Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας επιχείρησαν χθες με τις ομιλίες τους σε εσωτερικό ακροατήριο την πρώτη κατ ουσία μετωπική αντιπαράθεση τους- μια πρόβα τζενεραλε- από τις πολλές
που θα υπάρξουν- στην μελλοντική εκλογική αναμέτρηση τους.
Το πρώτο πεδίο αντιπαράθεσης είναι φυσικά το Μνημόνιο. Ο Πρόεδρος της ΝΔ κατηγόρησε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι δια του Μνημονίου επιδιώκει την «φανταχτερή καταστροφή» της χώρας. Και ο κ. Τσίπρας ανταπέδωσε τα πυρά για πλήρη αποτυχία της πολιτικής του κ Σαμαρά και ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας. Παρουσιάστηκε λοιπόν το πρώτο δείγμα της πόλωσης «Μνημόνιο– Αντί-Μνημόνιο» που θα συνοδεύσει την μελλοντική εκλογική αναμέτρηση.
Το δεύτερο πεδίο αντιπαράθεσης είναι πολύ πιο επικίνδυνο και πολύ πιο ενδιαφέρον. Και οι δυο πολιτικοί αρχηγοί, για πρώτη φορά εν καιρώ Μνημονίου, έκαναν σαφέστατη αναφορά σ έναν τρίτο «πόλο», που και οι δύο τον ξορκίζουν, αλλά ο ένας προσπαθεί να τον ρίξει στην αγκαλιά του άλλου για να δικαιολογήσει την εμφάνιση του: Την Χρυσή Αυγή.
Ο κ. Σαμαράς, επιδιώκοντας τη συσπείρωση γύρω από το κόμμα του «αστέγων» ψηφοφόρων, μη αριστερών, ανεπιτρέπτως κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι με την συμπεριφορά του και τα λεγόμενα του «τροφοδοτεί» τον φόβο ψηφοφόρων που έτσι στρέφονται στους νεοναζιστές.
Και ο κ. Τσίπρας από την πλευρά του κάνει κάκιστη χρήση για τη χώρα της αύξησης των ποσοστών της ΧΑ σε δημοσκοπήσεις (σ.σ.: πολλές από τις οποίες το κόμμα του αμφισβητεί) κατηγορώντας τη ΝΔ ότι χαϊδεύει τους νεοναζιστές προκειμένου να αυξήσει τις ψήφους της.
Και οι δυο πολιτικοί αρχηγοί, χρησιμοποιώντας την ΧΑ ως «εργαλείο» μιας πολωτικής τακτικής στην οποία δείχνουν ότι έχουν αρχίσει να εξασκούνται από τώρα, εμμέσως αλλά σαφώς αποδέχονται τον κίνδυνο των ακροδεξιών και την αναμέτρηση μαζί τους στην επομένη εκλογική αρένα. Θα προσέφεραν και οι δύο μεγάλη υπηρεσία προς τους Έλληνες πολίτες αν έβρισκαν ένα κοινό τρόπο για την πλήρη απομόνωση αυτής της μικρής για την ώρα γάγγραινας. Μετά θα μπορούσαν να «σκοτωθούν « μεταξύ τους όσο τους αρέσει και αντέχουν..
Και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί έδειξαν με τις χθεσινές τοποθετήσεις τους να μην υπολογίζουν στα σοβαρά την παρουσία των μικρότερων ή και μικρότατων κομμάτων. Ο κ. Τσίπρας είχε ίσως ένα ελαφρυντικό αφού στόχος του αυτή την στιγμή είναι να διαμορφώσει την «ευρεία παράταξη» ενός «ενιαίου κόμματος» που ακόμα δεν έχει.
Ο κ. Σαμαράς , που έχει «ευρεία παράταξη», δείχνει να χρησιμοποιεί ως μέτρο της παραταξιακής δύναμης του και της πολιτικής ωριμότητας του την κυβερνητική συνεργασία του μετά τα αλλά δυο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αλλά σε κανένα σημείο της ομιλίας του δεν έδειξε διάθεση επανάληψης μιας τέτοιας συνεργασίας και στο μέλλον.
Και όμως , όλες οι ενδείξεις τείνουν στο αρχικό συμπέρασμα ότι και μετά τις επόμενες εκλογές θα τεθεί εκ νέου θέμα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα σε κόμματα, που λίγες συγκλίσεις θα έχουν με βάση την πολωτική γραμμή Μνημόνιο- Αντι-Μνημόνιο.
Το πραγματικό ζητούμενο όμως των επομένων εκλογών, όταν και όποτε αυτές έρθουν θα είναι το «μετά-Μνημόνιο».
Και στο πεδίο αυτό, ενδεχομένως θα πρέπει να συνυπάρξουν και κόμματα που τώρα ακονίζουν τα μαχαίρια τους για αναμετρήσεις στα ψηλά αλώνια.
Αν έχουν βεβαίως εξουδετερώσει προηγουμένως την γάγγραινα της ακροδεξιάς στον τόπο.
έγραψε η Κύρα Αδάμ στην εφημερίδα "Ελλάδα αύριο"
