Του Βαγγέλη ΜωυσήΚατανοώ απόλυτα το σοκ που υπέστησαν εκατοντάδες συνάδελφοι δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί υπάλληλοι από την κυβερνητική απόφαση, να
αντικατασταθεί η σημερινή ΕΡΤ, από έναν διαφορετικό δημόσιο οργανισμό ραδιοτηλεόρασης που θα στελεχωθεί με διαδικασίες ελεγχόμενες από το ΑΣΕΠ.
Κατανοώ ακόμα και εκείνους, που επικαλούμενοι την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατία ζητούν στο πιάτο, το κεφάλι όποιου έχει άποψη διαφορετική από την δική τους… Εγώ θα τολμήσω να εκφράσω τη δική μου.
Κάποιοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ είναι φίλοι μου. Και κάποιοι, είτε φίλοι μου είτε όχι, είτε ιδεολογικοί μου «αντίπαλοι» είτε όχι, τιμούσαν και τιμούν τη δημοσιογραφία, την ενημέρωση, αλλά και τους τηλεθεατές που τους πλήρωναν.
Πολλοί άλλοι δεν το έκαναν όμως… Και το ξέρουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, που πολλάκις το υπογράμμισαν.
Θα μπορούσα να συμφωνήσω για το φαινομενικώς «άκομψον»… της ξαφνικής ανατροπής όσων ξέραμε για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Θα μπορούσα να συμφωνήσω ακόμα και στην παρατήρηση ορισμένων φίλων και συναδέλφων, ότι και το τελευταίο 12μηνο υπήρξαν συμπτώματα των ιδίων παθογενειών που καλείται αυτό το ξαφνικό «νυστέρι» να θεραπεύσει.
Ωστόσο, το νυστέρι μπαίνει. Και δεν είναι δυνατόν να μην παρατηρήσουμε, πως κάποιοι, έκαναν το «άκομψο» να μοιάζει μονόδρομος, θεωρώντας, πως καμία κυβέρνηση δεν δικαιούται να διανοηθεί, ότι μπορεί να αγγίξει τα προκλητικά προνόμια της ΕΡΤ, την οποία αντιμετώπιζαν ως ιδιοκτησία τους.
Οι περισσότεροι από αυτούς που σήμερα μιλούν οργισμένα περί «λουκέτου» και ανακαλύπτουν την «δυνατότητα αναδιάρθρωσης εν λειτουργία», είναι οι ίδιοι που με κάθε ευκαιρία, βάζανε «λουκέτο» στην ΕΡΤ, εξυπηρετώντας μικροκομματικές και συντεχνιακές σκοπιμότητες, για να σταματήσουν κάθε αναδιάρθρωση εν λειτουργία...
Συμφωνούν ξαφνικά, στην ανάγκη αναδιάρθρωσης και εξυγίανσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης παραδεχόμενοι –ουσιαστικά- την ύπαρξη των παθογενειών που επέβαλλαν την αλλαγή πλεύσης.
Την ίδια ώρα, στον ιδιωτικό τομέα χιλιάδες δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί υπάλληλοι, υπηρετούν την ενημέρωση σε εφημερίδες, ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς και διαδίκτυο, υπό πραγματικά αντίξοες συνθήκες και δίχως ασφαλιστικές καλύψεις. Εκατοντάδες κι εκεί οι απολύσεις. Χωρίς να ανοίξει ρουθούνι… Για να μην αναφέρω τις απολύσεις στα …επίσημα κομματικά ΜΜΕ της Αριστεράς για τις οποίες ουδείς συνδικαλιστοπατέρας οργάνωσε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.
Η παρατήρηση πολλών, ότι οι παθογένειες δεν έλειψαν και το τελευταίο 12μηνο, δεν μπορεί να επαρκεί ως επιχείρημα για να μην αλλάξει –πάλι- τίποτα.
Σκέφτομαι, ότι οι φίλοι και συνάδελφοι της ΕΡΤ, θα πρέπει να προβληματιστούν από την μεγάλη απήχηση που βρίσκει η απόφαση της κυβέρνησης, η οποία απήχηση είναι ορατή στο διαδίκτυο, στα social media αλλά και στα εκατοντάδες σχόλια κάτω από διαδικτυακά ρεπορτάζ, όπως εδώ και εδώ.
