Η ιστορική διαδρομή της εισόδου της Ελλάδας στα "μνημόνια" είναι απλή: Η Ελλάδα υπερδανείστηκε, οι ιδιώτες δανειστές προέβλεπαν στάση πληρωμών και ...
συνεπώς ζητούσαν υπέρογκα επιτόκια για να συνεχίσουν να δανείζουν, η χώρα είχε και θα είχε πάντα ελλείμματα και άρα θα χρειαζόταν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ δανεικά, άρα ήταν αναγκαία η προσφυγή σε κάποιου είδους μηχανισμό στήριξης.
Η άλλη "λύση" ήταν η "στάση πληρωμών" η οποία θεωρητικά ακούγεται "επαναστατική", πρακτικά θα ήταν το οριστικό τέλος του ελληνικού έθνους. Του έθνους, όχι του κράτους!
Κι αυτό, επειδή όσοι μιλούν για στάση πληρωμών, βλέπουν μόνο το δέντρο κι όχι το δάσος πίσω του: το ότι δηλαδή, δεν θα επιστρέφαμε τα δανεικά. Η επαναστατική αυτή "ιδέα" δεν θα ήταν καθόλου κακή, αν δεν είχαμε ελλείμματα. Στάση πληρωμών σημαίνει αυτομάτως και "τέρμα τα δανεικά για δεκαετίες".
Πώς λοιπόν θα καλύπτουμε το έλλειμμα χωρίς δανεικά;
Μια ιδέα είναι να εκτυπώνουμε πληθωριστικό χρήμα. Δοκιμάστηκε πολλές στο παρελθόν και απεδείχθη ότι είναι λύση λίγων μηνών. Μετά, ακολουθεί χάος και εμφύλιος.
Άλλη ιδέα ...δυστυχώς δεν υπάρχει για όσους καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν.
Ένα σπίτι του οποίου οι γονείς φέρνουν δύο μισθούς των 1.000 ευρώ το μήνα, έχει δηλαδή συνολικά έσοδα 2.000 ευρώ, αλλά ξοδεύει 2.500 ευρώ, έχει αναπόφευκτα την ανάγκη δανεικών.
Βεβαίως, καθένας, μπορεί να ονειρεύεται "μονομερείς διαγραφές του χρέους" και άλλα γενναία, τις συνέπειες όμως αυτών των "ονείρων" θα τις πλήρωναν όλοι, για αυτό και υπάρχουν οι εκλογές και ο κόσμος έδωσε 96% στα κόμματα, που είτε υπόσχονταν συνέχεια των "μνημονιακών επιλογών", δηλαδή την Ελλάδα μέσα στην Ε.Ε. και το ευρώ, είτε άφηναν να εννοηθεί ότι δεν θα τραβήξουν το σχοινί κι έδωσε μόνο 4% στο μοναδικό κόμμα,που μιλούσε με σαφήνεια (κι όχι ήξεις-αφήξεις) για μονομερή διαγραφή του χρέους, έξοδο από το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε., το ευρώ και το καπιταλιστικό σύστημα.
Ο λαός είναι σοφός και αντιλαμβάνεται ότι μόνο το ΚΚΕ εννοεί πραγματικά τα παραπάνω, ενώ όλοι οι υπόλοιποι (όλοι) θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική, σε περίπτωση ανάληψης της διακυβέρνησης.
Για να συνεχίζεται η χρηματοδότηση της Ελλάδας, οι δανειστές -που πλέον είναι κράτη κι όχι ιδιώτες- έθεσαν έναν πολύ φυσικό όρο: να πάρουν πίσω τα δανεικά. Για να γίνει αυτό, η Ελλάδα θα έπρεπε να πάψει να συνεχίζει να δανείζεται εκ νέου και αντ΄αυτού να "γυρίζει" πίσω τα δανεικά. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να παράξει πλεόνασμα, ώστε να με το πλεόνασμα να εξοφλεί σιγά-σιγά μέρος των υπέρογκων δανείων που έλαβε.
Το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος οφείλεται στις δημόσιες δαπάνες, που αφορούν μισθούς και συντάξεις που καταβάλλει το δημόσιο. Θα έπρεπε λοιπόν το δημόσιο -και το έκανε- να μειώσει ως εργοδότης, το κοστος μισθοδοσίας των υπαλλήλων του, όπως ένα εργοστάσιο 1.000 εργατών, που "μπαίνει μέσα".
Για να γίνει αυτό, υπάρχουν δύο τρόποι: ή απολύεις κόσμο ή τους μειώνεις το μισθό.
Οι δανειστές μας δεν είχαν κανένα πρόβλημα, με τον τρόπο επίτευξης του στόχου. Ήθελαν απλά να μειωθεί κατά 4-5 δις το χρόνο η μισθοδοσία του δημοσίου. Θα μπορούσε η κυβέρνηση εξ αρχής να απολύσει 50-150 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, χωρίς να πειράξει τους μισθούς των υπαλλήλων. Αντ΄αυτού επέλεξε να μειώσει τους μισθούς όλων, ώστε να μην προχωρήσει στο απείρως πιό επώδυνο μέτρο των απολύσεων.
