O τετραγωνισμός του κύκλου

του Δημητρίου Πλατή
Αρχηγού του πολιτικού φορέα ΕΛ.Λ.ΑΔ.Α. (ΕΛληνες Λεύτεροι ΑΔέσμευτοι Ανεξάρτητοι)

Η εισαγωγή του ευρώ στην Ευρωζώνη, κατέδειξε πως η Ευρωζώνη δεν είναι ένας ενιαίος ...
οικονομικός χώρος με αυτούσια χαρακτηριστικά που εκφράζονται από ένα νόμισμα σταθερών εξωτερικών συναλλαγματικών ισοτιμιών, αλλά ένας χώρος με ενιαίο νόμισμα που το απαρτίζουν στη σύνθεση της μεταβλητής και διαμορφούμενης πιστωτικής του πολιτικής, δεδομένα ανισοβαρών οικονομικών επιλογών με προεκτάσεις ανακαθορισμού του τύπου των συνθέσεων των εθνικών κοινωνιών σ’ όλο το εύρος της έκφρασής τους, με αποτέλεσμα η Ευρωζώνη, να μεταβληθεί από όραμα συγκερασμού πολιτικών διασφάλισης κεκτημένων και κεκτηθέντων ισορροπιών, ειρήνης και ευημερίας, που είχαν ως κατάληξη την υιοθέτηση ενός νομίσματος σταθερών εξωτερικών συναλλαγματικών ισοτιμιών που αποδείχθηκε ότι καταστρατήγησε τις αρχές της ισότητας και αναλογικότητας διαβάλλοντας τα όποια μεγέθη της οικονομικής γεωμετρίας, σε μια Ευρωζώνη, φεουδαρχική, φαραωνική, απολυταρχική, μοναρχική, αποικιοκρατική και οπισθοδρομική.

Ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται από ένα, αλλά από δύο τετράγωνα. Το πρώτο τετράγωνο έχει περίμετρο, την περιφέρεια του κύκλου, ενώ το δεύτερο τετράγωνο έχει εμβαδό το εμβαδό του κύκλου. Στην προκειμένη περίπτωση ο κύκλος συμβολίζει την ελληνική οικονομία, με την περιφέρειά του να αντιστοιχεί στη ρευστότητα του εγχώριου νομίσματος που περικλείει το δυναμικό των περιουσιακών της στοιχείων, το ανθρώπινο δυναμικό, την παραγωγή έργου, τον ορυκτό πλούτο κλπ. Τα δύο τετράγωνα προσεγγίζονται υπό διττή αντίληψη. Στην αρχική αντίληψη, το πρώτο τετράγωνο συμβολίζει το χρηματοπιστωτικό στοιχείο του δανεισμού συναλλάγματος, γι’ αυτό και εξαιτίας του κόστους δανεισμού το εμβαδόν του, δηλαδή ο κύκλος εργασιών του, μειώνεται από το επιτόκιο δανεισμού, που αναπληρώνεται με εξαγωγές προς το δεύτερο τετράγωνο αναπληρώνοντας το εμβαδόν με αύξηση όμως της ρευστότητας συναλλάγματος όπου στο δεύτερο τετράγωνο η περίμετρός του είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από την περιφέρεια του κύκλου, κάτι που ισχύει και στη δεύτερη αντίληψη για τη διασφάλιση των ισορροπιών ανάμεσα στον κύκλο και στα δύο τετράγωνα, μέσω των εξαγωγών και για την κάλυψη του επιτοκίου δανεισμού συναλλάγματος, αυξάνοντας την περιφέρεια του κύκλου που είναι σε εγχώριο νόμισμα και το εμβαδόν του που είναι ο κύκλος εργασιών του.