Σκέφτομαι πως θα έπρεπε να προβληματίσει τους συναδέλφους το γεγονός, ότι κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό ο «κόσμος» που έσπευσε έξω από τα κτίρια της ΕΡΤ για να «συμπαρασταθεί», ήταν οργανωμένες ομάδες του ΠΑΜΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κάτι υποψήφιοι «κουκουλοφόροι» που κινητοποιήθηκαν από την παρακίνηση του Indymedia.
Σκέφτομαι ότι θα έπρεπε επίσης να προβληματίσουν κάτι τέτοιες αναρτήσεις του Indymedia: «Χρειάζεται άμεσα να έρθει περισσότερος κόσμος από !@ 9:30, Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013 στην ΕΤ3, γιατί έχουν μείνει μετά βίας 30 άτομα αυτή τη στιγμή και υπάρχει κίνδυνος αστυνομικής επέμβασης. Η συνέλευση έχει αποφασίσει να κρατήσει την κατάληψη».
Σκέφτομαι ότι μεγάλο ποσοστό από τους συγκεντρωμένους έξω από την ΕΡΤ, είναι αυτοί που την έβριζαν επί χρόνια ως άντρο «κομματόσκυλων», που την αποκαλούσαν έως πρόσφατα «φερέφωνο» όταν έπαιζε άποψη της ΝΔ, ενώ την αντιμετώπιζαν ως μετερίζι ανεξαρτησίας, κάθε φορά που αναπαρήγαγε την επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ, ή του ΠΑΣΟΚ παλιότερα. Οι ίδιοι, μπορεί να πανηγύριζαν αν η ίδια απόφαση είχε ληφθεί από κάποιον άλλον και όχι από τον Αντώνη Σαμαρά.
Σκέφτομαι ότι οι ίδιοι που καταγγέλλουν κακοδιαχείριση και σπατάλες σε εξωτερικές παραγωγές, σώπαιναν επί χρόνια, όταν το χρήμα για τις εξωτερικές παραγωγές, ή για τις αργομισθίες, όδευε νομίμως (και ηθικώς;) προς τσέπες φίλων και συναδέλφων…
Σκέφτομαι ότι αυτοί που μιλούν για προάσπιση της δημοσιογραφίας και του πλουραλισμού, είναι αυτοί που μετέτρεψαν την Ραδιοφωνία της ΕΡΤ σε ένα απολύτως μεροληπτικό ραδιόφωνο με το σύνολο των εκπομπών της ενημερωτικής ζώνης να αναπαράγει σχεδόν αποκλειστικά την επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ, ή ενίοτε και του indymedia…
Σκέφτομαι, επίσης, ότι δυστυχώς, πολλοί από αυτούς που σήμερα ζητούν την «αναδιάρθρωση και εξυγίανση της ΕΡΤ εν λειτουργία», είναι οι ίδιοι που πρωτοστατούσαν στην υπονόμευση κάθε απόπειρας άσκησης πολιτικής σ` αυτή την κατεύθυνση.
Είναι αυτοί που:
Έβαζαν «λουκέτο» με απεργίες κάθε λίγο και εξαφανίζοντας την ΕΡΤ από τον «χάρτη» της ενημέρωσης, με αίτημα –μεταξύ άλλων- ακόμα περισσότερες προσλήψεις.
Έβαζαν «λουκέτο» με απεργίες και με καταγγελίες περί δήθεν λογοκρισίας, κάθε φορά που τολμούσε η διοίκηση της ΕΡΤ να ασκήσει το δικαίωμά της να διοικεί, διαμορφώνοντας διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό που είχαν συνηθίσει όσοι θεωρούσαν την ΕΡΤ «ιδιοκτησία» τους βάσει… χρησικτησίας!
Είχαν καταντήσει η ΕΡΤ, να είναι μια επιχείρηση, στην οποία οι προϊστάμενοι που είχαν την διοικητική ευθύνη, λογοδοτούσαν για κάθε διοικητική απόφαση στους υφιστάμενους. Και το να αποφασίσει κάποιος αν θα κάνει εκπομπή ο Γιώργος και όχι ο Γιάννης –έλεος πια- δεν είναι λογοκρισία. Διότι με την ίδια λογική, κάποιοι ασκούν λογοκρισία σε βάρος του Γιάννη ευνοώντας τον Γιώργο. Αυτή είναι η «καλή» λογοκρισία όμως, διότι συμφωνεί με τις ιδιοκτησιακές τους αντιλήψεις.
