Πολλοί αρνούνται διάφορα ολοκαυτώματα. Δικαίωμά τους επιμένω εγώ. Ούτε ποινικές διώξεις ούτε τίποτε.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[ΣΗΜ: επί χούντας εδιώκετο όποιος ισχυριζόταν ότι δεν είχαμε δημοκρατία. Είχαμε δημοκρατία, επειδή δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε την ανυπαρξία της;]. Εγώ, πάντως, αρνούμαι να φορέσω ζουρλομανδύα και ελπίζω αυτή η βούλησή μου να μη διώκεται ποινικώς. Εξηγούμαι:
Ο κυρ-Σταύρος κήρυξε από χθες πανστρατιά για την ανασυγκρότηση της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης», ενώ η RealNews άρχισε, λέει, το ξεβράκωμα της Χρυσής Αυγής με πρώτο μενού δηλώσεις του τέως μέλους τής εν λόγω παράταξης Περίανδρου, κατά τον οποίο η Χ.Α. δεν έχει «αρχές, αξίες και αρετές». Σκέφτηκα ότι όποιος έχει αρχές, πρέπει να έχει αξίες, αλλά και αρετές. Όποιος έχει αρχές, δεν μπορεί να μην έχει αρετές και αξίες. Κι΄ όποιος έχει αξίες, δεν μπορεί να μην έχει αρχές και αρετές. Άρα, απλώς ταυτολογούμε για να μπουρδολογούμε.
Ποιές αξίες, αρχές και αρετές έχει να επιδείξει άραγε η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, η οποία πρέπει να ανασυγκροτηθεί; Του Άκη, του Μαντέλη, του Τσουκάτου, του Παπαντωνίου, του Παπαϊωάννου, του Σκανδαλίδη, του Πρωτόπαππα, της Βασούλας, του Μόσιαλου, του Γερουλάνου, του Δακρυοχοΐδη, του Παπουτσή, του Σηφουνάκη, της Χριστοφιλοπούλου, της Αννούλας, της Φώφης, του Κάρολου, του Πάχτα, του Ραγκούση και φυσικά του Γιωργάκη και του Απαπαπαπαπακωνσταντίνου; Ποιού ρε γαμώ το; Ή μήπως του Βενιζέλου, ο οποίος συνεντευξιαζόμενος στο Crash είπε: «Αποτελεί βαθιά εθνική προσβολή η παρουσία ύπατης αρμοστείας στην Αθήνα». Χωρίς καμμία αυτοκριτική, χωρίς αιδώ. Ώπα ρε μεγάλε. Ξέχασες συ ο αρχιδημοκράτης ότι είχες διακηρύξει από του βήματος της Βουλής το περίφημον «Ευτυχώς που είμαστε υπό έλεγχο»;
Ο Σαμαράς, της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, δήλωσε ότι διορθώνει τα λάθη που έχουν γίνει, χωρίς να αποκαλύπτει ποιοί έκαναν τα λάθη, ποιά είναι τα λάθη και τί είναι ακριβώς αυτό που κάνει για να διορθώσει τα λάθη που εμείς οι αόμματοι δεν το βλέπουμε. Και ενώ η τρόικα αναγνωρίζει τα λάθη της, εκείνος συνεχίζει να τα εφαρμόζει, αντί να τα διορθώνει. Τώρα ετοιμάζεται να άρει την αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Σκέφτηκε ότι αυτό μπορεί να είναι ένα λάθος, όπως όλα τα άλλα που έγιναν και μας οδήγησαν στο σημερινό ολοκαύτωμα; Ή μήπως αποτελεί διόρθωση του λάθους της αναστολής; Αλλά, πρωτίστως, δεν μας λέει σε τί αποσκοπεί η άρση της αναστολής. Ποιόν εξυπηρετεί; Τις τράπεζες; Αν είναι έτσι, διερωτήθηκε αυτός και οι λοιποί ηγήτορες, αν για την ύπαρξη κόκκινων δανείων ευθύνονται και οι τράπεζες; Δεν έχουν ακούσει ότι έχουν δει το φως της δημοσιότητος περιπτώσεις, όπου ένας πολίτης με μισθό € 2000 έχει λάβει συνολικώς δάνεια ύψους € 400.000; Διερωτήθηκαν ποτέ αυτοί που σήμερα διορθώνουν τα λάθη των άλλων, τα οποία οι ίδιοι έβλεπαν, αλλά αποδέχονταν, ποιός και με ποιά κριτήρια έδωσε αυτά τα δάνεια; Αυτά τα λάθη των τραπεζών γιατί δεν τα διορθώνουν υπέρ των καταναλωτών και όχι υπέρ των τραπεζών;
