Η Μύκονος εδώ και είκοσι χρόνια ήταν ο απόλυτος καλοκαιρινός προορισμός (το χειμώνα ήταν η Αράχωβα) για κάθε νεοέλληνα που σεβόταν τον εαυτό του.
Στο νησί των ανέμων (τρελαίνομαι να το ακούω στα ρεπορτάζ του ..
ΣΤΑΡ που δείχνουν τσίτσιδες στη θάλασσα) αποτέλεσε το χωνευτήρι όλων εκείνων που ήθελαν να ανέβουν ταξικά – κοινωνικά, ή έστω προσπαθούσαν να πείσουν τους υπόλοιπους ότι ήταν ταξικά ανώτεροι.
Εκεί, στα ίδια ακριβώς μέρη, συναγελάζονταν τόσο οι «φλώροι» και οι «φραγκάτοι» των Βορείων και Νοτίων Προαστίων που επιδείκνυαν τα πλούτη τους, όσο και οι «γκάγκουρες» των πιο υποβαθμισμένων συνοικιών του Λεκανοπεδίου ή οι «αρχοντοχωριάτες» της περήφανης ελληνικής επαρχίας.
Πουράκλες κάπνιζαν οι μεν, πουράκλες οι δε.
Ήταν στη Μύκονο άλλωστε το πρώτο καλοκαίρι του Μνημονίου όταν βαψομαλλιάδες βουλευτές της ΝΔ τραγουδούσαν εν χορώ «Δεν μας πάρεις τα Cayenne, Όλι Ρεν, Όλι Ρεν….»
Η Μύκονος ήταν το must νησί για όλους τους άεργους και ανεπάγγελτους πολιτικούς τους ελληνικού κοινοβουλίου, νεοφιλελεύθερους, εκσυγχρονιστές πασόκους, δημαρίτες, wannabe κυβερνητικούς συριζαίους.
Στα ίδια clubs και στις ίδιες παραλίες ξεσάλωναν και οι celebrities των καθώς πρέπει ΜΜΕ και οι wannabe ασημαντότητες των trash καναλιών.
Στα ίδια εστιατόρια έτρωγαν οι «δημοφιλείς» καλλιτέχνες και εκείνοι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός του αείμνηστου Κατσιφάρα.
Εκεί ήταν για «δουλειές» και τα μοντέλα και τα άλλα «μοντέλα».
Εκεί ήταν οι gays, εκεί ήταν και οι «φτωχόπ…».
Η Μύκονος ήταν η Μέκκα του νεοέλληνα που έπρεπε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να πάει, να ξεσαλώσει και να τα «σκάσει» για να νιώσει ότι είναι «κάποιος».
Ο Αντώνης, ο Ρέμος (πασοκικός προσδιορισμός) σε αυτό ακριβώς το κοινό απευθυνόταν, αποτελώντας συγχρόνως παραγωγός και προϊόν αυτής της διασκέδασης. Τα «τραγούδια» του αυτούς διασκέδαζαν, σε αυτούς απευθύνονταν, αυτοί τον έκαναν «πρώτο όνομα».
Οπότε προς τι η υποκρισία για όσα είπε ο Αντώνης, ο Ρέμος, στη συναυλία του; Όταν δηλαδή στην Ελλάδα οι κότες γεννούσαν χρυσά αυγά, ήταν καλός ο Αντώνης, ο Ρέμος, και όλοι γέμιζαν τα μαγαζιά που τραγουδούσε κάνοντας «ζημιές», ενώ τώρα που έπεσε πείνα, εκνευριζόμαστε για την χλιδή της συναυλίας της Μυκόνου;
Η πλάκα βέβαια είναι ότι αυτοί που σήμερα εξεγείρονται και οδύρονται, κρα θα έκαναν για ένα τραπέζι πρώτη πίστα εκείνη την βραδιά.
Αντώνη μη μασάς, και του χρόνου τίγκα θα είναι η συναυλία σου στη Μύκονο.
Ο νεοέλληνας άλλωστε είναι ιδέα.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