Έβαζαν «λουκέτο» αντιδρώντας στις προθέσεις να καταγράφεται η παρουσία των εργαζομένων με ηλεκτρονικό τρόπο, μην τυχόν και αποκαλυφθούν με αδιαμφισβήτητο τρόπο οι αργομισθίες (που κατήγγειλαν ακόμα και συνάδελφοι της ΕΡΤ). Αποτέλεσμα; Να υπάρχουν άφαντοι δημοσιογράφοι που πληρώνονται (λαμβάνοντας και υπερωρίες) χωρίς να έχουν εμφανιστεί τα τελευταία 10 χρόνια.
Αντιδρούσαν στην υλοποίηση σχεδίων εκσυγχρονισμού, που προέβλεπαν π.χ. τη λειτουργία ενός λογιστηρίου αντί για 6!!!
Καλοδέχτηκαν την υπερφόρτωση της ΕΡΤ με μεγαλύτερα λειτουργικά κόστη, όπως έγινε με την μετατροπή όλων των δημοσιογράφων (ακόμα και των ανταποκριτών του εξωτερικού), «εσωτερικούς συντάκτες», 6ωρης απασχόλησης, αυξάνοντας όμως υπερβολικά το κόστος των υπερωριών.
Αντιδρούσαν εδώ και 8 χρόνια στην καταγραφή των παγίων (της περιουσίας) δηλαδή της εταιρίας και κανείς να μην γνωρίζει τι πραγματικά ανήκει στον ελληνικό λαό, και τι έχει ήδη, λεηλατηθεί…
Σ` αυτά δεν απαντά κανείς. Κανείς όμως…
Οι ίδιοι που κάνανε γαργάρες κάθε φορά που ΣΥΡΙΖΑ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ συνέπιπταν σε ψηφοφορίες στη Βουλή, αναλώνονται τώρα στο γεγονός, ότι η Χρυσή Αυγή μπορεί να στηρίξει την πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Τι υποκρισία… Αφόδευσε η φοράδα στο αλώνι για το τι θα κάνουν οι νεοναζί…
Σήμερα κατηγορούν την κυβέρνηση οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, ότι δεν επέλεξε τη λύση της αναδιάρθρωσης εν λειτουργία, την οποία όμως οι ίδιοι –όπως προανέφερα- πολεμούσαν λυσσαλέα.
Θα αποδέχονταν άραγε μια αναδιάρθρωση σε λειτουργία, με δραστική μείωση του προσωπικού; Φυσικά όχι. Διότι εδώ και δεκαετίες, αναμασούν συνταγές για ομελέτα… χωρίς αυγά.
Και βέβαια, αυτό που όλοι τους επιμένουν να υποβαθμίζουν, είναι πως ούτε η χώρα θα μείνει δίχως Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, ούτε οι συχνότητες θα μείνουν απροστάτευτες.
Απλώς, δεν θα είναι αυτή η ραδιοτηλεόραση, την οποία αντιμετώπιζε ως ιδιοκτησία του ένα συντεχνιακό κατεστημένο…
Το κακό είναι πως μαζί με τα πολλά «ξερά» στη διαδικασία αυτή, μοιάζουν να καίγονται και ορισμένα «χλωρά».
Όμως, ισχύει πραγματικά αυτό;
Όχι, αν η κυβέρνηση αντέξει την πίεση του ραδιοτηλεοπτικού κατεστημένου και αποδείξει ότι εννοεί αυτά που πρεσβεύει για έναν νέο φορέα ακομμάτιστο και πραγματικά αντικειμενικό;
Αν οι κύριοι πολιτικοί υπεύθυνοι του πολυδάπανου γιγαντισμού της ΕΡΤ (και εννοώ τις ιστορικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ) δεν αποφασίσουν να θυσιάσουν την κυβερνητική συνοχή, στο βωμό της εξυπηρέτησης συντεχνιών που οι ίδιοι εξέθρεψαν…
Τότε, υπάρχει ελπίδα, να δημιουργηθεί άμεσα μια νέα δημόσια ραδιοτηλεόραση που θα αποκαταστήσει την αδικία σε βάρος των «χλωρών»…
Ειδάλλως, ίσως καθυστερήσει μέχρι να δώσει το «πράσινο φως» η ίδια η κοινωνία δια της κάλπης.
Η Ελλάδα και ο απανταχού Ελληνισμός έχουν ανάγκη της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης. Και πρέπει να την ανακτήσουν το συντομότερο δυνατόν…
* Ο Βαγγέλης Μωυσής είναι Υπεύθυνος Τύπου της Διοικούσας Επιτροπής Θεσσαλονίκης της ΝΔ
