«Μη σας φαίνεται παράδοξο. Στην Ελλάδα δικάζουν τα πάθη τη δικαιοσύνη, κι όχι η δικαιοσύνη την αδικία»
Ολόκληρη η επιστολή Λεμούσια:
Σε απογευματινή εφημερίδα της πόλεώς μας δημοσιεύτηκε άρθρο σχολιασμού των δύο δικών που έγιναν πρόσφατα και των αντίστοιχων ετυμηγοριών από τον ίδιο πρόεδρο του δικαστηρίου, κ. Αποστολάκη.
Ο δημοσιογράφος, έχοντας παρακολουθήσει τις πενήντα ημέρες της δίκης μας (Δημάρχου, αντιδημάρχων, γενικού γραμματέα, διευθυντών, υπαλλήλων κλπ του Δήμου Θεσσαλονίκη) θεωρεί ότι στη «δική μας δίκη» βέβαιο είναι ότι το κλίμα στην πόλη επηρέασε την κρίση του δικαστηρίου. Άλλωστε, και ο ίδιος ο Πρόεδρος του δικαστηρίου το ανέφερε τρεις φορές, λέγοντας «η Θεσσαλονίκη ζητά απαντήσεις».
Εγώ δε θέλω να κρίνω την ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου (που κρίνεται μόνο από το Θεό και από την Ιστορία για το άδικο ή δίκιο της αποφάσεως), όμως δεν μπορώ να λησμονήσω τη φράση του διορισμένου επιτρόπου Ρουσλώ στη δίκη των στρατηγών Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα, στον απεσταλμένο των Βαυαρών Βασιλέων: «Μη σας φαίνεται παράδοξο. Στην Ελλάδα δικάζουν τα πάθη τη δικαιοσύνη, κι όχι η δικαιοσύνη την αδικία». Ευτυχώς, για καλή μοίρα των ίδιων των στρατηγών της επαναστάσεως του 1821, αλλά και της πατρίδος μας, στη δίκη εκείνη ιστορία έγραψαν δύο εξέχοντες δικαστές, που θα τους θυμούνται για πάντα γενεές επί γενεών. Οι δικαστές Πολυζωίδης και Τερτσέτης με την άρνησή τους να καταδικάσουν αθώους ανθρώπους τίμησαν την υψίστη αρετή που υπηρετούσαν, τη δικαιοσύνη. Βέβαια, η εποχή των Βαυαρών θέλω να πιστεύω ότι πέρασε ανεπιστρεπτί από την Ελλάδα. Άλλωστε, στην πατρίδα μας ο Σωκράτης είπε ότι η αρετή δεν είναι ό,τι φαίνεται και η ισχύς του πνεύματος είναι οι ταυτότητες του ατόμου προς την ιδέα της δικαιοσύνης, ιδέα που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις σκοπιμότητες, αλλά βρίσκεται σε αρμονία με την ψυχή του καλού καγαθού ανθρώπου. Βέβαια, για τις ιδέες αυτές ο Σωκράτης καταδικάστηκε να πιει κώνειο.
Κώνειο πίνουμε κι εμείς κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή μετά την άδικη (πλανημένη) καταδίκη μας και το μόνο στοιχείο που μας κρατά στη ζωή είναι η ελπίδα για μια νέα δίκη σύντομα, όπου θα εκλείψουν οι σκοπιμότητες και ο κατευνασμός της κοινής γνώμης και θα υπάρξουν τα αληθινά πραγματικά στοιχεία και μόνο αυτά θα κρίνουν την ετυμηγορία της δίκης. Θεωρώ όμως χρήσιμο να παραθέσω ορισμένα σημεία του σκεπτικού της ετυμηγορίας της δικής μας αποφάσεως, χαρακτηριστικά πιστεύω για τον τρόπο που λήφθηκε η απόφαση αυτή.
Συγκεκριμένα, ο κ. Αποστολάκης γράφει: «Ειδικότερα, κατά το έτος 1999 που είναι η πρώτη περίοδος της δημαρχίας του Β. Παπαγεωργόπουλου, δε βρέθηκαν κάποια πλαστά παραστατικά (πχ διπλότυπα της Θ΄ ΔΟΥ ή αποδείξεις Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος) με τα οποία ο Σαξώνης δικαιολογούσε στην υπηρεσία του ποσά που κράτησε και ιδιοποιήθηκε παράνομα το έτος αυτό. Το γεγονός ότι δε βρέθηκαν πλαστά δε σημαίνει αναγκαία ότι δεν κατασκευάστηκαν, διότι είναι πολύ πιθανόν να μην εντοπίστηκαν από την επιθεωρήτρια κ. Τσεμπερά»! Με τέτοια αδιάσειστα στοιχεία και πιθανολογήματα καταδικαστήκαμε σε ισόβια κάθειρξη! Αν είναι δυνατόν! Βεβαίως, οι δικαστές προτού μας καταδικάσουν για ηθική αυτουργία έπρεπε να διαπιστώσουν ότι πριν από το διάστημα αναλήψεως της διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης από τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο (13.1.1999) δεν υπήρχε υπεξαίρεση, αλλιώς φυσικά δε θα υπήρχε και ηθική αυτουργία! Πώς όμως, όταν στο βούλευμα υπάρχουν κατηγορίες και στοιχεία, καθώς και πλαστογραφία για το 1997 και για το 1998, αλλά συγχρόνως υπήρξαν και καταλογιστικές πράξεις της Θ΄ ΔΟΥ, της αρμόδιας εφορίας, για μεγάλα ποσά, πάνω από 900.000, την πενταετία αυτή 1993 – 1998, σύμφωνα με την ίδια την έκθεση της Θ΄ ΔΟΥ. Το ποσό των 900.000 ευρώ τα κατέβαλε πλήρως ο δήμος Θεσσαλονίκης στην αρμόδια εφορία το 2012, ευτυχώς χωρίς να υπάρχουν αντίστοιχα πρόστιμα για την περίοδο αυτή. Υπεύθυνος για τη μη καταβολή από το διάστημα του 1991 ήταν ο Σαξώνης . Κι όμως, στο σκεπτικό της αποφάσεως με άλματα λογικής αλλά και απλής λογιστικής, θεώρησαν οι δικαστές ότι τα χρήματα που καταλογίστηκαν και πληρώθηκαν από το δήμο Θεσσαλονίκης για τα έτη αυτά είναι λογιστικές διαφορές (!) και κάπως έτσι αθώωσαν τον Παναγιώτη Σαξώνη για το διάστημα προ του 1999 και δημιούργησαν την ηθική αυτουργία για μας.
Με τη σημερινή μου επιστολή, ζητώ δημόσια τη συμπαράσταση μιας πύρινης πένας, ενός πνευματικού ανδρός της σύγχρονης Ελλάδος, που να θελήσει, ερχόμενος σε επαφή μαζί μου και αφού πειστεί για την απόλυτη αθωότητά μου να αναλάβει το βαρύ φορτίο των προγόνων μας και να γίνει ο σύγχρονος Εμίλ Ζολά, κήρυκας της δικαιοσύνης , του προπυργίου της δημοκρατίας.
Μ. Λεμούσιας
Εμείς θα μείνουμε στην δήλωση του κυρίου Αποστολάκη: "Το γεγονός ότι δε βρέθηκαν πλαστά δε σημαίνει αναγκαία ότι δεν κατασκευάστηκαν, διότι είναι πολύ πιθανόν να μην εντοπίστηκαν από την επιθεωρήτρια κ. Τσεμπερά»!
Η πιθανότητα αυτή έστειλε ανθρώπους ισόβια!
