Στριφογύριζαν στο μυαλό μου δεκάδες τίτλοι, τους οποίους θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για το αρθρίδιο τούτο που έχει σχέση με τα λάθη του ΔΝΤ και τη δηλητηριώδη συνταγή που παρασκεύασαν τα εργαστήρια των τοκογλύφων για τον ελληνικό λαό. Κατέληξα στον ανωτέρω, ο οποίος σε ελεύθερη μετάφραση έχει ως εξής: «το αφεντικό και οι χαζοχαρούμενοι λακέδες».
Του Σωτήριου Καλαμίτση
Του Σωτήριου Καλαμίτση
Για να είμαι επιστημονικώς ακριβής, όμως, ανέτρεξα σε λεξικά και βρήκα τον ακόλουθο ορισμό του δουλικού υπηρέτη, τον οποίον έχει καταλήξει να υποδηλώνει ο όρος «λακές».
Γράφουν, λοιπόν, τα λεξικά
«Lackey is typically used as a derogatory term for a servant with little or no self-respect who belittles himself in order to gain an advantage. Such advantage is often assumed to be slight, temporary and often illusory».
«Η λέξη λακές χρησιμοποιείται συνήθως ως απαξιωτικός όρος για κάποιον υπηρέτη με λίγη ή καθόλου αυτοεκτίμηση που ταπεινώνει τον εαυτό του με σκοπό να κερδίσει ένα πλεονέκτημα. Το πλεονέκτημα αυτό συχνά είναι μηδαμινό, παροδικό και συχνά απατηλό».
Ομολόγησε, λοιπόν, το ΔΝΤ ότι η συνταγή ήταν λάθος, και τώρα τσακώνονται μεταξύ τους τα μέλη της τρόικα. Οι Γερμανοί ρίχνουν το φταίξιμο σ’ εμάς, επειδή, λέει, θέλαμε την πολυτέλεια των εκλογών, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος για την εφαρμογή του προγράμματος των μεταρρυθμίσεων. Άλλοι κατηγορούν τον πολύ Όλι Ρεν, τον οποίον όλοι θα θυμόμαστε για το περίφημο «Καλό κουράγιο». Άλλοι τα ρίχνουν στον Στρος Καν που ήλθε στη Βουλή να μας πει ότι θα πρέπει να πάρουμε το φάρμακο, για να θεραπευθούμε, στη συνέχεια να μας συγχαρεί επειδή είμαστε και πολύ μαλάκες, αφού αναδείξαμε πρώτο κόμμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μας είχα βάλει να πιούμε το πικρό φάρμακο, εν τέλει δε να μας αποκαλύψει ότι μαζί με τον Γιωργάκη απεργαζόταν τα σχέδια διάλυσης της χώρας μας πολύ πριν μπούμε στο Μνημόνιο.
Όλοι έγραφαν και έλεγαν, εκτός βέβαια από τους κ.κ. Πρετεντέρη, Τρέμη, Κλαψή, Κώνστα, Μπάμπη και τις λοιπές μνημονιακές δυνάμεις, ότι η χώρα γονάτισε επειδή ο Γιωργάκης και ο Απαπαπακωνσταντίνου αρνούνταν το κούρεμα του χρέους μέχρι να ξεφορτωθούν οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες τα ελληνικά ομόλογα που κατείχαν. Η προδοσία αυτών των δύο γελοίων ανδρών έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο και όχι η λίστα Lagarde.
Βέβαια, η πρασινοσκουφίτσα, αυτόκλητος συνήγορος των απανταχού πράσινων, μας είπε ότι κανείς δεν ήξερε τί του γινόταν το 2009, εξ ου και τα δεινά μας. Τί μας λες κυρά μου! Δηλαδή, έχω στα χέρια μου τις τύχες ενός ολόκληρου λαού και δεν φροντίζω να μάθω τί μου γίνεται; Δεν φροντίζω να δω περί τίνος πρόκειται πριν πάρω στο λαιμό μου αυτόν τον δύσμοιρο λαό;
Από την άλλη έσπευσε ο καραγκιόζης Κεφαλογιάννης να με ενημερώσει ότι όταν έχω ανάγκη τα λεφτά, δεν μπορώ να εκβιάζω. Κανείς δεν τον ρώτησε, αν ήλεγξε κατά πόσον είχα ανάγκη τα λεφτά και ποια και πόσα ήταν αυτά που χρωστούσα.
Εγώ θα γράφω και θα ξαναγράφω αυτό που μου έλεγαν από το 2009 ο Γιωργάκης και ο Αντωνάκης: «αν μειώσω τους μισθούς και τις συντάξεις, θα μειωθεί η κατανάλωση, αν μειωθεί η κατανάλωση, θα κλείσουν οι επιχειρήσεις, αν κλείσουν οι επιχειρήσεις, θα αυξηθεί η ανεργία και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης». Τα ίδια ακριβώς μού έλεγε και ο καστανάς της γειτονιάς μου. Απλά πράγματα. Άρα, ήξεραν όλοι πολύ καλά περί τίνος επρόκειτο.
Ποιος φταίει λοιπόν; Οι λακέδες που μας κυβερνούν φταίνε. Αυτοί ήξεραν και δεν αντέδρασαν. Αν δεν ήξεραν, έπρεπε να μάθουν. Δεν ήταν δύσκολο. Και ποιος τους όρισε να μας κυβερνούν; Εμείς.
Το ανάθεμα, λοιπόν, σ’ εμάς που επιθυμούμε να κυβερνώμεθα από λακέδες που εμείς διορίζουμε. Οι ξένοι κάνουν τη δουλειά τους. Όσο εμείς δεν ακολουθούμε το παράδειγμά τους, ώστε να εκλέγουμε ανθρώπους που θα κάνουν τη δουλειά μας και όχι τη δουλειά των ξένων, αυτά τα αποτελέσματα θα έχουμε.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
