Ένα από τα πιο ανησυχητικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 είναι η βαθμιαία αποστασιοποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ ενός τμήματος των....
νέων ανθρώπων. Οι δημοσκόποι υπολογίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει περίπου δέκα ποσοστιαίες μονάδες από την επιρροή του στους νέους. Βρίσκεται πλέον στο 25%-27%, ενώ στις εκλογές είχε πάρει 37%-40%. Σύμφωνα δε με την τελευταία δημοσκόπηση της Pulse για το "Ποντίκι", η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στους νέους έπεσε ακόμη περισσότερο και βρίσκεται στο 20%! Ασφαλώς οι μετρήσεις αυτές είναι ενδεικτικές, ως ενδείξεις όμως έχουν τη σημασία τους.
Οι εκλογές του Ιουνίου του 2012 σηματοδότησαν μια μεταβολή στον χώρο της νεολαίας, που έχει αναλογίες με τη γενιά του Πολυτεχνείου και τη μεταπολίτευση. Η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών μετά το '74 ξεκίνησε από τους νέους, όπως και πέρυσι η (ανολοκλήρωτη) μεταβολή των πολιτικών συσχετισμών ήταν πιο έντονη στη νεολαία. Με τη διαφορά ότι το '74 η αλλαγή των συσχετισμών νοηματοδοτήθηκε από έναν αγωνιστικό αξιακό κώδικα, που συγκοινωνούσε και ενέπνεε τη νεολαία, ενώ σήμερα ξεκινά από την περιθωριοποίση εξαιτίας της ανεργίας και την αγωνία για το αύριο.
Η νεολαία είναι μια ιδιαίτερη κοινωνική κατηγορία, δεν είναι τάξη ούτε μερίδα τάξης, επηρεάζεται από αξίες και θεσμούς, με πιο σημαντικό την εκπαίδευση. Ακόμη και σήμερα που το θέμα της ανεργίας είναι κυρίαρχο, η νεολαία παραμένει ευαίσθητη κοινωνική κατηγορία, που επηρεάζεται ιδιαίτερα από αξιακούς κώδικες και δημιουργικές ουτοπίες. Μόνο που σήμερα δεν μπορεί να αγνοηθεί το ζήτημα της απασχόλησης και της προοπτικής.
Δεν είναι τυχαίο ότι η αντίπαλος δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ στη νεολαία είναι η Χρυσή Αυγή, η οποία επικεντρώνει την παρέμβασή της σε έναν ιδεολογικό κώδικα, αν και αυτός είναι μισαλλόδοξος, καλυμμένος όμως πίσω από "εθνικά" στερεότυπα. Τον τελευταίο χρόνο δύο στους τρεις ψηφοφόρους, που αποστασιοποιούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως είναι νέοι, ενώ αντίθετα δύο στους τρεις επιπλέον ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής είναι από τη δεξαμενή της νεολαίας.
Το φαινόμενο αυτό είναι ανησυχητικό, συνιστά μια εξαλλαγή, έπρεπε να είχε κινήσει "θεούς και δαίμονες" στην ιστορική Αριστερά, που περί άλλα τυρβάζει. Όσοι έχουν ιστορική μνήμη γνωρίζουν ότι τα φασιστικά κινήματα, στην Ευρώπη, επικράτησαν επειδή κυριάρχησαν στους νέους και στις γυναίκες. Πού να τη βρεις όμως σήμερα την ιστορική μνήμη...
Η μάχη για τη νέα γενιά είναι η κρισιμότερη κάθε άλλης. Ίσως στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να πει πολλά το σημερινό αφιέρωμα της "Αυγής" για τη μεγαλύτερη, πιο δραστήρια και πιο ευρηματική οργάνωση νεολαίας στη χώρα μας, τους "Λαμπράκηδες". Σε κάθε περίπτωση πάντως η μάχη δεν μπορεί να κερδηθεί αν δοθεί στο έδαφος "ιερών" κειμένων, νεοδογματικών αντιλήψεων και κλειστών κομματικών διαδικασιών και εθνικού απομονωτισμού. Η μάχη πρέπει να δοθεί στο επίπεδο του εναλλακτικού παραδείγματος, προσωπικού και πολιτικού, των προταγμάτων της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας και της ισότητας σε συνδυασμό με μεγάλες, ευρηματικές και ρηξικέλευθες προτάσεις για την εκπαίδευση, την εργασία και τον πολιτισμό στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
