Τα έξι σημεία (στίξης) του Συνεδρίου της Ν.Δ.

(ή , τί κατάλαβα παρακολουθώντας τις εργασίες του). 

Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης 

Χαριτολογώντας προχτές έγραψα στο Facebook ότι νιώθω ως βετεράνος των συνεδρίων της Νέας Δημοκρατίας, αφού έχω καλύψει οκτώ από τα εννέα που ...
έχουν πραγματοποιηθεί (το πρώτο, το ιδρυτικό δεν το πρόλαβα, ήμουν πολύ μικρός).

Ως... βετεράνος λοιπόν της κάλυψής τους τολμώ να περιγράψω τις σημαντικότερες στιγμές τους, αλλά και τα συμπεράσματα, που προκύπτουν από τις εργασίες τους χρησιμοποιώντας τα έξι σημεία στίξης του γραπτού λόγου: 

1. Τελεία (.): Τελεία μπήκε στις εσωτερικές γκρίνιες και στους ψιθύρους που κυριάρχησαν τις ημέρες μετά στον ανασχηματισμό. Η ηγεσία κατέστησε σαφές ότι συνεργάζεται με τον... προαιώνιο αντίπαλο (το ΠΑΣΟΚ) γιατί αυτό επιβάλει το εθνικό συμφέρον. Είναι σαφές ότι πολλοί κατηγορούσαν τον Α. Σαμαρά ότι ανασταίνει το ΠΑΣΟΚ. Εξηγήθηκε ότι ακόμη κι αν αναστηθεί το ΠΑΣΟΚ αυτό θα γίνει σε βάρος, όχι της ΝΔ αλλά του ΣΥΡΙΖΑ! Στις ομιλίες και στα πηγαδάκια τα ηγετικά στελέχη ξεκαθάρισαν στην οργισμένη βάση ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Το κλίμα άλλαξε (όσο κι αν ήθελα να το εκμεταλλευτεί με τη γνωστή του δήλωση ο Μάκης Βορίδης). 

2. Κόμμα (,): Ένα κόμμα (και όχι κόμμα) μπαίνει ανάμεσα στη «Νέα Δημοκρατία» και τη «Νέα Ελλάδα»! Ο Σαμαράς και κατόπιν όλη η ηγετική ομάδα κατέστησαν σαφές ότι το εθνικό συμφέρον επιτάσσει το πρόταγμα της Παράταξης, ενός πλατιού πολιτικού μετώπου μέρος του οποίου, ως ραχοκοκαλιά θα αποτελεί η Νέα Δημοκρατία! Στο μέτωπο αυτό χωράνε όλοι, εκτός από τους Νεοναζί και τους μίζερους, είπε ο Σαμαράς για να τονίσει το άνοιγμά (και το κάλεσμά) του προς όλους τους Έλληνες. Αυτό αποτελεί και τη σημαντικότερη πολιτική ζαριά που ρίχνει ο πρωθυπουργός. Το αν θα του βγει θα το δούμε... 

3. Άνω τελεία: στο μέτωπο ενάντια στην κρίση. Οι ΝΔάτες αντιλήφθηκαν καλά ότι η ηγεσία τους εκτιμά πως η μάχη για την οικονομία δίνεται σε κάθε επίπεδο, με νίκες και ήττες, όπως οι υποθέσεις του ΤΑΡ ή της ΔΕΠΑ! Ωστόσο, είναι μία διαδικασία σε εξέλιξη. Και αυτό είναι το σημαντικό: οι προσπάθειες συνεχίζονται, δεν μπαίνει τελεία σε καμία... 

4. Το ερωτηματικό (;): Η στάση των... «μεγαλοσχημόνων»: Προς στιγμή δεν υπάρχει... κίνηση, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα κάποιοι από τους πρωτοκλασάτους του κόμματος να διαφωνούν με την πολιτική Σαμαρά και να θελήσουν κάποια στιγμή να το εκφράσουν! Πεδίο πάντως δεν διακρίνεται... Τουλάχιστον προς το παρόν. 

