του Ηλία Σχορετσανίτη
«Το Γιούρογρουπ έκανε ένα μεγάλο λάθος με την Κύπρο. Ανησυχούμε για τις πολλαπλασιαστικές επιδράσεις που θα έχει μια ...
τέτοια απόφαση σε όλη την Ευρώπη», Ελίσα Φερέιρα (εκπρόσωπος για τις οικονομικές και χρηματοοικονομικές σχέσεις της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο).
«Η Ευρωζώνη έκανε ιστορικό σφάλμα και πρέπει να διορθωθεί το ταχύτερο, ώστε να αποτραπούν παρενέργειες», Ευάγγελος Βενιζέλος. Οι δηλώσεις του γίνανε πριν την τελική συμφωνία, που ήταν χειρότερη από την πρώτη πρόταση του Γιούρογκρουπ…
«Είναι ένα μεγάλο λάθος του Γιούρογκρουπ», Ρουσλάν Γκρίνμπεργκ (διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών και συν-πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του Οικονομικού Φόρουμ της Μόσχας).
«Αισθάνομαι ντροπή, οι Κύπριοι αντιμετωπίστηκαν σαν να ήταν όλοι συμμορίτες και γκάνγκστερ», Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ (πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και τέως πρόεδρος Γιούρογκρουπ).
Οι προαναφερθέντες δεν είναι τυχαία πρόσωπα. Είναι πρόσωπα του πολιτικού και οικονομικού στερεώματος με εμπειρία, γνώση και άποψη. Όταν οι ίδιοι οι ευρωπαϊστές μάς λέγουν ότι η Ευρώπη αρμενίζει στραβά και οι λαοί (τουλάχιστον του ευρωπαϊκού νότου) το έχουν αντιληφθεί, τότε υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα για τη συνέχεια του εγχειρήματος. Γιατί αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ένα κακοστημένο πείραμα στο αντίθετο ρεύμα από την Ευρώπη των πολιτών, όπως την οραματίστηκε πρώτος ο Ιωάννης Καποδίστριας και κατόπιν ο Σαρλ Ντε Γκολ. Θα ήταν τιμιότερο να ονομαζόταν Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ένωση.
Η τακτική που ακολουθήθηκε στην Κύπρο είναι ένα μεγάλο λάθος για όλους εμάς, τους λαούς του κόσμου. Είναι σωστή, όμως, για το τραπεζικό καρτέλ που υπερασπίζεται σκληρά η βόρειος Ευρώπη. Ναι, πιστεύω ότι το βίαιο, ισχυρό και αναπάντεχο ράπισμα της Κύπρου θα αφυπνίσει τους λίγους εκλεκτούς ιδεολόγους του ελληνισμού. Ξεβολεύει και ενεργοποιεί μυαλά που ήταν αναπαυμένα. Έγινε το σωστό λάθος που αναμένει η ανθρωπότητα, χωρίς να το γνωρίζει. Η ιστορία το έχει αποδείξει πολλάκις.
Το μεγαλύτερο λάθος το έκαμε ο ίδιος ο σατανάς όταν οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Ιησού Χριστό. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι καθοδηγούμενοι από μίσος και αλαζονεία πιστεύανε ότι κάνανε το σωστό. Ο Χριστός, όμως, δια της σταύρωσής του μας ελευθέρωσε, νίκησε το θάνατο και μας χάρισε ζωή αιώνια. Μας απέδειξε ποιά είναι η δύναμη του πραγματικού Θεού παίρνοντας όλα τα αμαρτήματά μας επάνω Του. Το ήθελε αυτό ο διάβολος; Αν ήξερε τι θα επακολουθούσε μετά τη σταύρωση του Θεανθρώπου δε θα το επιδίωκε ποτέ. Έκανε, όμως, το σωστό λάθος και έκτοτε άλλαξε ο ρους της ανθρωπότητας.
Η ίδια η ανεξαρτησία της Ελλάδος βασίστηκε σε ένα λάθος. Στις 20 Οκτωβρίου του 1827 ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος ήταν προσαραγμένος στον κόλπο του Ναβαρίνου. Οι συμμαχικές δυνάμεις ήταν εκτός αυτού, χωρίς να έχουν εντολή να εμπλακούν σε σύρραξη. Όπως μας περιγράφεται στην ιστοσελίδα του Βασιλικού Ναυτικού Μουσείου της Αγγλίας με τη βοήθεια των αναλυτικών σχεδίων του Ζορζ Φιλιπ Ραινάγκλ: «Μια λέμβος από την Αγγλική φρεγάτα Ντάρμουθ προσπαθώντας να προσεγγίσει ένα τουρκικό πυρπολικό και να το απομακρύνει, δέχθηκε τουρκικά πυρά από μουσκέτα καταμετρώντας αρκετά θύματα. Η αγγλική φρεγάτα ανταπέδωσε τα πυρά και σε λίγη ώρα είχαμε γενικευμένη ναυμαχία σε πλήρη εξέλιξη». Κάποιος τούρκος θερμοκέφαλος έκανε το σωστό λάθος. Ένα τραγικό λάθος για τους Οθωμανούς, που απέβη σε σωτήρια νίκη για τον ελληνισμό.
