Γράφει ο Δημήτρης Γαρούφας
Για την θλιβερή επέτειο άλωση της Πόλης αναδημοσιεύω (από το βιβλίο μου «Οι Σαρακατσάνοι ομογενείς μας στη Βουλγαρία και
την περιοχή Σκοπίων» εκδ.Αφων Κυριακίδη-Θεσ/νίκη 1992) σήμερα ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό τραγούδι των Σαρακατσάνων της Βουλγαρίας που αποκλεισμένοι για 200 χρόνια στη μέση της Βουλγαρίας κρατούν ζωντανή την εθνική παράδοση. Το τραγούδι καταγράφηκε σε χωριό της περιοχής της πόλης Σλίβεν της Βουλγαρίας όπου ζουν χιλιάδες Σαρακατσάνοι και δείχνει τον πόνο του Ελληνισμού αλλά και την ενότητα της παράδοσης μας :
Πέρα ψηλά στον Όλυμπο, στον Αϊ-Λιά στη ράχη
Κάθεται αητός δικέφαλος, κάθεται στο προσήλιο,
Κρατούσε και στα νύχια του ανθρώπινο κεφάλι.
Κι΄ άλλος αητός που διάβαινε τον εκαλημερίζει:
-Μπράτιμε μ΄ τίνος είν αυτό το μαύρο το κεφάλι
Και το τηράς παράλυπα και χύνεις μαύρα δάκρυα;
-Βλαμη μ΄ τώρα που με ρώτησες θα σου το μαρτυρήσω.
Εψές, προψές που διάβαινα της Πόλης τα μπουγάζια
Είδα την Πόλη τούρκεψε, Τούρκοι διαβαίνουν μέσα
Και τον δικό μας Βασιλιά κομμένο το κεφάλι,
Κομμένο και το πέταξαν εκεί σε μια κολώνα.
Τούρκοι το τρουϊρίζανε και το περιγελούσαν..
Ξάμωσα με τα νύχια μου, ξάμωσα και το πήρα..»
*Δικηγόρος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
