το κρέας (και φυσικά για τον ύπνο που τα γεμίζει ενέργεια και ένα γύρο χαϊδέματος από τα αφεντικά τους).
Αυτό δε συμβαίνει επειδή κάθε γατούλα κρύβει μέσα της ένα φονιά που ανυπομονεί να πιάσει ένα σπουργίτι ή να βασανίσει ένα ποντίκι, αλλά επειδή οι γάτες δεν έχουν τη δυνατότητα να γευτούν το οτιδήποτε γλυκό, σε αντίθεση με όλα τα άλλα θηλαστικά που έχουν μελετηθεί μέχρι σήμερα.
Οι γλώσσες των περισσότερων θηλαστικών έχουν υποδοχείς γεύσης, οι οποίοι στέλνουν σήμα στον εγκέφαλο όταν γεύονται κάτι ξινό, πικρό, αλμυρό, γλυκό και ουμάμι (umami – η «νοστιμιά»). Αν κάτι είναι γλυκό, συνήθως οφείλεται σε πλούσια περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες – μια σημαντική πηγή τροφής για τα χορτοφάγα και τα παμφάγα, όπως οι άνθρωποι.
Οι γάτες όμως προέρχονται από την τάξη θηλαστικών carnivora (σαρκοφάγα) και, σε αντίθεση με άλλα είδη της τάξης όπως οι παμφάγες αρκούδες ή τα χορτοφάγα πάντα, τρώνε αποκλειστικά κρέας. Σαν αποτέλεσμα της διατροφικής επιλογής (ή σαν αιτία της), όλα τα αιλουροειδή, από τις τίγρεις και τα λιοντάρια ως τις γάτες, δεν μπορούν να γευτούν οτιδήποτε γλυκό. «Δε γεύονται τα γλυκά με τον τρόπο που τα γευόμαστε εμείς» λέει ο Τζο Μπραντ, βιοχημικός. «Είναι τυχερές. Έχουν ήδη πρόβλημα στα δόντια [και η ζάχαρη θα το χειροτέρευε]».
Ο Μπραντ και η συνάδελφός του Σια Λη βρήκαν το ψευδογονίδιο που ευθύνεται γι’ αυτό, μετά από πολλά χρόνια ενδείξεων αλλά όχι αποδείξεων – οι γάτες δεν ξεχώριζαν το ζαχαρόνερο από το κοινό νερό, σε αντίθεση με τα άλλα ζώα. Φυσικά, υπάρχουν ενδείξεις και για το αντίθετο: οι γάτες τρώνε παγωτό, τους αρέσει το μαλλί της γριάς και κυνηγούν τα λουκούμια. «Ίσως οι γάτες μπορούν να ανιχνεύουν υψηλά ποσοστά ζάχαρης» λέει ο Μπραντ. «Σπάνιο αλλά δε γνωρίζουμε ακόμα με βεβαιότητα».
Ωστόσο, οι επιστήμονες γνωρίζουν πως οι γάτες μπορούν να γευτούν πράγματα που εμείς δεν μπορούμε, όπως την τριφωσφορική αδενοσίνη, την ένωση που παρέχει στα κύτταρα ενέργεια. «Το κρέας δεν έχει υψηλό ποσοστό αδενοσίνης, ωστόσο η ύπαρξή της για τις γάτες ταυτίζεται με το κρέας» λέει ο Μπραντ. Πολλά είδη ζώων έχουν μια διαφορετική σειρά υποδοχέων, από τα κοτόπουλα που επίσης τους λείπει το «γλυκό» γονίδιο έως τα γατόψαρα που μπορούν να εντοπίσουν αμινοξέα στο νερό σε μοριακό επίπεδο. Μέχρι στιγμής, τα αιλουροειδή είναι τα μόνα θηλαστικά που δεν έχουν το γλυκό γονίδιο. Επίσης, οι γάτες δεν έχουν και άλλα στοιχεία απαραίτητα για την απόλαυση (και την πέψη) της ζάχαρης, όπως τη γλυκοκινάση στο συκώτι τους, ένα βασικό ένζυμο που ελέγχει το μεταβολισμό των υδατανθράκων και εμποδίζει τη γλυκόζη να επεκταθεί στο σύστημα του ζώου. Παρ’ όλα αυτά, μεγάλοι παρασκευαστές τροφών για κατοικίδια επιμένουν να χρησιμοποιούν καλαμπόκι και άλλα σιτηρά σαν συστατικά. «Ίσως γι’ αυτό οι γάτες παθαίνουν διαβήτη» λέει ο Μπραντ. «Η σύγχρονη γατοτροφή περιέχει υδατάνθρακες σε ποσοστό 20% . Οι γάτες δεν είναι συνηθισμένες σε αυτό, δεν μπορούν να το διαχειριστούν». Ό,τι δεν μπορούν να γευτούν αυτοί οι κυνηγοί των προαστίων ίσως τους βλάπτει. Αλλά αυτό σημαίνει επίσης πως οι περισσότεροι ιδιοκτήτες γατών δε χρειάζεται να ανησυχούν μήπως η ψιψίνα τους αρπάξει το γλυκό. πηγή: newsbeast.gr