99 χρόνια πριν, οι διαμορφωθείσες ιδεολογικές, οικονομικές και κατ’ επέκταση πολιτικές διαφορές ήταν σε λεπτή ισορροπία. Ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο των αγορών εντεινόταν και ο έλεγχος του μονοπωλίου ήταν δύσκολος. Η Ρωσία επιθυμούσε έξοδο προς τη μεσόγειο θάλασσα, η Οθωμανική αυτοκρατορία έβλεπε την Αυστροουγγαρία ως ανάχωμα για τις επεκτατικές βλέψεις της Ρωσίας, η Γερμανία και η Αγγλία είχαν οξύ οικονομικό ανταγωνισμό, η Γαλλία επιθυμούσε να προσαρτήσει χαμένα εδάφη από τη Γερμανία και όλοι συμμετείχαν σε μια κούρσα ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεών τους και δημιουργίας διπλωματικών συμμαχιών. Την εποχή εκείνη καμία ιδεολογία δεν έβλεπε λύση στα πεπλεγμένα συμφέροντα μέσω πολέμου. Ο αυστριακός μαρξιστής Βίκτορ Άντλερ έλεγε: «δεν πιστεύω ότι θα γίνει ένας γενικευμένος πόλεμος». Τα τραπεζικά συμφέροντα της Γαλλίας δεν επιθυμούσαν εμπλοκή, ούτε οι επενδυτές της Αγγλίας σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα εκτός γηραιάς Αλβιόνας. Οι φιλελεύθεροι αντιμετώπιζαν με αισιοδοξία και βεβαιότητα το μέλλον.
Η κατάσταση προσομοίαζε το σήμερα. Και, όμως, έγινε το σωστό λάθος. Τον Ιούνιο του 1914 ένας εθνικιστής σέρβος φοιτητής δολοφονεί τον αρχιδούκα, διάδοχο του θρόνου της Αυστρίας Φερδινάνδο και τη σύζυγό του. Η Αυστροουγγαρία δράττει την ευκαιρία να ταπεινώσει τη Σερβία και να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια. Ένα ντόμινο κήρυξης πολέμων άρχισε. Το 1914 έγινε το τραγικό λάθος. Ένα λάθος που έδωσε στην Ελλάδα την ευκαιρία να ταχθεί στο σωστό πλευρό και να κερδίσει εδαφικά, εκμεταλλευόμενη τη στρατηγική ικανότητα του Πλαστήρα.
Σήμερα, εν έτει 2013, το Γιούρογκρουπ και η τραπεζική κλίκα που πρεσβεύει, έκαναν ένα μεγάλο λάθος με την Κύπρο. Το σωστό λάθος. «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι», έχω να τους υπενθυμίσω, γιατί οι πράξεις τους δεν έχουν λογική. Επιτέθηκαν αναίτια στον ελληνισμό, επιτέθηκαν με κανιβαλιστικές διαθέσεις στην δήθεν ευρωπαϊκή οικογένειά τους, επιτέθηκαν με λύσσα για αρπάξουν όλη την μπάνκα ως κονδυλοφόροι γκάνγκστερ. Οι Σταυροφορίες συνεχίζονται με άλλο τρόπο, για άλλο τρόπαιο. Η θρυαλλίδα πύρωσε. Ο Θεός, προς το παρόν, τούς αφήνει να νομίζουν ότι έχουν το πάνω χέρι μήπως και μετανοήσει κάποιος: «Δι' αυτό και σας είπα ότι θα αποθάνετε ζυμωμένοι με τας αμαρτίας σας, διότι είσθε, και επιμένετε να είσθε, άνθρωποι του αμαρτωλού τούτου κόσμου. Εάν δε δεν πιστεύσετε ότι εγώ είμαι ο Μεσσίας, ο αληθινός και μοναδικός Σωτήρ, θα αποθάνετε βυθισμένοι εις τας αμαρτίας σας».
Αυτό που τιτλοφορείται στο παρόν κείμενο ως «Σωστό Λάθος», άλλοι το θεωρούν «τυχαίο γεγονός» και άλλοι «σύμπτωση». Οι όροι αυτοί, όμως, ονοματίζουν μια κατάσταση, χωρίς να την επεξηγούν. Η αλήθεια είναι ότι το «Σωστό Λάθος» καταδεικνύει το χέρι του ίδιου του Κυρίου που προσπαθεί να συνετίσει την ανθρωπότητα μέσα από τα λάθη της. Κανένα από τα επιβαλλόμενα οικονομικά μοντέλα των ημερών μας δε συμπεριλαμβάνει στην εξίσωσή του τον πιο σημαντικό παράγοντα: το Θεό. Εάν τα πολιτικά, οικονομικά και επιστημονικά μας ελατήρια δεν είναι προς δόξα Κυρίου, δεν είναι πάνω στα χνάρια της παρακαταθήκης του Χριστού, είμαστε καταδικασμένοι σε οδυνηρή επανάληψη της ιστορίας. Είμαστε καταδικασμένοι να μαθαίνουμε μέσα από τα σωστά λάθη της εκάστοτε περιόδου και δυστυχώς να τα πληρώνουμε με ανθρώπινο αίμα, για δικό μας καλό. Κλείνοντας θα ήθελα να παραθέσω μια, όχι τυχαία, δήλωση ελπίδας του σεβασμιότατου μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου: «Ο Θεός δε μας εγκατέλειψε. Υπάρχουν άνθρωποι που ελκύουν τη χάρη του Θεού και ανατρέπουν τα παγκόσμια δεδομένα». Είναι αυτοί που μετατρέπουν το λάθος σε σωστό προς δόξα Κυρίου, θα προσέθετα εγώ…
