Ανέκαθεν η μεταλλευτική συνδεόταν με την πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη της ανθρωπότητας προσφέροντας τις πρώτες ύλες που σχεδόν πάντοτε αποτελούσαν προϋπόθεση ισχύος ενός κυρίαρχου λαού.
Η εργασία στα μεταλλεία ήταν πάντοτε σκληρή και αρχικά αποτελούσε καταναγκαστική εργασία των δούλων προς όφελος των κυρίων τους και δεν είναι τυχαίο που ο Απόστολος Παύλος στην προσευχή του μεταξύ άλλων προσευχόταν και για τους “εν μετάλλοις”. Σήμερα η τεχνολογία έχει υποκαταστήσει την ανθρώπινη μυϊκή δύναμη με μηχανές και οι άνθρωποί καλούνται: Να χειριστούν τα μηχανήματα, χωρίς αυτό να θεωρείται εύκολο, Να τα συντηρήσουν , Να σχεδιάσουν την παραγωγή, Να φροντίσουν για τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον και τέλος, Να διαθέσουν τα προϊόντα για να ζήσουν καλύτερα.
Οι ανάγκες του σύγχρονου πολιτισμού δημιουργούν τη ζήτηση για αυτά τα προϊόντα και ο καθένας από εμάς που συμμετέχει στον πολιτισμό με την απαίτηση του για αυτοκίνητο, βενζίνη, σπίτι, τηλεόραση, κινητό, ψυγείο, πλυντήριο, ηλεκτρισμό, οικιακά σκεύη και κοσμήματα είναι ουσιαστικά ηθικός αυτουργός αυτής της ζήτησης που αυξάνει την τιμή τους, δημιουργεί διεθνή ανταγωνισμό και αιματηρές συρράξεις για την κατοχή τους σαν μεταλλευτικά αποθέματα ή σαν έτοιμα προϊόντα.
Οι φοιτητές Μηχανικοί Μεταλλείων και Μεταλλουργοί του ΕΜΠ, απόφοιτός της Σχολής των οποίων είναι και ο γράφων, με 20 χρόνια εμπειρία στα μεταλλεία και άλλα 20 στην εκπαίδευση των Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του ΠΚ, θα πρέπει να έχουν πλήρη συνείδηση της αποστολής τους αν δεν θέλουν να κατηγορηθούν ότι κατέχουν την ιδιότητα τους από σπόντα του εκπαιδευτικού συστήματος που δημιούργησαν διεφθαρμένοι πολιτικοί της παρακμιακής αυτής χώρας με το όνομα Γραικία (Greece).
Επίσης, οι διαμαρτυρόμενοι ενάντια στη δημιουργία μεταλλείων, που λειτουργούν σύμφωνα με τις σύγχρονες προδιαγραφές της μεταλλευτικής και περιβαλλοντικής τεχνολογίας, παρασυρμένοι από λαϊκιστές πολιτικούς που διεκδικούν το προνόμιο διαχείρισης του εθνικού πλούτου έναντι των λαίμαργων σημερινών κατόχων της, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο μόνος ειλικρινής τρόπος αντίστασης θα ήταν η αποχή τους από όλα αυτά τα αγαθά που αναφέρθηκαν ώστε να μην κατηγορηθούν και οι ίδιοι ως ηθικοί αυτουργοί της απαίτησης για παραγωγή πρώτων υλών.