Για ποιες αξίες, αρχές και αρετές μιλάμε λοιπόν; Της αρπαχτής, της ρεμούλας, της ασυδοσίας, της απάτης, των παράνομων διορισμών και της ατιμωρησίας; Της εκ των υστέρων νομιμοποίησης παράνομων διορισμών και πληρωμών; Της ανάθεσης έργων και προμηθειών με τη μέθοδο της «απ’ ευθείας ανάθεσης»; Της διάσπασης των μεγάλων έργων σε μικρά, ώστε να μπορούν να τα αναθέτουν στους κολλητούς με απ’ ευθείας ανάθεση βάσει νόμου που οι ίδιοι ψήφισαν προς διευκόλυνσή τους; Της μείωσης μέχρι και 60% του «χαρατσιού» της ΔΕΗ στις μεγάλες ιδιοκτησίες των μελών του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος; Της νομιμοποίησης των αυθαίρετων οικοδομικών μεγαθήριων του ίδιου συμπλέγματος; Ποιά αρετή, ποιά αξία και ποιά αρχή ενυπάρχει σ’ όλες αυτές τις μεθοδεύσεις παρανομίας και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος; Ποιές αξίες, αρχές και αρετές διακρίνει κάθε κυβέρνηση που περιορίζεται στην ανεπιτυχή προσπάθεια επίλυσης προβλημάτων που η ίδια δημιουργεί;
Για να μην ασχολούμαστε, όμως, πολύ μ’ αυτά τα τετριμμένα, πετάνε οι δημοκράτορες στην αρένα και ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο συνοδευόμενο από 4 διαφορετικές κομματικές προτάσεις και αρχίζουμε να ασχολούμαστε με τον ανύπαρκτο ρατσισμό μας και την αόρατη ξενοφοβία μας.
Και πάνω που όλος ο κόσμος έχει στριμώξει για τα καλά τη Ρεπούση και της ρίχνει κάτι σβουριχτά ντιρέκτ και άπερκατ που της έρχεται λιποθυμία, νάσου κι’ ο μικρός Ηλίας αρνητής του ολοκαυτώματος των Εβραίων. Παιδί μου Ηλία, τα ολοκαυτώματα δεν είναι θέμα ποσού, αριθμών. Είναι θέμα αρχής. Να δεχθώ ότι οι εξολοθρευθέντες Εβραίοι δεν ήταν 6 εκ., αλλά μόνο 5 εκ. ή μόνο 4 εκ. Να δεχθώ ότι ήταν 100.000 μόνον. Ωραία ως εδώ. Ο αριθμός έχει σημασία ή ο φρικτός θάνατος που βρήκαν αυτοί οι άνθρωποι στα κρεματόρια, στα λουτρά με κυάνιο και στα εργαστήρια, όπου τα ξανθά κτήνη έκαναν ιατρικά πειράματα πάνω σε ανθρώπινα σώματα που άφηναν την τελευταία τους πνοή μέσα σε φρικτούς πόνους; Ο αριθμός έχει σημασία ή η μεθοδικότητα και το σύστημα, με το οποίο τα χιτλερικά γουρούνια έστελναν αυτούς τους ανθρώπους στο θάνατο; Είχαμε κι΄ εμείς πολλά μικρά ολοκαυτώματα την περίοδο 1941-1944. Σήμερα έχουμε την επέτειο του ολοκαυτώματος του Διστόμου. Χάσαμε 800.000 ανθρώπινες ψυχές στην Κατοχή. Αλλά οι απώλειες δεν ήταν οργανωμένες με μέθοδο και σύστημα. Ήταν ειδεχθή αντίποινα ενός πανίσχυρου στρατού εναντίον άμαχου πληθυσμού. Ήταν τα αποτελέσματα συγκυριών και αποφάσεων της στιγμής από ανθρωπόμορφα τέρατα. Δεν ήταν θηριωδίες βάσει προγράμματος εκπονηθέντος για τον αφανισμό μίας συγκεκριμένης φυλής με κεντρική διοίκηση, οργάνωση, εφαρμογή και εποπτεία.
