Άλλοθι του επιθετικού, του παρανοϊκού, του φασίστα, σε κάθε εποχή είναι κάποιο χαρακτηριστικό που προσδίδει στον αντίπαλο και επιχειρεί την αυτοδικία. Κάποια ζώα στην Αθήνα, άρρωστα ..
φασιστάκια, σκατόψυχα κτήνη, αυτοαποκαλούνται για την περίσταση "αντιφασίστες" -σε άλλη περίπτωση μπορεί να γίνονται "γάβροι", σε άλλη "χούλιγκανς" κλπ- , βρίσκουν έναν τύπο που δεν τους γεμίζει το μάτι, τον βαφτίζουν "χρυσαυγίτη" -φαίνεται να φοράει μπλούζα της Χ.Α.- και άρα....
πρέπει να επιβάλλουν την τάξη.
Το ίδιο κάνουν και οι "μπάτσοι", το ίδιο και οι χούντες σε όλη τη γη: θέλουν να επιβάλλουν την τάξη.
Άμα την ψωνίσεις και πιστεύεις ότι πρέπει να επιβάλλεις εσύ την τάξη κι όχι το κράτος ή οι θεσμοί, γίνονται αυτά:
Πάντως είναι τρομακτικό, το πόσο μεγάλη ανάγκη έχει ένα μέρος της νεολαίας κυρίως, να βρίσκει εχθρούς, να βρίσκει κάτι να μισεί και να το πολεμά, λόγω μίσους. Το μίσος κυριαρχεί σε όλο το DNA μιας σημαντικής μάζας ηλιθίων, σε όλο το πολιτικό φάσμα, από την ακροδεξιά μέχρι την ακροαριστερά, αλλά είναι εντονότατο στα δύο άκρα....