Σήμερα λοιπόν, μετά από διαδοχικές μειώσεις μισθών, έφτασε κοντά στο σημείο που πρέπει, ώστε να μην παράγει ελλείμματα, αλλά να πλησιάζει κοντά στο στόχο του πλεονάσματος.
Χρειάζεται όμως, λόγω της ύφεσης, μια μικρή ακόμη θυσία κάποιων ενός ή δύο δις ετησίως.
Επέλεξαν λοιπόν τη διαθεσιμότητα και προσεχώς τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Ο Πρωθυπουργός, όπως διαβάζω σε άλλο άρθρο του taxalia (εδώ), εξήγγειλε ότι θα απολυθούν τελικά 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι, ή όπως λέει ο κ.Σαμαράς "το 2% μόνο του συνόλου". (και μάλιστα λέει ότι θα προσληφθούν άλλοι στη θέση τους,οπότε ..μία η άλλη)
Κρατάμε λοιπόν το 1ο δεδομένο: θα απολυθεί μόνο το 2% των δημοσίων υπαλλήλων
Σε άλλο άρθρο στο taxalia, του αντιπροέδρου της Δράσης (εδώ), διαβάζω ότι το κόστος μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων είναι 24 δις το χρόνο. Απολύοντας λοιπόν το 2% των δημοσίων υπαλλήλων, θα επιτευχθεί οικονομία 2% κατά μέγιστο, έτσι δεν είναι; Δηλαδή ένα μικροποσό της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ. Σιγά τα ωά!
Κρατάμε λοιπόν το 2ο δεδομένο: θα εξοικονομηθεί ένα ποσό 2% των δαπανών για μισθοδοσία
Για αυτό βρίσκεται η ελληνική κοινωνία σε συνεχή αναβρασμό, σε απεργίες, σε πορείες, σε καταλήψεις, σε αντιπαραγωγικό οίστρο; Προς τι όλη αυτή η αναστάτωση και ο δικαιολογημένος φανατισμός που προκαλεί στους μελλοντικά απολυμένους, η τακτική αυτή;
Αναγνωρίζω την αναγκαιότητα να μειωθεί το κόστος του δημοσίου, επειδή είμαι απλός πολίτης κι όχι λαϊκιστής πολιτικός που έχει ανάγκη να χαϊδέψει αυτιά, για να γίνει αρεστός σε εύπιστα κορόιδα.
.
Όμως, γιατί δεν κάνουμε κάτι πιό απλό; Αντί να οδηγήσουμε στην αγχόνη της ανεργίας 15.000 ανθρώπους, για να κερδίσουμε το περίφημο 2%, γιατί δεν μειώνουμε κατά 2%, οριζόντια., τις αποδοχές όλων των δημοσίων υπαλλήλων;
Με αυτό τον τρόπο και την αναγκαία εξοικονόμηση θα είχαμε και δεν θα έχανε κανείς τη δουλειά του.
Γιατί επιλέγουμε τη λύση που θα δημιουργήσει εχθρούς και απελπισμένους και δεν επιλέγουμε την πιό ήπια λύση της μείωσης κατά 2% μόνο των μισθών όλων;
Ποιός δημόσιος υπάλληλος δεν δεχθεί να μειωθεί ο μισθός του κατά 2% μόνο, προκειμένου να μη χάσει τη δουλειά του κανένας συνάδελφός του;
Φώτης Μακρίδης / taxalia
Υ.Γ. Αφήνω σκόπιμα στο τέλος, το αντεπιχείρημα, ότι οι απολύσεις δεν θα γίνουν για την εξοικονόμηση χρημάτων, αλλά για την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης. Υπονοούν κάποιοι δηλαδή, ότι θα απολυθούν 15.000 μέτριοι ή κακοί δ.υπ. και στη θέση τους θα προσληφθούν 15.000 "καλοί". Πιστεύει κανείς ότι αν αλλάξουν τα πρόσωπα, θα βελτιωθεί το δημόσιο; Πιστεύει κανείς ειλικρινά ότι για αυτό γίνονται απολύσεις; Πιστεύει κανείς ότι για τις κακές υπηρεσίες του δημοσίου φταίνε τα πρόσωπα; Δεν έχει ο καθένας μας ένα παράδειγμα εργατικού και ικανού ανθρώπου, που μόλις μπήκε στο δημόσιο έγινε "τεμπέλης" και "άχρηστος" για να επιβιώσει; Αφού, η όλη γραφειοκρατία είναι αυτή που ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους υπαλλήλους να είναι αντιπαραγωγικοί, τι φταίνε το πρόσωπα; Οι ίδιοι άνθρωποι, αν τους απολύσεις από το δημόσιο και τους βάλεις σε μια ιδιωτική εταιρεία θα δεκαπλασιάσουν την απόδοσή τους! Απλά, το δημόσιο στραγγαλίζει κάθε διάθεση για έντιμη και φιλότιμη εργασία και δεν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι για αυτό. Ας τιμωρούν τους τεμπέληδες, ας δίνουν κίνητρα στους εργατικούς και δεν χρειάζεται καμία απόλυση (πλην κακοποιών, απατεώνων, κλεφτών κ.λ.π. που δεν είναι πάνω από 1 τοις χιλίοις).
