Η χαμένη γενιά

Το EDITORIAL της Κύρας Αδάμ, από την "ΕΛΛΑΔΑ αύριο"

Ως μωρές παρθένες οι ευρωπαίοι εταίροι και κυρίως οι γερμανοί κόπτονται τώρα για την ανεργία των νέων στην Ευρώπη , με τον κ Σόιμπλε να διαπιστώνει συγκινημένος ότι αν δεν δράσουν γρήγορα..

«θα χαθεί μια ολόκληρη γενιά» στην Ευρώπη.

Γι αυτό και μαζεύτηκαν κατεπειγόντως στο Παρίσι για μια «ευρωπαϊκή διάσκεψη» για τη μάχη εναντίον της «ανεργίας των νέων», τα αποτελέσματα της οποίας θα συζητηθούν εκτενώς στη Σύνοδο Κορυφής στις αρχές Ιουνίου στις Βρυξέλλες. Στη διάσκεψη αυτή μαζεύτηκαν όλοι οι συναρμόδιοι- θύτες και θύματα μαζί- για το πραγματικά καταστροφικό για την ευρωπαϊκή ήπειρο θέμα της ανεργίας των νέων Από τον πρόεδρο της Γαλλίας Ολλάντ, τον πρωθυπουργό της Ισπανίας Ραχόι, τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Μάριο Μόντι, τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Σουλτζ, τους υπουργούς Οικονομικών της Γαλλίας και Γερμανίας Μοσκιβισί και Σόιμπλε καθώς και τους υπουργούς Εργασίας Γαλλίας Γερμανίας , Ιταλίας , καθώς και πλήθος πρώην πρωθυπουργών αλλά και προέδρων της Ε Επιτροπής , όπως ο Ζακ Ντελόρ.

Μήπως έλειπε κάποιος από τη συναξη αυτή;

Μα φυσικά ...ο πρωταθλητής της ανεργίας στην Ευρώπη: Η Ελλάδα, με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην ευρωζώνη και την υψηλότερη ανεργία των νέων στην Ευρώπη, που μόνον τον Ιανουάριο είχε αγγίξει το τρομακτικό ποσοστό του 59,1%. Όχι η Ελλάδα δεν εκλήθη από το Ινστιτούτο Μπεργκρούεν για τη Διακυβέρνηση, που οργάνωσε τη διάσκεψη αυτή. Αλλά ούτε και κανείς από την κυβέρνηση μπήκε στον κόπο να κινήσει τα νήματα ώστε να πάρει μέρος στη διάσκεψη αυτή ένας ή περισσότεροι από τους συναρμόδιους υπουργούς, και κυρίως ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας.

Οι διαπιστώσεις είναι πολλαπλές και όλες αρνητικές.

Οι ευρωπαίοι εταίροι, που τώρα σφαδάζουν για την ανεργία των νέων που οι ίδιοι δημιούργησαν προσκολλημένοι ευλαβικά στην μερκελική πολιτική της άκρατης λιτότητας, εξακολουθούν να κρατούν αποστάσεις από την Ελλάδα, το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα αυτής της καταναγκαστικής πολιτικής τους. Μπορεί να ψελλίζουν τώρα τελευταία διάφορα ελπιδοφόρα μηνύματα για την καλή πορεία της χώρας , αλλά δεν δείχνουν διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν επί της ουσίας το τεράστιο πρόβλημα της ελληνικής ανεργίας.

Στον αντίποδα, η ελληνική κυβέρνηση, μέσα στο κομφούζιο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και με την προσοχή της στραμμένη στην ενίσχυση μιάς θελκτικής προς τα έξω «νέας Ελλάδας» των αναγκαστικών αποκρατικοποιήσεων και της συμφωνημένης ισοπέδωσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της καταρράκωσης των μισθών και εξαΰλωσης της ανάπτυξης , δεν μπορεί να αρθρώσει ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας από την ανεργία.

Αλλά δεν έχει κατορθώσει καν να ορθώσει τη φωνή της ώστε τουλάχιστον να ακουστεί μέσα στους διαδρόμους των Βρυξελλών και των άλλων πρωτευουσών ότι, ναι, στην Ελλάδα έχει ΗΔΗ χαθεί μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων, που φευ είναι και μορφωμένοι και μέσα στο κυρίαρχο ρεύμα των σύγχρονων τάσεων στον οικονομικό και επιχειρηματικό τομέα.

Αυτή η χαμένη γενιά – γιατί το 59,1% ανεργίας των νέων το 2013 χρειάζεται τουλάχιστον μια 15ετία για να μειωθεί σε ανεκτά επίπεδα- είναι η μεγαλύτερη ήττα της Ελλάδας στην μεταπολιτευτική ιστορία της, ένα όνειδος για τους ανέμελους πολιτικούς και τα κόμματα τους των τριών και πλέον τελευταίων δεκαετιών.

«Φυσικά» η Αθήνα θα προσέλθει στην επομένη Σύνοδο Κορυφής και θα καταθέσει «τον πόνο της» στους αδιάφορους εταίρους της. Και μπορεί να εισπράξει και κάποια ψίχουλα, που θα μεγεθυνθούν ως «νέα εθνική επιτυχία».

Γιατί, αυτό άλλωστε δεν πράττει η Αθήνα από την είσοδο της στην ΕΕ μέχρι τώρα σε κάθε Σύνοδο Κορυφής;