Ανοιχτή πληγή για τις ελληνικές επιχειρήσεις παραμένει το υψηλό κόστος της ενέργειας, οδηγώντας πολλές εγχώριες εταιρείες σε παρακμή, «λουκέτο» ή αναγκαστική μετανάστευση.
Το θέμα επαναφέρουν στο προσκήνιο δύο βουλευτές, οι κ.κ. Ευστάθιος Κωνσταντινίδης και..
Μιχάλης Παπαδόπουλος, με σχετική επερώτησή τους προς τον υφυπουργό ΥΠΕΚΑ, κ. Ασημάκη Παπαγεωργίου.
Οι δύο βουλευτές, διαπιστώνοντας κυβερνητική αδράνεια στο μείζον θέμα του ενεργειακού κόστους, ζητούν να πληροφορηθούν την πορεία των μέτρων, που εξήγγειλε η κυβέρνηση και το αρμόδιο Υπουργείο, μέτρα τα οποία ανακοινώθηκαν μετά από συνάντηση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ με εκπροσώπους ενεργοβόρων βιομηχανιών της χώρας. Τα μέτρα που είχαν τότε συζητηθεί προέβλεπαν μείωση του τιμολογίου της μέσης τάσης (κυρίως για τις βιοτεχνίες) κατά 16% αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 2013 και για δύο έτη (σε πρώτη φάση). Μεταξύ των εξαγγελθέντων μέτρων περιλαμβανόταν και η παροχή κινήτρου διακοψιμότητας φορτίου από τους πελάτες υψηλής τάσης επίσης αναδρομικά από 1η Ιανουαρίου 2013, μέτρο που ήδη εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Οι δύο βουλευτές ζητούν από το ΥΠΕΚΑ να τοποθετηθεί στο κατά πόσο έχουν εφαρμοστεί τα μέτρα, τα οποία εξαγγέλθηκαν, όπως επίσης και το εάν έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια για την υποστήριξη της ελληνικής παραγωγής με φθηνή ενέργεια.
Σε μια εποχή που η ελληνική παραγωγή βρίσκεται ήδη «με την πλάτη στα σκοινιά», το κόστος της ενέργειας, που αγγίζει σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και το 50% συνολικού κόστους της παραγωγικής διαδικασίας, έρχεται να κλονίσει περαιτέρω τα θεμέλια της εγχώριας βιομηχανίας και βιοτεχνίας, λειτουργώντας ως «θηλιά στο λαιμό» των ελληνικών μεταποιητικών επιχειρήσεων.
Με το δεδομένο ότι το ενεργειακό κόστος έχει ανατιμηθεί, στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, σε ποσοστό άνω του 60%, η κυβερνητική παρέμβαση κρίνεται περισσότερο και από επιβεβλημένη.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί πρόβλημα επιβίωσης σε όλο και περισσότερες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα τα «λουκέτα» να πληθαίνουν και να χάνονται θέσεις εργασίας. Παράλληλα, υποβαθμίζει συνολικά τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των ελληνικών βιομηχανιών, σε μια περίοδο όπου η εξωστρέφεια αποτελεί μονόδρομο επιβίωσης, τόσο για τις ίδιες όσο και για την ελληνική οικονομία.
