Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
Ο έκπτωτος πρόεδρος Μωχάμεντ Μόρσι εγκαθίδρυσε μία κυβέρνηση πλειοψηφίας που όμως περιόρισε τις θρησκευτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές ελευθερίες ενός λαού που έζησε μεν σε δικτατορικό καθεστώς για πολλά χρόνια, αλλά σε… κοσμικό κράτος. Σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσα να δικαιολογήσω οτιδήποτε εκτρέπει την ελευθερία και τις
δημοκρατικές διαδικασίες, όμως το να ζει κανείς σε ισλαμικό κράτος είναι απάνθρωπο.
Θυμήθηκα, την Οριάνα Φαλάτσι και το βιβλίο της » Ινσαλάχ» όπου προέβλεψε – τη δεκαετία του 80 – το μεγάλο πρόβλημα του Ισλαμισμού και τον κίνδυνο για την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό.
Ο φονταμενταλισμός του Ισλάμ και τα θρησκευτικά καθεστώτα που περιέγραψε η Φαλάτσι «είναι τυραννικά και καταπιεστικά και οι μουλάδες δικτάκτορες είναι μισαλλόδοξα τέρατα». (Είναι άλλο να σέβεσαι το κοράνι, όπως όλες τις θρησκείες, κι άλλο να επιτρέπεις σε ορισμένους να το ερμηνεύουν με μίσος) Μετά την «Αραβική άνοιξη» που ανέτρεψε τη δικτακτορία, ο αραβικός κόσμος περιήλθε σε θρησκευτικό σκοταδισμό ,γιατί οι δημοκρατικές διαδικασίες αναδεικνύουν την πλειοψηφία που θέλει… θεοκρατικό συντηρητισμό.
Και μετά ξανά δικτακτορία!
Αυτή είναι η μοίρα των Αράβων που συντρίβονται ανάμεσα στις συμπληγάδες των στρατιωτικών κυβερνήσεων ή των θρησκευτικών τυράννων.
Η και μία μέση λύση συγκαλυμμένης δικτακτορίας -όπως ήταν η κυβέρνηση του Χόσνι Μουμπάρακ- που διαχειρίστηκε δεκαετίες την εξουσία στην Αίγυπτο. Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική… κουτσοβολεύονταν μαζί του -όσο βέβαια εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της- διότι ήταν μοχλός-σύμμαχος και αποκούμπι για το Ισραήλ (ως χώρα μουσουλμάνων) και πρότυπο στη δύσκολη αυτή θέση της γεωπολιτικής σκακιέρας του αραβικού μεσογειακού τόξου.
Ο στρατηγός Αμπντελ Φάταχ Αλ Σίσι μίλησε για τη λαϊκή επιθυμία και την προσήλωση του στρατού στα συμφέροντα του έθνους της Αιγύπτου
.Έχοντας γνώση της νεώτερης ιστορίας της περιοχής, θεωρώ ως σίγουρο ότι για την πραγματοποίηση του πραξικοπήματός του ( εξέγερσης ή επανάστασης κατ άλλους αφου ο στρατός στην Αίγυπτο έχει την αποδοχή του λαού), χρειάστηκε να λάβει άνωθεν και έξωθεν …έγκριση, πριν φυσικά υποβάλει το πλήρες πρόγραμμα των σχεδιασμών του…
http://www.karfitsa.gr/2013/07/04/stratiotiki-kivernisi-i-thriskeftiki-tirannia/
Ο έκπτωτος πρόεδρος Μωχάμεντ Μόρσι εγκαθίδρυσε μία κυβέρνηση πλειοψηφίας που όμως περιόρισε τις θρησκευτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές ελευθερίες ενός λαού που έζησε μεν σε δικτατορικό καθεστώς για πολλά χρόνια, αλλά σε… κοσμικό κράτος. Σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσα να δικαιολογήσω οτιδήποτε εκτρέπει την ελευθερία και τις
δημοκρατικές διαδικασίες, όμως το να ζει κανείς σε ισλαμικό κράτος είναι απάνθρωπο.
Θυμήθηκα, την Οριάνα Φαλάτσι και το βιβλίο της » Ινσαλάχ» όπου προέβλεψε – τη δεκαετία του 80 – το μεγάλο πρόβλημα του Ισλαμισμού και τον κίνδυνο για την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό.
Ο φονταμενταλισμός του Ισλάμ και τα θρησκευτικά καθεστώτα που περιέγραψε η Φαλάτσι «είναι τυραννικά και καταπιεστικά και οι μουλάδες δικτάκτορες είναι μισαλλόδοξα τέρατα». (Είναι άλλο να σέβεσαι το κοράνι, όπως όλες τις θρησκείες, κι άλλο να επιτρέπεις σε ορισμένους να το ερμηνεύουν με μίσος) Μετά την «Αραβική άνοιξη» που ανέτρεψε τη δικτακτορία, ο αραβικός κόσμος περιήλθε σε θρησκευτικό σκοταδισμό ,γιατί οι δημοκρατικές διαδικασίες αναδεικνύουν την πλειοψηφία που θέλει… θεοκρατικό συντηρητισμό.
Και μετά ξανά δικτακτορία!
Αυτή είναι η μοίρα των Αράβων που συντρίβονται ανάμεσα στις συμπληγάδες των στρατιωτικών κυβερνήσεων ή των θρησκευτικών τυράννων.
Η και μία μέση λύση συγκαλυμμένης δικτακτορίας -όπως ήταν η κυβέρνηση του Χόσνι Μουμπάρακ- που διαχειρίστηκε δεκαετίες την εξουσία στην Αίγυπτο. Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική… κουτσοβολεύονταν μαζί του -όσο βέβαια εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της- διότι ήταν μοχλός-σύμμαχος και αποκούμπι για το Ισραήλ (ως χώρα μουσουλμάνων) και πρότυπο στη δύσκολη αυτή θέση της γεωπολιτικής σκακιέρας του αραβικού μεσογειακού τόξου.
Ο στρατηγός Αμπντελ Φάταχ Αλ Σίσι μίλησε για τη λαϊκή επιθυμία και την προσήλωση του στρατού στα συμφέροντα του έθνους της Αιγύπτου
.Έχοντας γνώση της νεώτερης ιστορίας της περιοχής, θεωρώ ως σίγουρο ότι για την πραγματοποίηση του πραξικοπήματός του ( εξέγερσης ή επανάστασης κατ άλλους αφου ο στρατός στην Αίγυπτο έχει την αποδοχή του λαού), χρειάστηκε να λάβει άνωθεν και έξωθεν …έγκριση, πριν φυσικά υποβάλει το πλήρες πρόγραμμα των σχεδιασμών του…
http://www.karfitsa.gr/2013/07/04/stratiotiki-kivernisi-i-thriskeftiki-tirannia/
