρον τους είναι φυσικά η Εθνική Τράπεζα, λόγω του brand name της κυρίως, και κατόπιν της ακίνητης περιουσίας, του όγκου των καταθέσεων και των καταστημάτων της.
Ήδη τα τροϊκανά δημοσιογραφικά και μη παπαγαλάκια διαμορφώνουν το κλίμα ούτως ώστε η κοινή γνώμη κατ' αρχήν να προετοιμαστεί για το ναυάγιο της συγχώνευσης, εν συνεχεία δε να πειστεί ότι η πώληση της Εθνικής Τράπεζας αποτελεί λίαν σημαντική επένδυση και ότι τα χρήματα που θα λάβει η χώρα από την πώληση είναι αναγκαία για τη μείωση του δημόσιου χρέους.
Πιθανό επίσης επιχείρημα για την πώληση θα είναι η μάλλον βέβαιη αδυναμία ανακεφαλαιοποίησης της νέας τράπεζας, οπότε θα προβληθεί ο κίνδυνος χρεοκοπίας αυτής, άρα και του κουρέματος των καταθέσεων...
Ποιος επιθυμεί να αγοράσει την Εθνική; Μάλλον οι Γερμανοί, οι οποίοι μετά τον ΟΤΕ και το αεροδρόμιο στα Σπάτα, θα αναδειχθούν ηγέτες και στον τραπεζικό τομέα.
Η Εθνική Τράπεζα όμως δεν είναι μία οποιαδήποτε ιδιωτική τράπεζα, της οποίας η πώληση ή μη ενδιαφέρει κυρίως τους μετόχους της. Είναι ο στρατηγικός πυλώνας πάνω στον οποίο θα πρέπει να ξεκινήσει η αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Η τράπεζα που θα συνδράμει τους Έλληνες επιχειρηματίες να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
Έτσι, ενδεχόμενη πώλησή της για κάποια εκατομμύρια δεν είναι μόνο εσφαλμένη, αλλά εθνικά επικίνδυνη, όποιοι δε την αποφασίσουν θα είναι υπόλογοι στα ελληνικά δικαστήρια και στην κρίση της ιστορίας.
Άλλωστε αν πωληθεί και η Εθνική, λίγα άλλα εθνικά περιουσιακά στοιχεία θα μας μείνουν, πριν ξεπουληθούν κι αυτά.
Χωρίς αιδώ πια...
Τα Σέβη μου
