Waterstories: Η περίεργη θέση του Μπαρνιέ...

Το GLOBAL WATER INTELLIGENCE είναι το μεγαλύτερο ενημερωτικό έντυπο παγκοσμίως για τη βιομηχανία των υδατικών πόρων.


Ο Αρχισυντάκτης του περιοδικού Christopher Gasson, στο τεύχος Ιουνίου 2013, έχει γράψει ένα ενδιαφέρον άρθρο, σε σχέση με το πρόσφατο κείμενο του Γάλλου Επιτρόπου M. Barnie για την από-κρατικοποίηση του νερού με θέμα:

"What is the German for transparency ?"

Στο πλαίσιο αυτό βάζει τα πράγματα στις θέσεις τους:


The European Commission performed a curious U-turn last Friday on its proposed directive on concessions. The idea of the directive is to create a common framework for outsourced public services. Originally it was meant to cover all sectors including water, which represents nearly half of all concession-type contracts in Europe. On 21 June, the commissioner responsible, Michel Barnier, changed his mind in the face of anti-private water protests. He issued a statement saying that, given concerns that the directive might create privatisation by the back door, “the best solution now appears to be to remove water from the scope of the concessions directive.”



Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πραγματοποίησε μια περίεργη στροφή 180 μοιρών την περασμένη Παρασκευή αναφορικά με την πρόταση οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης. Η ιδέα της οδηγίας είναι η δημιουργία ενός κοινού πλαισίου για την εξωτερική ανάθεση παροχής δημοσίων υπηρεσιών. Αρχικά προοριζόταν να καλύψει όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένου του νερού, τομέας ο οποίος αντιπροσωπεύει σχεδόν το ήμισυ όλων των συμβάσεων παραχώρησης στην Ευρώπη.

Στις 21 Ιουνίου, ο αρμόδιος επίτροπος , Michel Barnier, άλλαξε την άποψη του εν όψει εκδηλώσεων ενάντια στην εμπλοκή ιδιωτών στο νερό. Εξέδωσε μια δήλωση λέγοντας ότι, λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες ότι η οδηγία μπορεί να δημιουργήσει ιδιωτικοποίηση από την πίσω πόρτα, «η καλύτερη λύση φαίνεται τώρα να είναι να αφαιρεθεί το νερό από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας για τις παραχωρήσεις.»

It is a strange move. The concessions directive was never meant to mandate privatisation of any services. It was simply supposed to create a legal framework for services which were outsourced, and guarantee the transparency of the concessions process.

Είναι μια περίεργη κίνηση. Η οδηγία για τις παραχωρήσεις ποτέ δεν εννοούσε την επιβολή για ιδιωτικοποίηση οποιωνδήποτε υπηρεσιών. Σκόπευε απλά να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο για υπηρεσίες που είχαν ήδη ανατεθεί, και να διασφαλίσει τη διαφάνεια στις διαδικασίες για τις παραχωρήσεις.

The only way it could be interpreted as opening the way for privatisation is if you look at it from a German angle.

Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να ερμηνευτεί-ότι άνοιγε το δρόμο για ιδιωτικοποιήσεις- είναι αν τη δει κανείς από μια γερμανική γωνία.

At the moment, a number of municipalities in Germany undertake water utility services on behalf of their neighbours – Gelsenwasser (which is majority owned by the municipalities of Dortmund and Bochum) is probably the best-known example. Technically, these public-public partnerships would be covered by the concession laws. This might mean that when a city decides to outsource its water management to a neighbouring city, the process would involve a much greater level of transparency – and competition – than German municipalities have traditionally been happy with.

Germans have also been most vocal in using the “right to water” as an argument against the concessions directive. 80% of the 1.5 million signatories to the Right2Water European Citizens’ Initiative – which seeks to limit the scope for private sector participation in water – are from Germany. When Barnier’s statement was published, Right2Water described it as its “first political success”.

Although Germany undoubtedly has a good water sector, German municipalities seem to be paranoid about their performance being exposed to the cold light of day. They have a developed an elaborate utility benchmarking system, but utility by utility results are confidential. The public doesn’t get to know whether one city’s water system is more or less efficient than its neighbour’s. Knocking water out of the concessions directive helps ensure that nobody asks too many questions about value for money.

Creating a performance culture in the water industry is going to involve a much greater degree of transparency across the sector.

Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία έχει αναμφίβολα έναν καλό νερό, οι Γερμανικοί δήμοι φαίνεται να είναι καχύποπτοι στο να εκθέσουν δημόσια και ανοικτά την απόδοσή τους. Έχουν αναπτύξει ένα περίτεχνης χρησιμότητας σύστημα "benchmarking" (= συγκριτικής αξιολόγησης) , αλλά από οργανισμό κοινής ωφέλειας σε αντίστοιχο οργανισμό τα αποτελέσματα της αξιολόγησης είναι κλειστά. Το ευρύ κοινό δε μπορεί να γνωρίζει κατά πόσον το σύστημα νερού μιας πόλης είναι περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματικό από τη γειτονική. Αποκλείοντας το νερό από την οδηγία για τις παραχωρήσεις βοηθείται στο να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν θέτει πάρα πολλές ερωτήσεις σχετικά με την αξία για τα χρήματα που δαπανά.

Η Δημιουργία μιας κουλτούρας απόδοσης στον τομέα της ύδρευσης θα συνεπάγεται έναν πολύ μεγαλύτερο βαθμό διαφάνειας σε όλον τον τομέα των παραχωρήσεων.