Με την κατάργηση του εγχώριου νομίσματος το 2002, άνοιξε τόξο στην περιφέρεια του κύκλου, με αποτέλεσμα τη μείωση της ρευστότητας από την υιοθέτηση του ευρώ και την εκφυγή μέρους του δυναμικού της ελληνικής οικονομίας προς τα δύο τετράγωνα, ένα τόξο που με το χρόνο μεγαλώνει, μειώνοντας και τη ρευστότητα και το δυναμικό της ελληνικής οικονομίας, προς τα δύο τετράγωνα, εξαιτίας αρχικά των διαφορετικών συντελεστών μεταξύ Ελλάδας που ήταν ο 3,4075, της Γερμανίας που ήταν ο 1,95583 και της Ισπανίας που ήταν ο 1,66382 κλπ., στη συνέχεια με τη μη ανταποδοτικότητα της απορρόφησης των εισαγωγών – εξαγωγών για την εξασφάλιση του ισοζυγίου μεταξύ των χωρών κρατών- μελών της Ευρωζώνης (όπου ήταν ενσωματωμένη η μίζα του πληθωρισμού), με τη Γερμανία να έχει τη μερίδα του λέοντος, ενώ πρόσφατα με το μνημόνιο η Γερμανία προικήθηκε με τις καταθέσεις από την Ελλάδα και εξαιτίας του κουρέματος στην Κύπρο. Αποτέλεσμα του παραπάνω είναι ενώ το νόμισμα σε κυκλοφορία στην Ελλάδα πλέον με τις πιο υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις στην βάση των στοιχείων της ΕΚΤ να κυμαίνεται περίπου στα 21,5 δις ευρώ, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των φόρων κλπ. προς τις Δ.Ο.Υ. να είναι σχεδόν 60 δις ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία και έτσι το ερώτημα που γεννάται σχετίζεται με το πώς είναι δυνατόν οι οφειλές στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία να είναι μεγαλύτερες από το παραγόμενο εισόδημα στην αγορά (60 δις ευρώ > 21,5 δις ευρώ), ιδιαίτερα μάλιστα με τα ανελαστικά πρόστιμα που επιβάλλονται χωρίς να συνδέονται με το εισόδημα, όπως ορίζει το Σύνταγμα, γεγονός που καταδεικνύει τη φούσκα του ευρώ, που οδηγεί α) σε γενική δήμευση που απαγορεύεται από το Σύνταγμα, β) στο κούρεμα των καταθέσεων μετά τις γερμανικές εκλογές άλλως σε επιβολή και άλλων οικονομικών βαρών και γ) στο να εκτελούνται σχεδόν όλες οι συναλλαγές μέσω τραπεζών έτσι ώστε οι λογιστικές χρεωπιστώσεις να καλύπτουν το πραγματικό έλλειμμα ρευστότητας στην αγορά από τη διαφορά των οφειλών προς τις Δ.Ο.Υ. με το νόμισμα σε κυκλοφορία, δε οι όποιες αναφορές για δήθεν παραοικονομία στο ύψος των 45 δις ευρώ επί του ΑΕΠ δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, αφού το ίδιο ποσό υπολογίζεται πολλές φορές. Έτσι εάν ο Α πουλήσει μαύρα 5 ευρώ στο Β και ο Β στο Γ 6 ευρώ, ενώ το πραγματικό ποσό είναι 6 ευρώ (5 ευρώ συν 1 ευρώ που είναι το κέρδος του Β) αυτοί υπολογίζουνε 11 ευρώ (6+5), καθόσον αφού το νόμισμα σε κυκλοφορία είναι 21,5 δις ευρώ περίπου, η παραοικονομία είναι μέσα σ’ αυτό και όχι παραπάνω, όπως λένε στα 45 δις ευρώ, για να καλύψουν τις μαύρες τρύπες, με κατασχέσεις εικονικών οφειλών.

Για λογαριασμό της Γερμανίας και όχι μόνο, τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, όπως πορτοκάλια, ροδάκινα, μήλα κλπ., θάβονταν στις χωματερές και το δικό μας το κενό στην Ευρωζώνη (και με την μείωση της βιομηχανικής παραγωγής προς τέρψιν της Γερμανίας) το κάλυπταν άλλες χώρες εκτός Ευρωζώνης όπως η Κίνα, με αντάλλαγμα γερμανικές εξαγωγές, αποτέλεσμα του οποίου είναι ο κύκλος να χάνεται και να μεγαλώνουν τα τετράγωνα της Κίνας και της Γερμανίας, όπου η Κίνα με το συνάλλαγμα αγοράζει ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου και πλέον με τα ερωτήματα που τίθενται να είναι:

Ως πότε ο ελληνικός λαός θα χρηματοδοτεί τη γερμανική οικονομία;

Ως πότε ο ελληνικός λαός θα χρηματοδοτεί την κινεζική οικονομία;

Ως πότε ο ελληνικός λαός θα χρηματοδοτεί την αμερικανική οικονομία;

Κάπου εδώ ακούγεται από τα βάθη των αιώνων ο Αρχιμήδης να λέει:

ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΑΡΑΤΤΕ.

Κάτι θα ήξερε.