39 ετών σήμερα και μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν είχε σκεφτεί καθόλου το γάμο, αν και είχε δύο “γυναίκες”. Η μία σχεδόν στην ηλικία του, του πρόσφερε όλα όσα μπορούσε να...
προσφέρει μία γυναίκα συνομήλικη με τα ίδια βιώματα και τις ίδιες ανάγκες.
Η δεύτερη σχεδόν 15 χρόνια μικρότερη του, του προσέφερε... τα νιάτα της. Τίποτα άλλο. Απόφαση για γάμο δεν έπαιρνε. Ούτε φυσικά, απόφαση για το με ποια από τις δύο θα συνεχίσει τη ζωή του. Έλεγε πάντα ότι κι οι δύο μαζί συνέθεταν την τέλεια γυναίκα. Ίσως και να ήταν αλήθεια. Ίσως απλά ήταν ένας καλός λόγος για να δικαιολογεί την αναποφασιστικότητα του και την αδυναμία του να επιλέξει.
Δύο διαφορετικές γυναίκες, δύο διαφορετικές ζωές. Και όπως, τελικά προέκυψε και δύο διαφορετικά παιδιά, διαφορετικού φύλου, που γεννήθηκαν όμως την ίδια μέρα!
Οι γυναίκες δεν ήξεραν η μία για την ύπαρξη της άλλης. Η “μικρή” το έμαθε πρώτη. Λίγο καιρό αργότερα του ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος. Κεραυνοβολήθηκε όταν το έμαθε γιατί ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που είχε μάθει ότι θα γίνει μπαμπάς. Η “μεγάλη” τον είχε προλάβει με τα ευχάριστα νέα. Κανείς δεν ξέρει αν χάρηκε με τα νέα. Ούτε όταν κι η “μικρή” του έφερε τα ίδια νέα. Το σίγουρο ήταν ότι κλήθηκε πολύ σύντομα να αποφασίσει κι έτσι, η χαρά εξαφανίστηκε, αν είχε, δηλαδή, ποτέ χαρεί πραγματικά.
Δεν μπορούσε, όμως, να αποφασίσει ποιο παιδί να κρατήσουν. “Πώς να αποφασίσω ποιο από τα παιδιά μου να σκοτώσω;” αναρωτιόταν. Και δεν αποφάσισε. Εκείνες, όμως, που εν τω μεταξύ, είχαν μάθει η μία για την ύπαρξη της άλλης, ζητούσαν μία λύση στο αδιέξοδο. Αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αν και εγκυμονούσες, οι γυναίκες είναι πιο δυνατές στα δύσκολα από τους άντρες. Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο και όπως αποδείχθηκε τη δική του βούληση πραγματοποίησαν, χωρίς να το συνειδητοποιούν.
Αποφάσισαν να συναντηθούν για να μιλήσουν για το κοινό τους πρόβλημα. Όταν συναντήθηκαν, δεσμεύτηκαν η μία στην άλλην ότι καμία δε θα κρατήσει το παιδί της. Από το να φέρουν δύο παιδιά στον κόσμο, είπαν, που δε θα μπορέσουν να ζήσουν μία φυσιολογική ζωή, σε μία φυσιολογική οικογένεια, η λύση της έκτρωσης φάνταζε ως η πιο ιδανική λύση. Ίσως και να ήταν. Αλλά δε θα το μάθουν ποτέ.
Μόλις ολοκληρώθηκε η συνάντηση, και οι δύο τους καταπάτησαν τον όρκο τους. Ήταν η αγάπη τους προς τον ίδιο άντρα, η αγάπη τους για τα μωρά που είχαν στην κοιλιά τους ή απλά ο εγωισμός τους που δεν τους άφησαν να πραγματοποιήσουν την υπόσχεση που είχαν δώσει η μία στην άλλη. Θεωρώντας η μία για την άλλη ότι τελικά θα κάνει την έκτρωση, τα κράτησαν κι οι δύο.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα για τη “μεγάλη” να γεννήσει. 1η Φεβρουαρίου ήταν. Όταν η “μικρή” έμαθε για την ύπαρξη του παιδιού και μάλιστα οτι αυτό επρόκειτο σύντομα να έρθει στον κόσμο τρελάθηκε! Πήγε στο γιατρό της και του ζήτησε να τη βοηθήσει να γεννήσει κι εκείνη. Την ίδια μέρα με την αντίζηλο της, ώστε τα δύο παιδιά να μην ξεχωρίζουν σε τίποτα. Ουτε καν στην ημερομηνία γέννησης. Έτσι έγινε.
Μόνο που αυτά τα δύο παιδιά που γεννήθηκαν και τα δύο στη Θεσσαλονίκη, την 1η Φεβρουαρίου του 2009, κι έχουν τον ίδιο πατέρα θα ξεχωρίζουν πάντα κι ας είναι αδέρφια. Όχι δίδυμα κι ας γεννήθηκαν την ίδια μέρα! Το ένα γεννήθηκε από αγάπη και το άλλο από πείσμα. Το ένα ζει σε μία κανονική οικογένεια και το άλλο δε θα γνωρίσει ποτέ τον πατέρα του. Ο αναποφάσιστος πατέρας δεν διάλεξε με ποιο θα μείνει. Η μία μητέρα διάλεξε για εκείνον. Η άλλη έφυγε για πάντα μακριά του. Και μπορεί τα δύο αδέρφια που γεννήθηκαν και τα δύο στη Θεσσαλονίκη, την 1η Φεβρουαρίου του 2009, κι έχουν τον ίδιο πατέρα να μη γνωρίσουν ποτέ το ένα το άλλο. Και να μη μάθουν ποτέ την απίθανη ιστορία που έζησαν οι δικοί τους.
Και καλύτερα. Γιατί αν και γεννήθηκαν και τα δύο στη Θεσσαλονίκη, την 1η Φεβρουαρίου του 2009, κι έχουν τον ίδιο πατέρα, είναι δύο παιδιά διαφορετικού φύλου.
Και αν οι γονείς τους δεν τους το πουν ποτέ, η φύση τους μπορεί να τους φέρει κοντά. Με όποιες συνέπειες..
* Οι δύο οικογένειες κατοικούν στη Θεσσαλονίκη. Τη διήγηση της ιστορίας τους έκανε στο thousandnews.gr, ο νονός του ενός παιδιού, ο οποίος από την πρώτη στιγμή στάθηκε και στις δύο γυναίκες. Δε θέλησε να χρησιμοποιήσουμε ονόματα. Κι έτσι έγινε.
