Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Φινλανδίας έκρινε ότι οι όροι της οικονομικής συμφωνίας για την διάσωση της Ελλάδας η οποία μάλιστα αφορά σε ένα τεράστιο ποσό δανείου (1,2 δις δολάρια)
προς μια άλλη χώρα, δεν μπορούσαν να κρατηθούν κρυφοί από τον λαό της Φινλανδίας, ο οποίος έχει το δικαίωμα στην πληροφόρηση. Η συμφωνία αυτή υπεγράφη από τις δύο χώρες την 23η Φεβρουαρίου 2012, ημέρα υπογραφής του Μνημονίου ΙΙ για την Ελλάδα, επίσης, όπως ίσως πολλοί θυμούνται. Σύμφωνα με αναφορές της φινλανδικής κυβέρνησης, από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης (υπογράφων υπουργός Ε. Βενιζέλος) ζητήθηκε όλοι οι όροι να μείνουν απόρρητοι, ακόμη και τα ονόματα των συμμετεχουσών – ελληνικών – τραπεζών, οι οποίες θα παρείχαν τις εγγυήσεις.
Λίγες μέρες μετά το φινλανδικό κόμμα The Finns, δια της εκπροσώπου του, διαμαρτύρεται για την μυστικότητα αυτή. Δεν τίθεται καμία αμφιβολία για το ποιός ζήτησε μυστικότητα: η ελληνική πλευρά. Συγκεκριμένα, στις 7 Μαρτίου 2012, η εκπρόσωπος του κόμματος, κ. Pirkko Ruohonen-Lerner αναφέρει, «Despite Greece's wishes, a document concerning the Finnish state's liabilities and responsibilities worth billions cannot be kept secret, according to Finnish laws». Δηλαδή, ότι παρά την επιθυμία της Ελλάδος, τέτοιο έγγραφο το οποίο αφορά σε κρατικές υποχρεώσεις και ευθύνες της Φινλανδίας ύψους δισεκατομμυρίων, δεν μπορεί να κρατηθεί ως μυστικό, σύμφωνα με τη νομοθεσία τους.
Το περίεργο είναι ότι το γενικό πλαίσιο της συμφωνίας το είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος. Συγκεκριμένα, σε συνέντευξη Τύπου, στις 4 Οκτωβρίου του 2011, αναφέρει, «Η Ελλάδα όπως και η Φιλανδία σε συμμόρφωση προς σχετικές αποφάσεις της Ευρωζώνης, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Eurogroup, διαπραγματεύτηκαν με τη συμμετοχή και την αιγίδα του EFSF και κατέληξαν σε μια συμφωνία ...
Και φτάσαμε σε μια εγγύηση, η οποία θα καλυφθεί από το ελληνικό δημόσιο με τη μεσολάβηση την επωφελή των ελληνικών Τραπεζών, το ελληνικό δημόσιο θα εκδώσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα οποία αντιστοιχούν σε εγγύηση ύψους 880 εκ. Ευρώ». Ωραία διατύπωση! Με την μεσολάβηση την επωφελή των ελληνικών Τραπεζών!
Βέβαια, τότε, ο κ. Σαμαράς βρισκόταν στην αντιπολίτευση και ενοχλούνταν με την διαδικασία και την μυστικότητά της και ο κ. Βενιζέλος, ενοχλημένος, σχολίαζε, «Σας θυμίζω ότι τις τελευταίες εβδομάδες έχω γίνει στόχος μιας χυδαίας επίθεσης προσωπικά από τον κ. Σαμαρά και τα ανεύθυνα και επιπόλαια φερέφωνά του σε σχέση με τις εγγυήσεις της Φιλανδίας και είπα σε μια συνέντευξή μου στο «Βήμα της Κυριακής», ότι «δεν μπορώ να κατανοήσω την ανυπομονησία του και την επιπολαιότητά του, σε σχέση με τις φιλανδικές εγγυήσεις». Δείτε το σχετικό αρχείο στο επίσημο site του Υπουργείου Οικονομικών: http://www.minfin.gr/portal/el/resource/contentObject/id/36456afc-1890-4de1-973f-69a0960b5244
Τα στοιχεία της συμφωνίας δόθηκαν πλέον στη δημοσιότητα, στην Φινλανδία, βέβαια, με την εξαίρεση ονομάτων και άλλων αναγνωριστικών των ελληνικών τραπεζών που διευκόλυναν την ανταλλαγή περιουσιακών στοιχείων. Μια ιδέα για τις συμμετέχουσες τράπεζες μπορεί να εξαχθεί από το σχετικό δημοσίευμα των έγκυρων REUTERS, όπως δημοσιεύτηκε την 7η Μαρτίου 2012. Αναφέρεται, «Greece had demanded the deal not be made public to avoid naming the banks participating in the collateral deal. A source told Reuters that the banks were National Bank, Alpha, Eurobank and Piraeus». Δείτε εδώ: http://www.reuters.com/article/2012/03/07/finland-opposition-idUSL4E8E74C820120307 Γιατί άραγε, έπρεπε να μείνουν κρυφά των ονόματα των ελληνικών τραπεζών;
Σε κάθε περίπτωση, χρήσιμο προς προβληματισμό είναι το γεγονός ότι ένα (φινλανδικό) κόμμα δεν έμεινε στην φραστική καταδίκη για την μη δημοσιοποίηση των όρων, μετά από άρνηση της κυβέρνησης, αλλά προσέφυγε στο αρμόδιο δικαστήριο, όπου και δικαιώθηκε. Έστω και 14 μήνες μετά.
Χρήσιμο και για παραδειγματισμό, για τα ελληνικά κόμματα, τα οποία αρκέστηκαν σε προφορικές διαμαρτυρίες και αιτήματα. Την επόμενη φορά, ας πράξουν όπως τα φινλανδικά.
Με εκτίμηση
Θάνος Τάκης
Θεσσαλονίκη