Βεβαίως κανείς δεν θα μπορούσε να απαιτήσει κάτι τέτοιο από αυτούς τους ανθρώπους στην περιοχή των οποίων διενεργείται η μεταλλευτική δραστηριότητα. Παλαιότερα, παρά το ότι οι συνθήκες εργασίας και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις ήταν πραγματικά άσχημες, εντούτοις θεωρούντο τυχεροί έναντι των κατοίκων άλλων περιοχών διότι, όχι μόνο εξασφάλιζαν εργασία αλλά είχαν κοινωνική και ιατρική περίθαλψη. Σήμερα οι απαιτήσεις της ζωής είναι διαφορετικές και τα απαιτούμενα προσόντα για εργασία δεν είναι πλέον αυτά του ανειδίκευτου εργάτη, αλλά του έμπειρου τεχνίτη και του ειδικευμένου επιστήμονα. Ακόμη και οι περιβαλλοντικές απαιτήσεις για μία βιώσιμη ανάπτυξη είναι περισσότερο αυστηρές και είναι δουλειά των ειδικευμένων επιστημόνων μηχανικών να τις εξασφαλίσουν. Κατά εκατοντάδες εισέρχονται τα Ελληνόπουλα στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων και Μεταλλουργών του ΕΜΠ και αυτή των Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του ΠΚ, ενώ πολλά από αυτά προέρχονται από μεταλλευτικές περιοχές.
Η σωστή διαχείριση των ορυκτών πόρων απαιτεί μόρφωση, πνευματική καλλιέργεια, κοινωνική συνείδηση και ένα πολιτικό σύστημα σχεδιασμένο προς όφελος του λαού και όχι των αρπακτικών που λυμαίνονται τον τόπο με το πρόσχημα της δημοκρατικής πλειοψηφίας που τους εξασφαλίζει ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα. Χρόνια τώρα οι εκάστοτε κυβερνήσεις και υπουργοί αντί να δημιουργήσουν το θεσμικό πλαίσιο για μία σωστή και δίκαιη συνεργασία μεταξύ των ιδιωτικών μεταλλευτικών επιχειρήσεων, του κράτους και της τοπικής κοινωνίας, συντηρούν αδιαφανείς και γραφειοκρατικές συνθήκες αδειοδότησης και όρων τεχνικής και οικονομικής λειτουργίας ώστε να εξασφαλίζουν μίζες και κομματικά οφέλη εκβιάζοντες και εκβιαζόμενοι από τους ιδιώτες που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στον κλάδο.
Ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο που να καθορίζει την αντιπαροχή (royalties) που υποχρεούται να πληρώσει στο δημόσιο ο εκμεταλλευόμενος ένα μη ανανεώσιμο αγαθό, όχι για να την γλυτώσει ο ιδιώτης επιχειρηματίας αλλά για να την εισπράξουν οι κυβερνώντες υπό μορφή κρυφών παροχών που τους εξασφαλίζουν την παραμονή τους στην εξουσία, όπως μίζες και ρουσφέτια ανάλογα με το σύστημα. Σήμερα ισχύει το 4-2-1 ( 4 μερίδια η ΝΔ, 2 το ΠΑΣΟΚ και 1 η ΔΗΜΑΡ, πηγή ΝΕΤ2 Πρωινή Γραμμή).
Αποτελεί εθνική αυτοκτονία όταν οι αντιπολιτευόμενοι δημιουργούν εχθρικό κλίμα ενάντια στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και δείγμα παράνοιας η υποστήριξη μιας τέτοιας πολιτικής από νέους φοιτητές μεταλλειολόγους που σπουδάζουν με έξοδα του αιμοσταγούντα φορολογούμενου πολίτη. Βεβαίως και πρέπει να εκδιωχθούν οι καπηλευτές της εξουσίας, όχι όμως παραγνωρίζοντας τους φυσικούς όρους που είναι απαραίτητοι για την υγειά ανάπτυξη της χώρας. Όσο δεν διευκρινίζουμε το πρόβλημα που είναι η διαφθορά η οποία εμποδίζει την πραγματική ανάπτυξη και το μεταθέτουμε σε λαϊκίστικα σλόγκαν ενάντια στις πραγματικές συνθήκες ανάπτυξης, τόσο τα πράγματα συσκοτίζονται προς όφελος των σκοτεινών δυνάμεων που συντηρούνται στην εξουσία. Πείτε ΝΑΙ στην ανάπτυξη και ΟΧΙ στη διαφθορά και το ξεπούλημα.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Μηχανικός Μεταλλείων και Μεταλλουργός
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