5. Άνω – Κάτω τελεία (:): Για το περιεχόμενο της πολιτικής και τις προτεραιότητες της Διακυβέρνησης: στο 9ο Συνέδριο ξεκαθαρίστηκε ότι η ΝΔ θα συνεχίσει να μάχεται για να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα δίχως να εμποδίζεται από παλιά στερεότυπα, κομματικές επιδιώξεις, κομματικά συμφέροντα, συντεχνιακές λογικές, εξυπηρετήσεις και οτιδήποτε θυμίζει το παλιό πολιτικό σκηνικό. Με τη λογική της «Νέας Ελλάδας», που σηματοδοτεί την Παράταξη και όχι το κόμμα, με το όχημα της δικομματικής κυβέρνησης (μαζί με το «μισητό» ΠΑΣΟΚ και όχι όπως παλιά) και με κατευθυντήρια γραμμή τη διάσωση της Πατρίδας και όχι τον αυτοσκοπό της εξουσίας. Είναι σαφές. Να δούμε εάν θα μετασχηματιστεί σε διαρκή κατάσταση... 

6. Και τέλος το θαυμαστικό (!): Το θαυμαστικό πάει δικαιωματικά πάντα στη βάση της Νέας Δημοκρατίας, τον υπέροχο λαό των τοπικών και άλλων οργανώσεων που συγκροτούν παραδοσιακά μία μεγάλη πολιτική παράταξη. 

Δίνω το θαυμαστικό (μαζί με τον θαυμασμό μου) στους υπέροχους αυτούς ανθρώπους και θα το έκανα ακόμη κι αν κάλυπτα το Συνέδριο οποιουδήποτε άλλου κόμματος. Στη δική μου την πολιτική συγκρότηση, αυτό είναι το μεγαλειώδες: το να υπάρχουν 4.000 άνθρωποι από όλη τη χώρα, που παρά την κρίση, τις δυσκολίες και τα προβλήματα να συμμετέχουν σε μία τέτοια διαδικασία! Το κάνουν επειδή πιστεύουν! 

Η πίστη είναι στοιχείο θαυμαστό. Πιστεύουν ότι μπορούν να συνεισφέρουν. Να βοηθήσουν ώστε τα πράγματα να πάνε λίγο καλύτερα. Σίγουρα, ανάμεσα τους υπάρχουν και πολλοί (ίσως πάρα πολλοί), που ήρθαν για την... πάρτη τους. 

Για να συμμετέχουν σε... κόλπα ομαδικά (που τραγουδά και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου), που ονειρεύονται να γίνουν σατράπηδες ή Σωτήρες, μεσάζοντες, ιντριγκαδόροι ή εμπειρογνώμονες... Ωστόσο, η συντριπτική πλειονοψηφία των ανθρώπων αυτών είναι αγνοί Πατριώτες με περίσσευμα ψυχής. 

Τους ενώνει, εκτός από την Κεντροδεξιά ιδεολογία, η αγωνία για το μέλλον και το πάθος της συμμετοχής στα κοινά, στην Πολιτική, την ύψιστη κοινωνική διαδικασία! Έτσι συμμετέχουν! Αγωνίζονται, παλεύουν και μοχθούν. 

Πιστέψτε με: στο επίπεδο της βάσης (σε όλα τα κόμματα ή στα περισσότερα), τα κίνητρα είναι ευγενή.

Παρά τη μόδα των ημερών που θέλει τα κόμματα απαξιωμένα, τα κομματικά στελέχη γίνονται στελέχη επειδή βρίσκουν μέσα στις κομματικές διαδικασίες ένα όχημα προκειμένου να είναι ενεργοί πολίτες. 

Όλοι τους πιστεύουν σε μία αρχή: όσο το πολιτικό σύστημα ευθύνεται για τη δημιουργία της κρίσης άλλο τόσο μπορεί να αποτελέσει το όπλο για να την ξεπεράσουμε. Για το καλό όλων μας ας ελπίσουμε ότι η αρχή αυτή θα επαληθευτεί...