Από την «ΕΛΛΑΔΑ αύριο»
Oι ελληνικές κυβερνήσεις, της παρούσης μη εξαιρουμένης, αντιμετωπίζουν πάντοτε πολλά προβλήματα, εμπόδια και αναβολές στην προσπάθεια τους να συναντηθούν τετ α τετ με...
τις κορυφές της ηγεσίας στην Ουάσιγκτον ή τη Μόσχα.
Για παράδειγμα, η κυβέρνηση Σαμαρά επιδιώκει διακαώς συνάντηση με τον αμερικανό πρόεδρο κ. Ομπάμα, η οποία όμως δεν λέει να οριστικοποιηθεί. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα με τη Μόσχα, αφού και αυτή, η κατ’ αρχήν προγραμματισμένη επίσκεψη στην Αθήνα του ρώσου ΥΠΕΞ από τον περασμένο Ιανουάριο, έχει αναβληθεί επ’ αόριστον και πιο συγκεκριμένα, έως ότου υπάρξει κάτι το σταθερό και ουσιαστικό προς ανακοίνωση.
Υπάρχει όμως μια λαμπρή εξαίρεση στον «κανόνα» αυτόν: Η Κίνα.
Το μακρινό Πεκίνο δείχνει μια ιδιαίτερη σταθερότητα και συχνότητα στις συναντήσεις κορυφής με την Αθήνα:
-Τον Ιούνιο του 2002, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, με αφορμή την ελληνική προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματοποιεί επίσκεψη εργασίας στο Πεκίνο.
-Τον Ιανουάριο του 2006 ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής πραγματοποιεί επίσημο ταξίδι στο Πεκίνο.
-Τον Ιούνιο του 2008 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη αρχηγού κράτους στην Κίνα.
-Τον Νοέμβριο του 2008 ο πρόεδρος της Κίνας Χου Ζιντάο επισκέπτεται την Αθήνα, πρώτο σταθμό της ευρωπαϊκής περιοδείας του.
-Τον Ιούνιο του 2010 επισκέπτεται την Αθήνα ο αντιπρόεδρος της κινεζικής κυβέρνησης Ζανγκ Ντεγιάνγκ.
-Στις 15 Μαΐου 2013 ο πρωθυπουργός Α Σαμαράς πραγματοποιεί επίσκεψη εργασίας στο Πεκίνο και θα συναντηθεί με τη νέα πολιτική ηγεσία της χώρας.
Το ταξίδι του Κ Σημίτη στην Κίνα ήταν «ανόρεκτο» και υποχρεωτικό, άνοιξε όμως την πόρτα των διμερών επαφών, έτσι ώστε τέσσερα χρόνια αργότερα, με την επίσκεψη Καραμανλή στο Πεκίνο, μπήκαν τα θεμέλια μιας ουσιαστικής διμερούς συνεργασίας. Σ’ εκείνη την επίσκεψη η κινεζική πλευρά «ξεδίπλωσε « το ενδιαφέρον της για την Ελλάδα, με επίκεντρο το λιμάνι του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης , αλλά κυρίως μια περιοχή κοντά στην Καβάλα για την κατασκευή κινεζικού λιμένα, εκφόρτωσης και μεταφοράς κινεζικών προϊόντων, που εύκολα από εκεί θα έμπαιναν στους ευρωπαϊκούς οδικούς άξονες προς την κεντρική Ευρώπη.
Πρώτος σταθμός
Το κινεζικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα προσέλαβε και μια συμβολική σημασία , όταν το 2008 ο πρόεδρος της Κίνας επέλεξε την Αθήνα, ως πρώτο σταθμό της ..κινεζικής επέλασης στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Αυτά τα 12 τελευταία χρόνια πολλά έχουν ειπωθεί για τις ελληνοκινεζικες σχέσεις, αλλά τόσα έχουν σχεδιαστεί και ελάχιστα συγκριτικώς , έχουν γίνει.
Η « κατάληψη» μιάς ζώνης του λιμένος Πειραιώς από την COSCO, επί ημερών του ΠΑΣΟΚ, λίγο έλειψε να καταλήξει σε εμφύλια σύρραξη , καθώς τα οργανωμένα συμφέροντα του πρώτου λιμανιού της χώρας κήρυξαν δι ολίγον, ευτυχώς.. ανένδοτο αγώνα κατά της κινεζικής εισβολής.Τα μεγαεπίβολα σχέδια για την αξιοποίηση του Θριασίου πεδίου, με την κατασκευή μεγάλου εμπορευματικού κέντρου για τη μεταφορά των κινεζικών προϊόντων με μέσα σταθερής τροχιάς από τον σταθμό Ασπροπύργου έχει αραχνιάσει..
Και όμως . Η Κίνα εξακολουθεί πεισματικά να διατηρεί το ενδιαφέρον της για την δα.