Κι’ όλα αυτά αποδεικνύονται από αντικειμενικές πηγές και με αδιάσειστα στοιχεία Ηλία. Δεν είναι του τύπου «Κάποιος μου είπε ότι κάπου κάποιοι σκότωσαν κάμποσους ανθρώπους». Θα ήσουν μάγκας, αν μου έλεγες ότι τη χώρα μας εξακολουθούν να διοικούν οι απόγονοι των δοσίλογων της Κατοχής. Ή, θα ήσουν ακόμη πιο μάγκας, αν έλεγες ότι δεν αναγνωρίζεις κανένα ολοκαύτωμα των Εβραίων, μέχρι ν’ αναγνωρίσει το Ισραήλ τη γεννοκτονία των Ποντίων. Αλλά κάτι τέτοια ούτε που περνούν απ’ το μυαλό σου. Εσύ, λοιπόν, εκτρέφεις τις Ρεπούσηδες και οι Ρεπούσηδες τρέφουν εσένα. Κι’ οι δυο μαζί βλέπετε το δέντρο και χάνετε το δάσος. Χάνετε τον ελληνικό λαό που οδηγείται νομοτελειακά στον αφανισμό. Ήδη 4.000 έχουν αποδημήσει αυτοχειριασθέντες. Οι αποπειραθέντες να αυτοκτονήσουν είναι 20.000 περίπου με βάση τις στατιστικές, αφού οι περιπτώσεις των δεν καταγράφονται επισήμως. Δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας πεθαίνουν ελλείψει φαρμάκων και περίθαλψης, αλλά και αυτοί δεν καταγράφονται ως θύματα του Μνημονίου και της εγκληματικής πολιτικής της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης που συνεχίζει το έργο της πρώτης.
Έτσι, λοιπόν, μετά από 100 χρόνια κάποιοι θα λένε στα σοβαρά ότι την περίοδο 2009-2013 επιτελέσθηκε η μεγαλύτερη δημοσιονομική εξυγίανση και προσαρμογή στην παγκόσμια ιστορία χάρη σε 173 πεφωτισμένους ανθρώπους που έφεραν την τρόικα στην Ελλάδα. Άλλοι, όμως, θα λένε ότι την περίοδο 2009-2013 συντελέσθηκε το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος ενός ολόκληρου λαού μετά το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ένας λαός υπέφερε τα πάνδεινα με βάση πρόγραμμα που εκπόνησαν οι ξένες τοκογλυφικές δυνάμεις και εφάρμοσαν μεθοδικά, βασανιστικά, σαδιστικά και στο ακέραιο οι ντόπιοι λακέδες τους που ανήκαν στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Εμείς, τότε, Ηλία, θα τους κοιτάμε από ψηλά και θα απορούμε που θα υπάρχουν αρνητές του ολοκαυτώματος του ελληνικού λαού. Θα είναι μαζί μας όλοι οι πρωταγωνιστές της σημερινής θηριωδίας, αλλά καθήμενοι εξ αριστερών του Πατρός. Μεταξύ αυτών και ο Καρατζαφύρερ που επιμένει να είναι η συγκολλητική ουσία. Που κάθε φορά που είναι στην απ’ έξω θυμάται ότι πρέπει να ενωθούμε όλοι για να αντιμετωπίσουμε τα «μεγάλα προβλήματα» και τις «σύγχρονες προκλήσεις». Εμείς, όμως, θα ξέρουμε ότι κάτι ετοίμαζε εις αντίδωρον της συχνότητος πανελλήνιας εμβέλειας που του χάρισε το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα και ότι το μόνο που τον ενδιέφερε είναι η πάρτη του. Ακριβώς όπως συμβαίνει με όλους τους άλλους που επιμένουν να μας σώζουν, ενώ εμείς δεν γουστάρουμε. Αλτρουϊστές οι άνθρωποι. Θα βρίσκονται και αυτοί εξ αριστερών του Πατρός, αλλά τί να το κάνω; Θα είναι πολύ αργά για όλα τα θύματά τους που δεν θα βρουν δικαίωση σε τούτη τη ζωή. Σεβασμός, λοιπόν, Ηλία σε όσους έχασαν τη ζωή τους και μάλιστα με φρικτό τρόπο, επειδή έτσι αποφάσισαν μερικά απάνθρωπα μιαρά γουρούνια από τον Κεμάλ μέχρι τον Χίτλερ και τον Γιωργάκη.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
