Από τον πρώτο τυχόντα
Έλεγε, θυμάμαι πριν από 30 χρόνια περίπου, ο τότε υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, κύριος Χαραλαμπόπουλος, σε επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων γιατί δεν ..
σχολιάζει κάποια γεγονότα και πολιτικές, όπως έκαναν όλοι οι άλλοι υπουργοί και σύντροφοί του : "Το ό,τι δε μιλώ, δε σημαίνει ότι δεν έχω τι να πω..."
Ίσως αυτή η "ατάκα" του πράγματι λιγομίλητου συνεργάτη του τότε πρωθυπουργού, να έχει περισσότερη αξία σήμερα, που όλοι μιλάνε για όλα και για όλους, γνωρίζοντας ή μη. Λίγο η είσοδος της ιδιωτικής τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, λίγο η life style άσκηση της πολιτικής, λίγο η νεότερη γενιά των επικοινωνιολόγων που οφείλουν να κάνουν χρήση όλων των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας για τους πελάτες τους πολιτικούς (βλέπε facebook, twitter, αποστολή sms και mail ,και άλλα πολλά), λίγο η ύπαρξη χιλιάδων blog (γι'αυτό και με διαβάζετε τώρα...), λίγο το κυνήγι της δημοφιλίας και της αναγνωρισιμότητας από τους εν δυνάμει αξιολογητές της εκάστοτε υποψηφιότητας του κάθε πολιτευτή, ώστε να μπουν στις λίστες των ψηφοδελτίων, λίγο...
Ελάχιστες ώρες πριν τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών (19:30 Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013) που γράφεται αυτό το κείμενο, και όλοι, μα όλοι, έχουν μιλήσει πολύ. Πάρα πολύ. Και συ κάθεσαι και συλλογίζεσαι:
Ο Σαμαράς δεν θέλει εκλογές γιατί δεν μπορεί να βγει αυτοδύναμος. Ο Βενιζέλος φοβάται τον κατήφορο του κινήματος. Ο Κουβέλης το κόστος της συγκυβέρνησης. Ο Τσίπρας την "καυτή πατάτα" εάν τελικά τερματίσει πρώτος και δεν θα ξέρει τι να την κάνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Ο Κουτσούμπας έτσι και αλλιώς δεν φοβάται όπως και δεν φοβόταν τίποτε τα τελευταία 40 χρόνια το ΚΚΕ... Α, συγνώμη μόνο την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ που είναι ίδιο συνδικάτο. Ίσως οι μόνοι που θέλουν εκλογές να είναι ο Μιχαλολιάκος, ο Καρατζαφέρης και ο οικολόγος Βεργής, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τη δική του σκοπιά.
Εκτός και εάν όλο το σύμπαν έχει συνωμοτήσει ενάντια στις παραινέσεις της Τρόικας, της Commission, των αδελφών κρατών της Ε.Ε., της υπερατλαντικής συμμαχίας και όλης της εξωχώριας επιχειρηματικής κοινότητας και των εδώ συμβούλων τους και συνεργατών !!!! Αναρωτιέσαι, ήρθε η ώρα της επανάστασης της Ελλάδας ενάντια στις εντολές των δανειστών μας, η κοινωνική έκρηξη που περιμέναμε και κάποιοι ακόμα την περιμένουν, μήπως γίνει με καθοδηγητές τις ηγεσίες των πολιτικών σχηματισμών μας;
Δεν ξέρω τι θα βγει από τη σημερινή σύσκεψη. Ένα πράγμα ξέρω που το συζητάμε όλοι μας, ανεξάρτητα εάν είμαστε υπέρ ή κατά των ακολουθούμενων πολιτικών επιλογών και πράξεων : Η χώρα ΔΕΝ θέλει τώρα εκλογές.
Και όχι μόνο για οικονομικούς λόγους που πολλοί μπορεί να πουν ότι ας γίνουν εκλογές για να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής πρακτικής και διαπραγμάτευσης. Αλλά και γιατί δυστυχώς στη γειτονιά μας γίνονται πολλά και διάφορα υψηλής επικινδυνότητας γεγονότα, όπως η απορύθμιση στην Τουρκία, ο εμφύλιος στη Συρία, οι ταραχές στην Αίγυπτο, που δεν γνωρίζουμε τι προβλήματα μπορούν να μας μεταδώσουν, ενόσω εμείς προσπαθούμε να επαναλάβουμε το σκηνικό των περσινών εκλογών.
Μετά τιμής
Ο πρώτος τυχόν