Όσο και αν μοιάζει απλώς ..χαριτωμένο στους δύσκολους και κυνικούς καιρούς μας, οι Κινέζοι ακόμα και σήμερα διατηρούν έναν ιδιαιτέρως μεγάλο σεβασμό για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ισάξιο και διαφορετικό με αυτόν της Κίνας. Αυτοί οι ιδιαίτεροι δεσμοί ιστορικής μνήμης – ειδικά με την Κρήτη- στην Κνωσό συγκεκριμένα- δεν έχουν τίποτε να κάνουν με τις σύγχρονες διμερείς σχέσεις Αθήνας- Πεκίνου, το οποίο λειτουργεί με άκρως ..καπιταλιστική συμπεριφορά.
Το ελληνικό έδαφος για τους σύγχρονους κινέζους είναι ένας από τους δικούς του Δρόμους του Μεταξιού για την Ευρώπη .
Μετά το λιμάνι του Αμβούργου, την πρώτη και εντυπωσιακά μεγάλη κινεζική πύλη στην Ευρώπη, το Πεκίνο φαίνεται να έχει επιλέξει σταθερά ως νότια κινεζική πύλη στην Ευρώπη για τα προϊόντα του, τους ελληνικούς λιμένες.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η COSCO έχει ήδη εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για έναν ακόμα σταθμό εμποροκιβωτιων στο λιμάνι του Πειραιά, με τις φιλόδοξες προβλέψεις να θέλουν την επέκταση της εταιρείας και σε ολόκληρο το λιμάνι. Δεν είναι γνωστό ακόμα αν θα επαναληφθεί το ενδιαφέρον και τα για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Όμως είναι σαφές πλέον ότι το συντεταγμένο κινεζικό ενδιαφέρον μετατοπίζεται πλέον και προς τους άξονες μεταφοράς των προϊόντων προς την Ευρώπη , με κινεζική συμμετοχή στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ , αλλά και στο αεροδρόμιο στα Σπάτα.
Κατ’ ανάγκην, λοιπόν, η Αθήνα θα πρέπει να είναι θεωρητικώς έτοιμη να αντιμετωπίσει τις πιθανές προτάσεις του Πεκίνου για την επέκταση των διαμετακομιστικών κέντρων κινεζικών προϊόντων σε ελληνικό έδαφος, αλλά και την διευκόλυνση της μεταφοράς από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι πολλαπλές συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου – που «διαφημίζονται» προκαταβολικώς σε επικίνδυνα υψηλούς τόνους, δημιουργώντας προς στιγμήν υπέρμετρες προσδοκίες , έχουν προφανώς ως αντικείμενο την υπερπήδηση του εσωτερικού γραφειοκρατικού αλαλούμ, που μέχρι στιγμής μόνον τροχοπέδη είναι στα επενδυτικά σχέδια των Κινέζων.
Συνομιλίες
Η κυβέρνηση Σαμαρά, όμως, ορθώς επιθυμεί την όσο το δυνατόν θετικότερη και αποτελεσματικότερη έκβαση των συνομιλιών αυτών. Για τον απλούστατο λόγο ότι οι κινέζικες επενδύσεις και το ευρύτερο κινεζικό ενδιαφέρον για μια χώρα σε κρίση, με έκταση και πληθυσμό όσο μια «μέτρια» κινεζική επαρχία, θα είναι μία απόδειξη ότι η Ελλάδα, εν μέσω Μνημονίου, μπορεί να είναι ελκυστικός τόπος για μεγάλες επενδύσεις – προπομπό της πολυπόθητης ανάπτυξης.
Δεν θα πρέπει να λησμονείται εξ άλλου, ότι η κινεζική πλευρά είναι αυτή που έχει επιμείνει και στους G20, αλλά και στην ίδια την κυρία Μέρκελ ότι το Πεκίνο προσβλέπει σταθερά στην προοπτική των κινεζικών επενδύσεων στην Ελλάδα, που κατά την γνώμη της κινεζικής ηγεσίας πρέπει να παραμείνει σταθερός κρίκος για τη διατήρηση της σταθερότητας στην ευρωζώνη αλλά και της διεθνούς χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Το ελληνικό ταξίδι στην Κίνα προσφέρει πολλές δυνατότητες στους τομείς του ελληνικού τουρισμού αλλά και των εξαγωγών ελληνικών αγροτικών προϊόντων στην αχανή αγορά της χώρας της Άπω Ανατολής.
Το μυστικό της επιτυχίας ή της αποτυχίας είναι και πάλι σε ελληνικά χέρια. Η συνέπεια στα συμφωνηθέντα, η μείωση ανούσιων γραφειοκρατικών διαδικασιών και το ανοιχτό μυαλό στο μέλλον θα κριθούν σ’ αυτό το ταξίδι στο Πεκίνο.
